مقدمه: تصمیم‌گیری بالینی یک جزء اصلی عملکرد بالینی است که پیامد قضاوت بالینی صحیح است و اساس کار برای مراقبت از بیمار است. تصمیم‌گیری صحیح بیش از هر عاملی بر کیفیت ارائه خدمات به بیماران تأثیر میگذارد. انفجار دانش پزشکی و لزوم استقلال عملکرد دستیاران، تصمیم‌گیری بالینی در شرایط دشوار را برای آنان پیچیدهتر نموده است؛ لذا این مطالعه با هدف تبیین تجارب دستیاران پزشکی از تصمیم‌گیری بالینی انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی است. مشارکت‌کنندگان، دستیاران پزشکی سال اول تا چهارم شاغل در بیمارستانهای آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز بودند که برای انتخاب آنان از روش نمونهگیری هدف‌مند با در نظر گرفتن حداکثر تنوع استفاده شد. دادهها از طریق مصاحبههای نیمه ساختار یافته انفرادی جمعآوری و به طور همزمان تحلیل شد. برای مدیریت تحلیل دادهها از نرم‌افزار MAXQDA-10استفاده شد. نتایج: تجارب دستیاران پزشکی از تصمیم‌گیری بالینی، در 3 طبقه اصلی شامل "نارسایی الزامات تصمیم‌گیری بالینی"، "الزام به تصمیم‌گیریِ مبتنی بر شرایط حاکم بر عرصه بالین" و " فقدان حمایت حرفه‌ای"سازمان‌دهی شد. نتیجه‌گیری: با توجه به این که تصمیم‌گیری بالینی در ساختاری متشکل از شرایط حاکم بر عرصه بالین، امکانات و تجهیزات موجود و نیز روابط حرفه‌ای در محیط کاری شکل میگیرد؛ لذا رفع چالشهای مرتبط با تصمیم‌گیری بالینی مستلزم بسترسازی فرهنگی، آموزشی، حرفه‌ای و نیز بهبود روابط میان فردی است.
Hashemiparast M, Negarandeh R, Ghafari R. Exploring the Experiences of Medical Residents from Clinical Decision- Making: A Qualitative Study. Iranian Journal of Medical Education. 2021; 21 :321-334 URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-5267-fa.html
هاشمی پرست مینا، نگارنده رضا، غفاری رضا. تبیین تجارب دستیاران پزشکی از تصمیم‌گیری بالینی: یک مطالعه کیفی. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1400; 21 () :334-321
