جلد 20 -
جلد 20 - صفحات 396-387 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Baniasadi T, Shahmoradi L, Salimi-lahiji A, Samsampour S. Potential Benefits and Limitations of Using Virtual Reality-Based Patient Simulation Systems in Education. Iranian Journal of Medical Education 2020; 20 :387-396
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-5095-fa.html
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-5095-fa.html
بنی اسدی طیبه، شاهمرادی لیلا، سلیمی لاهیجی امین، صمصام پور صادق. مزایا و محدودیت‌های بالقوه به‌کارگیری سیستم‌های شبیه‌ساز بیمار مبتنی بر واقعیت مجازی در آموزش. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1399; 20 () :387-396
دانشگاه علوم پزشکی تهران ، Lshahmoradi@tums.ac.ir
چکیده: (2109 مشاهده)
مقدمه: استفاده از قابلیت‌های فناوری واقعیت مجازی و شبیه‌سازهای بیمار مجازی (VPS virtual patient simulators) در آموزش پزشکی به صورت بالقوه مزایایی به همراه خواهد داشت. هدف مطالعه بررسی دیدگاه کارورزان رشته پزشکی و دستیاران سال آخر در خصوص مزایا و محدودیت‌های بالقوه به‌کارگیری این نوع فناوری‌ها در آموزش روش‌های تشخیصی و جراحی بود.
روش‌ها: در این مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا، با نمونه‌گیری مبتنی بر هدف 100 نفر از کارورزان پزشکی و دستیاران سال آخر دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 98-97 شرکت نمودند. نمونه‌گیری تا رسیدن به اشباع داده‌ها ادامه پیدا کرد. پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته با سؤالات بازپاسخ، به منظور جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با روش آنالیز محتوا تحلیل گردید.
نتایج: مزایای شناسایی شده از دیدگاه شرکت‌کنندگان به صورت کلی شامل افزایش فرصت‌های آموزشی، تسهیل انتقال دانش، کسب تجربه و مهارت، پویایی فناوری و یادگیری مؤثر بود. محدودیت‌های بالقوه چالش‌های استانداردسازی برنامه‌ها، اخلاق و تعهد حرفه‌ای، محدودیت‌های طراحی محتوا، عدم باورپذیری فرآیندهای تشخیصی و جراحی مصنوعی، محدودیت‌های هزینه‌ای و پشتیبانی پایدار بودند. در خصوص ملاحظات اجرایی، مشارکت مستقیم تیم‌های بالینی در همه فرآیندهای مرتبط با توسعه، ارزیابی‌های تخصصی و تضمین کیفیت برنامه‌های استاندارد، دریافت مستمر بازخورد از فراگیران و درنهایت ضرورت روزآمدسازی برنامه‌ها به عنوان موارد مهم مطرح گردید.
نتیجه‌گیری: با توجه به مزایای مطرح شده، برنامه‌ریزی جهت سرمایه‌گذاری، توسعه و اجرای برنامه‌های کمک آموزشی مبتنی بر واقعیت مجازی با در نظر گرفتن راه‌کارهای کاهش محدودیت‌های احتمالی، منطقی به نظر می‌رسد. به‌کارگیری هدف‌مندتر این فناوری‌ها به خصوص در طی دوران همه‌گیری بیماری کرونا ویروس (کووید-19) در جهت استمرار و پویایی فرآیند یادگیری، پیشنهاد می‌گردد.
روش‌ها: در این مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا، با نمونه‌گیری مبتنی بر هدف 100 نفر از کارورزان پزشکی و دستیاران سال آخر دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 98-97 شرکت نمودند. نمونه‌گیری تا رسیدن به اشباع داده‌ها ادامه پیدا کرد. پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته با سؤالات بازپاسخ، به منظور جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با روش آنالیز محتوا تحلیل گردید.
نتایج: مزایای شناسایی شده از دیدگاه شرکت‌کنندگان به صورت کلی شامل افزایش فرصت‌های آموزشی، تسهیل انتقال دانش، کسب تجربه و مهارت، پویایی فناوری و یادگیری مؤثر بود. محدودیت‌های بالقوه چالش‌های استانداردسازی برنامه‌ها، اخلاق و تعهد حرفه‌ای، محدودیت‌های طراحی محتوا، عدم باورپذیری فرآیندهای تشخیصی و جراحی مصنوعی، محدودیت‌های هزینه‌ای و پشتیبانی پایدار بودند. در خصوص ملاحظات اجرایی، مشارکت مستقیم تیم‌های بالینی در همه فرآیندهای مرتبط با توسعه، ارزیابی‌های تخصصی و تضمین کیفیت برنامه‌های استاندارد، دریافت مستمر بازخورد از فراگیران و درنهایت ضرورت روزآمدسازی برنامه‌ها به عنوان موارد مهم مطرح گردید.
نتیجه‌گیری: با توجه به مزایای مطرح شده، برنامه‌ریزی جهت سرمایه‌گذاری، توسعه و اجرای برنامه‌های کمک آموزشی مبتنی بر واقعیت مجازی با در نظر گرفتن راه‌کارهای کاهش محدودیت‌های احتمالی، منطقی به نظر می‌رسد. به‌کارگیری هدف‌مندتر این فناوری‌ها به خصوص در طی دوران همه‌گیری بیماری کرونا ویروس (کووید-19) در جهت استمرار و پویایی فرآیند یادگیری، پیشنهاد می‌گردد.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
تكنولو‍ژي آموزشي
دریافت: 1399/4/11 | پذیرش: 1399/9/4 | انتشار: 1399/11/18 | انتشار الکترونیک: 1399/11/18
دریافت: 1399/4/11 | پذیرش: 1399/9/4 | انتشار: 1399/11/18 | انتشار الکترونیک: 1399/11/18
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
