جلد 21 -
جلد 21 - صفحات 284-283 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Baghcheghi N, koohestani H R, Mesri M. The importance of including a specialized physical education course in the prehospital emergency care curriculum. Iranian Journal of Medical Education 2021; 21 :283-284
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-5280-fa.html
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-5280-fa.html
باغچقی نیره، کوهستانی حمیدرضا، مصری مهدی. اهمیت گنجاندن درس تربیت بدنی تخصصی در برنامه درسی رشته فوریت‌های پزشکی. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1400; 21 () :283-284
(استادیار)، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی ساوه، ساوه، ایران. ، baghcheghinayereh@gmail.com
چکیده: (1509 مشاهده)
با توجه به شرایط خاص و سختی موجود در شغل فوریت‌های پزشکی، کارکنان آن باید علاوه بر داشتن دانش و مهارت تخصصی از آمادگی جسمانی و حرکتی بالایی برخوردار باشند(1). شغل کارکنان فوریت‌های پزشکی شامل ترکیبی از دوره‌هایی با فعالیت بدنی سبک و دوره‌های کوتاه با فعالیت بدنی نسبتاً شدید است. بنابراین استقامت قلبی- تنفسی، قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، انعطاف‌پذیری، سرعت عمل، زمان عکس‌العمل، هماهنگی، تعادل و چابکی از ویژگی‌های جسمانی مورد نیز رشته فوریت‌های پزشکی است(2). سال‌های دانشجویی، زمان مهمی برای سازندگی و پایه‌گذاری آمادگی جسمانی دانشجویان فوریت‌های پزشکی در دوران کاری و سراسر عمر است. با این حال در برنامه درسی رشته فوریت‌های پزشکی توجه ویژه‌ای به این موضوع نشده ست و مشابه سایر رشته‌های دانشگاهی، در مقطع کاردانی فوریت‌های پزشکی تنها 1 واحد درس تربیت‌بدنی عمومی و در مقطع کارشناسی 2 واحد تربیت بدنی در قالب تربیت بدنی عمومی 1 و 2 ارائه می‌شود.
برای انجام هر فعالیتی که قابل تصور است، نیاز به یک سطح از آمادگی است. سطح آمادگی جسمانی لازم در مشاغل مختلف با توجه به نیاز به فعالیت ویژه و نوع فعالیتی که می‌خواهد انجام دهد متفاوت است. آمادگی دارای دو سطح کلی است: 1- بخشی که ذاتی و ارثی است و در فرد نهفته وجود دارد 2- بخشی که باید با تمرین به دست آید. در هر دو صورت تمرین سطح آمادگی را تغییر می‌دهد و بی تمرینی آن را به مخاطره می‌اندازد. کارکنان فوریت‌های پزشکی باید از آمادگی جسمانی بالایی برخوردار باشند تا بتوانند وظایف خود را به نحو احسن انجام دهند. آن‌ها باید همواره آماده باشند و در کم‌ترین زمان در بالین بیماران حاضر شوند و اقدامات درمانی را برای آنان شروع کنند(3). عدم آمادگی جسمانی ضمن آن که کیفیت خدمت‌رسانی کارکنان فوریت پزشکی را تحت‌الشعاع قرار دهد می‌تواند باعث بروز مشکلات عضلاتی اسکلتی در آن‌ها نیز شود. وظایف کارکنان هنگام مراقبت‌های اورژانسی با حداکثر سرعت مانند جابه‌جایی، بلند کردن، هل دادن یا کشیدن، حمل و انتقال بیماران و تجهیزات متصل به آن‌ها، به‌ویژه در بیماران سنگین‌وزن، از عوامل مهم ایجاد اختلالات عضلانی اسکلتی است. این کارکنان بارها مجبورند برای خارج کردن افراد گرفتار، در محیط‌های پراسترس و بحرانی و فضای محدود و کوچک آمبولانس کار کنند(4). از این رو ماهیت شغلی کارکنان فوریت‌ها آنان را در مقایسه با سایر اعضای حرفۀ سلامت بیش‌تر در معرض بسیاری از عوارض جسمی قرار می‌دهد و اختلالات اسکلتی - عضلانی با دامنۀ گسترده‌ای از آسیب در عضلات، تاندون‌ها، رباط‌ها، مفاصل، اعصاب محیطی و عروق خونی می‌تواند سبب مختل شدن عملکرد و کیفیت خدمات‌رسانی آن‌ها می‌شود(5).
