مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی

مقدمه: هوش هیجانی و هوش معنوی می‌تواند در جهت سالم سازی زندگی انسان مکمل یکدیگر باشند. هوش هیجانی حاکی از شناخت احساسات خویش و استفاده از آن برای اتخاذ تصمیمات مناسب در زندگی است. هوش معنوی با تقویت معنویت موجب ثبات صفات پسندیده می‌شود و فرد به سوی پیشرفت و رسیدن به کمال حرکت می‌کند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه‌ی بین هوش هیجانی و هوش معنوی دانشجویان کارشناسی رشته‌های پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اجرا شد.

روش‌ها: دراین پژوهش همبستگی 130 نفر از دانشجویان کارشناسی رشته‌های پرستاری و مامایی ورودی سال‌های 1387 تا 1391 دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به روش نمونه گیری طبقه‌ای (20 درصد از ورودی‌های هر سال) انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه‌ی هوش هیجانی بار- اٌن(on- Bar) و هوش معنوی کینگ(King) بود. داده‌ها از طریق آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج: نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی و هوش معنوی دانشجویان رابطه‌ی معناداری وجود دارد (‌05/0>P). همچنین از بین مقیاس‌های هوش هیجانی، مقیاس سازگاری 13/0 از تغییرات هوش معنوی را تبیین می‌نماید(‌05/0>P).

 نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه می‌تواند زمینه ساز تدوین برنامه‌های آموزشی هوش هیجانی و هوش معنوی برای دانشجویان پرستاری و مامایی توسط مسوولان آموزش عالی باشد تا صلاحیت‌های هیجانی و معنوی را در فراگیران تقویت نمایند و به رفع کمبود مهارت‌های لازم پرستاران و ماماها برای سازگاری موفقیت‌آمیز با دنیای کاری کمک کند.