|
خودکارآمدی و یادگیری خودتنظیم در عملکرد بالینی دانشجویان پرستاری: یک مطالعه کیفی
|
| پرخیده حسنی، فاطمه چراغی، فریده یغمائی |
| ، f_cheraghi@yahoo.com |
|
|
چکیده: (26483 مشاهده) |
| مقدمه: خودکارآمدی و یادگیری خودتنظیم در بکارگیری دانش و مهارت‌های بالینی نقش مهمی ایفا می‌کند. هدف این پژوهش، تبیین خودکارآمدی و یادگیری خودتنظیم در عملکرد بالینی دانشجویان پرستاری در کارآموزی در عرصه بود.
روش‌ها: در یک مطالعه کیفی، 50 دانشجو با روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. سپس 28 مصاحبه نیمه‌ساختاریافته حضوری و سه مصاحبه گروه‌مدار با دانشجویان پرستاری داوطلب از دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران، تهران و شهید بهشتی صورت گرفت. داده‌های پژوهش، با روش تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: در مطالعه حاضر، مفهوم خودکارآمدی در پنج درونمایه و مفهوم یادگیری خودتنظیم در سه درونمایه دسته‌بندی شدند. از نظر شرکت‌کنندگان، خودکارآمدی در عملکرد بالینی مترادف کسب مهارت بالینی، بررسی بیمار، برنامه‌ریزی و اجرا و ارزشیابی مراقبت‌ها بود. با تکیه بر دانش، تجربه یادگیری خودتنظیم در عملکرد بالینی مترادف تلاش برای یادگیری بالینی همراه با خودانگیزشی، تمرین فرایند پرستاری و تلاش برای کسب رفتار حرفه‌ای بود.
نتیجه‌گیری: خودکارآمدی و یادگیری خودتنظیم در توانایی مراقبت مستقل از بیمار نقش دارد و به رشد توانمندی و مهارت حرفه‌ای دانشجویان پرستاری کارآموز در عرصه کمک می‌کند. |
|
| واژه‌های کلیدی: خودکارآمدی، یادگیری خودتنظیم، عملکرد بالینی، پرستاری |
|
|
متن کامل [PDF 240 kb]
(5492 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
دریافت: 1387/9/12 | پذیرش: 1390/5/16 | انتشار: 1387/6/25
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