بنابراین نویسندگان (باسابقه چندین ساله در آموزش رشته فوریت‌های پزشکی) پیشنهاد می‌کنند که حداقل یک درس و در حالت ایده‌ال در هر ترم تحصیلی علاوه بر درس تربیت بدنی عمومی، درسی با عنوان آمادگی جسمانی و تربیت بدنی تخصصی و به‌عنوان یک درس تخصصی به این رشته اضافه شود و سرفصل این درس به‌صورت مکتوب در برنامه آموزشی اضافه شود. در حال حاضر با توجه به اینکه درس تربیت بدنی جزو دروس عمومی در برنامه درسی رشته فوریت‌های پزشکی در نظر گرفته شده است، سرفصل مشخصی برای این درس ارائه نشده است و مربیان تربیت بدنی اغلب همانند سایر رشته‌ها به‌صورت عمومی این دوره را برگزار می‌کنند و در نهایت باید به این نکته نیز توجه شود که آمادگی جسمانی قابل ذخیره شدن نیست و به دست آوردن و حفظ آن به تمرین مداوم نیاز دارد، بنابراین باید سازوکاری اتخاذ گردد که بعد از فارغ‌التحصیلی، این افراد در زمان اشتغال به کار نیز ورزش را بخشی از برنامه‌ی روزانه‌ی خود قرار دهند.
برای انجام هر فعالیتی که قابل تصور است، نیاز به یک سطح از آمادگی است. سطح آمادگی جسمانی لازم در مشاغل مختلف با توجه به نیاز به فعالیت ویژه و نوع فعالیتی که می‌خواهد انجام دهد متفاوت است. آمادگی دارای دو سطح کلی است: 1- بخشی که ذاتی و ارثی است و در فرد نهفته وجود دارد 2- بخشی که باید با تمرین به دست آید. در هر دو صورت تمرین سطح آمادگی را تغییر می‌دهد و بی تمرینی آن را به مخاطره می‌اندازد. کارکنان فوریت‌های پزشکی باید از آمادگی جسمانی بالایی برخوردار باشند تا بتوانند وظایف خود را به نحو احسن انجام دهند. آن‌ها باید همواره آماده باشند و در کم‌ترین زمان در بالین بیماران حاضر شوند و اقدامات درمانی را برای آنان شروع کنند(3). عدم آمادگی جسمانی ضمن آن که کیفیت خدمت‌رسانی کارکنان فوریت پزشکی را تحت‌الشعاع قرار دهد می‌تواند باعث بروز مشکلات عضلاتی اسکلتی در آن‌ها نیز شود. وظایف کارکنان هنگام مراقبت‌های اورژانسی با حداکثر سرعت مانند جابه‌جایی، بلند کردن، هل دادن یا کشیدن، حمل و انتقال بیماران و تجهیزات متصل به آن‌ها، به‌ویژه در بیماران سنگین‌وزن، از عوامل مهم ایجاد اختلالات عضلانی اسکلتی است. این کارکنان بارها مجبورند برای خارج کردن افراد گرفتار، در محیط‌های پراسترس و بحرانی و فضای محدود و کوچک آمبولانس کار کنند(4). از این رو ماهیت شغلی کارکنان فوریت‌ها آنان را در مقایسه با سایر اعضای حرفۀ سلامت بیش‌تر در معرض بسیاری از عوارض جسمی قرار می‌دهد و اختلالات اسکلتی - عضلانی با دامنۀ گسترده‌ای از آسیب در عضلات، تاندون‌ها، رباط‌ها، مفاصل، اعصاب محیطی و عروق خونی می‌تواند سبب مختل شدن عملکرد و کیفیت خدمات‌رسانی آن‌ها می‌شود(5).
بنابراین نویسندگان (باسابقه چندین ساله در آموزش رشته فوریت‌های پزشکی) پیشنهاد می‌کنند که حداقل یک درس و در حالت ایده‌ال در هر ترم تحصیلی علاوه بر درس تربیت بدنی عمومی، درسی با عنوان آمادگی جسمانی و تربیت بدنی تخصصی و به‌عنوان یک درس تخصصی به این رشته اضافه شود و سرفصل این درس به‌صورت مکتوب در برنامه آموزشی اضافه شود. در حال حاضر با توجه به اینکه درس تربیت بدنی جزو دروس عمومی در برنامه درسی رشته فوریت‌های پزشکی در نظر گرفته شده است، سرفصل مشخصی برای این درس ارائه نشده است و مربیان تربیت بدنی اغلب همانند سایر رشته‌ها به‌صورت عمومی این دوره را برگزار می‌کنند و در نهایت باید به این نکته نیز توجه شود که آمادگی جسمانی قابل ذخیره شدن نیست و به دست آوردن و حفظ آن به تمرین مداوم نیاز دارد، بنابراین باید سازوکاری اتخاذ گردد که بعد از فارغ‌التحصیلی، این افراد در زمان اشتغال به کار نیز ورزش را بخشی از برنامه‌ی روزانه‌ی خود قرار دهند.
واژه‌های کلیدی: نامه به سردبیر، فوریت‌های پزشکی
نوع مطالعه: نامه به سردبیر |
موضوع مقاله:
برنامه ريزي درسي
دریافت: 1400/3/12 | پذیرش: 1400/1/15 | انتشار: 1400/1/15 | انتشار الکترونیک: 1400/1/15
دریافت: 1400/3/12 | پذیرش: 1400/1/15 | انتشار: 1400/1/15 | انتشار الکترونیک: 1400/1/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
