جلد 22 -
جلد 22 - صفحات 260-259 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Monajemi A. Medical Humanities. Iranian Journal of Medical Education 2022; 22 :259-260
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-5553-fa.html
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-5553-fa.html
منجمی علیرضا. علوم انسانی پزشکی. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1401; 22 () :259-260
گروه فلسفه علم و تکنولوژی، پژوهشکده مطالعات فلسفی و تاریخی علم، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی علوم انسانی تهران، تهران، ایران ، monajemi.alireza@gmail.com
چکیده: (1055 مشاهده)
علوم انسـانی پزشکی به حوزه‌ای آموزشی-پژوهشی اشاره دارد که در آن علوم انسـانی (ادبیات، تاریخ، فلسـفه)، علوم اجتماعی (جامعه‌شـناسـی، انسانی‌شناسی) و هنر می‌کوشد در تعامل با علوم پزشکی درک عمیق‌تری را از سرشت پزشـکی، غایت و هدف آن و تجارب وجودی پزشک و بیمار به دست دهند و سپس از این رهگذر، روابط انسـانی میان پزشـکان و بیماران را بهبود بخشند و ارزش‌های انسانی در حوزه‌ی طبابت و مراقبت سلامت را تقویت و احیا کنند. مطالبه‌ی احیا و ارتقای مراقبت از بیمار، با هدف کشف و معنادار کردن تجربه‌ی انسـانی نه فقط در دانشکده‌های پزشکی و پزشکان بالینی، بلکه در حوزه‌ی عمومی وجود دارد.
جریان معاصر علوم انسانی پزشکی با نقد پزشکی مدرن از اواخر دهه‌ی شصت و اوایل دهه‌ی هفتاد میلادی آغاز شد. از جمله این نقدها می‌توان به انسان‌زدایی، تخصصی شدن مفرط، تکنیک‌زدگی، طبی‌سازی، بیش‌حرفه‌ای شدن، کم‌توجهی به ارزش‌های فردی، اجتماعی و فرهنگی، تلقی محدود از نقش پزشک، تأکید افراطی بر آموزش علم و نادیده انگاشتن اهمیت آموزش جنبه‌های انسانی، نابسندگی ارتباط پزشک و بیمار نگاه تزیینی به آن، اشاره کرد. منتقدان بر این باور بودند که تبیین سلولی-مولکولی از بیماری‌ها، سبب شده است تشـخیص و درمان دست‌خوش تغییر شود و بیماری بر بیمار الویت یابد. این در حالی است که تأملات نظری درباره‌ی پزشـکی، پا به پای پیشـرفت‌های علوم زیسـت‌پزشـکی پیش نرفته است. با گسترش این دغدغه‌ها و نگرانی‌ها جریانی نضج گرفت که به بازنگری نقش علوم انسـانی در پزشـکی انجامید. پیشگامان این حوزه راه‌حل را در این یافتند که پیوند علوم انسانی به حوزه‌ی پزشکی می‌تواند گره‌گشایی کند.
تازه‌های تحقیق
علیرضا منجمی: Google Scholar ,Pubmed
جریان معاصر علوم انسانی پزشکی با نقد پزشکی مدرن از اواخر دهه‌ی شصت و اوایل دهه‌ی هفتاد میلادی آغاز شد. از جمله این نقدها می‌توان به انسان‌زدایی، تخصصی شدن مفرط، تکنیک‌زدگی، طبی‌سازی، بیش‌حرفه‌ای شدن، کم‌توجهی به ارزش‌های فردی، اجتماعی و فرهنگی، تلقی محدود از نقش پزشک، تأکید افراطی بر آموزش علم و نادیده انگاشتن اهمیت آموزش جنبه‌های انسانی، نابسندگی ارتباط پزشک و بیمار نگاه تزیینی به آن، اشاره کرد. منتقدان بر این باور بودند که تبیین سلولی-مولکولی از بیماری‌ها، سبب شده است تشـخیص و درمان دست‌خوش تغییر شود و بیماری بر بیمار الویت یابد. این در حالی است که تأملات نظری درباره‌ی پزشـکی، پا به پای پیشـرفت‌های علوم زیسـت‌پزشـکی پیش نرفته است. با گسترش این دغدغه‌ها و نگرانی‌ها جریانی نضج گرفت که به بازنگری نقش علوم انسـانی در پزشـکی انجامید. پیشگامان این حوزه راه‌حل را در این یافتند که پیوند علوم انسانی به حوزه‌ی پزشکی می‌تواند گره‌گشایی کند.
تازه‌های تحقیق
علیرضا منجمی: Google Scholar ,Pubmed
واژه‌های کلیدی: واژه‌نامه توصیفی، علوم انسانی پزشکی
نوع مطالعه: واژه نامه توصیفی |
موضوع مقاله:
ساير موارد
دریافت: 1401/8/7 | پذیرش: 1401/1/15 | انتشار: 1401/1/15 | انتشار الکترونیک: 1401/1/15
دریافت: 1401/8/7 | پذیرش: 1401/1/15 | انتشار: 1401/1/15 | انتشار الکترونیک: 1401/1/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
