Arjmand R, Zare M, Hashempoor A, Tahmasebi Boldaji F, Ghanbari S, Zivdar N. Assessment of Educational Environment in Pediatric and Internal Medicine Clinics in Training Hospitals of Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences. Iranian Journal of Medical Education 2024; 24 :122-130
URL:
http://ijme.mui.ac.ir/article-1-5764-fa.html
ارجمند رضا، زارع مریم، هاشم پور آناهیتا، طهماسبی بلداجی فاطمه، قنبری سعید، زیودار نیایش. ارزیابی محیط آموزشی درمانگاههای داخلی و اطفال بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1403; 24
() :122-130
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-5764-fa.html
گروه آموزش پزشکی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران & (کارشناس)، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران. tahmasebifateme1993@gmail.com ، tahmasebifateme1993@gmail.com
چکیده: (86 مشاهده)
مقدمه: آموزش درمانگاهی بخش مهمی از آموزش بالینی دانشجویان را در بر میگیرد، لذا این مطالعه با هدف ارزیابی محیط آموزشی در درمانگاههای داخلی و اطفال بیمارستانهای آموزشی دانشگاه جندی شاپور اهواز از دیدگاه کارورزان در سال 1402انجام شد.
روشها: مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر به منظور ارزیابی محیط آموزشی درمانگاههای داخلی و اطفال روی 302 نفر از کارورزان پزشکی که با روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه روانسنجی شده ACLEEM در 8 حیطه بود. حیطهها عبارت بودند از "توانمندی اساتید بالینی، فعالیت در عرصه بالینی و مراقبت از بیمار، تخصیص وقت برای فعالیتهای غیربالینی، زیرساخت، مهارتهای بالینی، سنجش و بازخورد، اطلاعات، ارتباطات و فناوری و نظارت بالینی. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی، توزیع و درصد و آزمونهای تحلیلی تی مستقل و ANOVA استفاده شد. دادهها با استفاده از SPSS 25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: بیشترین میانگین امتیاز کارورزان مربوط به حیطه «مهارتهای بالینی» با 25/69% و کمترین میانگین امتیاز مربوط به حیطه «سنجش و بازخورد» با 55/37% بود. امتیاز کل حیطهها در بخش اطفال 57/25±48/88 و در بخش داخلی 67/30±47/88 گزارش شد. همچنین میانگین نمره کلی تمام حیطهها در بین بخشهای داخلی و اطفال (9/0=Pvalue) تفاوت معناداری نداشت اما نمره کلی و نمره تمام حیطهها در بین خانمها و آقایان (001/0 =Pvalue) تفاوت معناداری داشت.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد محیط آموزشی درمانگاهها در وضعیت نیمهمطلوب قرار دارد که بیانگر عدم رضایت کافی از این محیط است. بهمنظور ارتقاء آموزش درمانگاهی باید با برنامهریزی دقیق و استفاده از سایر ظرفیتهای درمانگاهی اهتمام جدی بهعمل آید.
نوع مطالعه:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ارزشيابي برنامه دریافت: 1403/1/26 | پذیرش: 1403/5/29 | انتشار: 1403/3/10 | انتشار الکترونیک: 1403/3/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول