مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

مقدمه: ارتقای کیفیت آموزش بالینی مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود عرصه‌های آموزش بالینی، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف است. هدف از این مطالعه، ارزیابی عرصه‌های آموزش بالینی دانشکده پرستاری و مامایی از دیدگاه مدرسان این دانشکده بود. روش‌ها: این بررسی، توصیفی از وضعیت موجود در عرصه‌های آموزش بالینی است که در نیم‌سال دوم سال تحصیلی 84-83 در دانشکده پرستاری و مامایی تبریز انجام گرفت. جامعه پژوهش مدرسان بالینی دانشکده پرستاری بودند که به روش سرشماری در طی 4 جلسه‌ای که با اعضای گروه‌های مختلف داخلی و جراحی، مامایی، کودکان، بهداشت و روان‌پرستاری گذاشته شد، انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای مشتمل بر دو بخش: مشخصات دموگرافیک مدرسان بالینی، و ویژگی‌های عرصه آموزش بالینی که شامل 5 قسمت ویژگی‌های برنامه مدون آموزش در عرصه، عرصه‌های یادگیری مناسب، شیوه آموزش، شیوه ارزیابی امتحان و سایر شاخص‌ها بود. نتایج: مدرسان بالینی گروه‌های آموزشی کودکان (2/54 درصد)، داخلی- جراحی (8/43 درصد)، گروه مامایی (6/61 درصد) و گروه بهداشت و روان‌پرستاری (5/57 درصد) را خوب و عالی ارزیابی کردند. عرصه‌های آموزش بالینی از نظر «برنامه مدون» با 9/74 درصد خوب و عالی توصیف شد. اهداف درس در اولین روز کار بالینی و آموزش، و ارائه منابع یادگیری مطابق با منابع اعلام شده از طرف وزارت متبوع، از نقاط قوت مربوط به این بعد بودند. جایگاه مناسب دانشجویان و اساتید پرستاری در عرصه و همچنین کم‌رنگ بودن نقش گروه آموزشی در مدیریت عرصه آموزشی از نقاط ضعف مربوط به این بعد بود. نتیجه‌گیری: گرچه برخی از ابعاد عرصه‌های آموزش بالینی خوب و عالی است، اما تقویت جنبه‌های مثبت و اصلاح نقائص می‌تواند گامی مؤثر در راستای ارتقای کیفیت آموزش بالینی باشد و با ارزیابی‌های مکرر عرصه‌های بالینی و مقایسه وضعیت موجود با وضعیت قبل و یا بعد نقاط ضعف و قوت مؤثر در آموزش بالینی شناسایی گردد.

واژه‌های کلیدی: آموزش بالینی، عرصه‌های آموزشی، دانشجوی پرستاری.

متن کامل [PDF 246 kb]   (3974 دریافت)    

---