جلد 19 -
جلد 19 - صفحات 471-462 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Aliabadi K, Falahi M, Komasi M. The Effect of Virtual Social Networks on Trust in Interpersonal Relationships and Academic Procrastination. Iranian Journal of Medical Education 2019; 19 :462-471
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-4853-fa.html
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-4853-fa.html
علی آبادی خدیجه، فلاحی مریم، کماسی مهدی. اثربخشی شبکه‌های اجتماعی مجازی بر اعتماد در روابط بین فردی و اهمال‌کاری تحصیلی. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1398; 19 () :462-471
دانشگاه علامه طباطبائی ، falahi.maryam8@gmail.com
چکیده: (2714 مشاهده)
مقدمه: با پیدایش شبکه‌های اجتماعی، استفاده از این شبکه‌ها جزء جدایی‌ناپذیر زندگی بسیاری از دانشجویان شده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی شبکه‌های اجتماعی مجازی بر اعتماد در روابط بین فردی و اهمال‌کاری تحصیلی دانشجویان انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی در دانشکده پیراپزشکی بهبهان در سال 98-97 انجام شد. جامعه پژوهش دانشجویان رشته اتاق عمل (167نفر) بودند که به طور تصادفی در دو گروه شاهد و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی علاوه بر روش آموزش معمول از کتاب الکترونیکی ارسال شده در یکی از شبکه های اجتماعی استفاده نمودند و نکات مهم و مثال‌های جلسات گذشته را به صورت پیام از طریق شبکه اجتماعی دریافت نمودند. ابزارهای گردآوری اطلاعات پرسشنامه اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راثبولوم (Salomon & Rothbloo)، پرسشنامه اعتماد در روابط بین فردی و پرسشنامه میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی بود. جهت تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد.
نتایج: بعد از کنترل اثرات پیش‌آزمون، نتایج تفاوت معناداری بین دو گروه شاهد و تجربی در مورد اهمال‌کاری تحصیلی با 01/0>P، 91/71F= نشان داد و با توجه به اندازه اثر استفاده از شبکه‌های مجازی 36% از واریانس متغیر اهمال‌کاری تحصیلی را پیش‌بینی می‌کرد. همچنین بین دو گروه شاهد و تجربی متغیر اعتماد در روابط بین فردی ، با 01/0>P، 13/80 F =، تفاوت معناداری مشاهده شد و استفاده از شبکه‌های مجازی 44% از واریانس متغیر اعتماد بین فردی را پیش‌بینی می‌کرد.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی در تدریس و آموزش، در کاهش اهمال‌کاری تحصیلی دانشجویان مؤثر بوده است و همچنین موجب بهبود اعتماد بین فردی آنها می‌شود. بنابراین پیشنهاد می‌شود جهت بهره‌گیری از شبکه‌های اجتماعی مجازی در آموزش، برنامه‌ریزی‌های لازم به منظور استفاده صحیح از آن به عمل آید.
روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی در دانشکده پیراپزشکی بهبهان در سال 98-97 انجام شد. جامعه پژوهش دانشجویان رشته اتاق عمل (167نفر) بودند که به طور تصادفی در دو گروه شاهد و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی علاوه بر روش آموزش معمول از کتاب الکترونیکی ارسال شده در یکی از شبکه های اجتماعی استفاده نمودند و نکات مهم و مثال‌های جلسات گذشته را به صورت پیام از طریق شبکه اجتماعی دریافت نمودند. ابزارهای گردآوری اطلاعات پرسشنامه اهمال‌کاری تحصیلی سولومون و راثبولوم (Salomon & Rothbloo)، پرسشنامه اعتماد در روابط بین فردی و پرسشنامه میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی بود. جهت تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد.
نتایج: بعد از کنترل اثرات پیش‌آزمون، نتایج تفاوت معناداری بین دو گروه شاهد و تجربی در مورد اهمال‌کاری تحصیلی با 01/0>P، 91/71F= نشان داد و با توجه به اندازه اثر استفاده از شبکه‌های مجازی 36% از واریانس متغیر اهمال‌کاری تحصیلی را پیش‌بینی می‌کرد. همچنین بین دو گروه شاهد و تجربی متغیر اعتماد در روابط بین فردی ، با 01/0>P، 13/80 F =، تفاوت معناداری مشاهده شد و استفاده از شبکه‌های مجازی 44% از واریانس متغیر اعتماد بین فردی را پیش‌بینی می‌کرد.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد استفاده از شبکه‌های اجتماعی مجازی در تدریس و آموزش، در کاهش اهمال‌کاری تحصیلی دانشجویان مؤثر بوده است و همچنین موجب بهبود اعتماد بین فردی آنها می‌شود. بنابراین پیشنهاد می‌شود جهت بهره‌گیری از شبکه‌های اجتماعی مجازی در آموزش، برنامه‌ریزی‌های لازم به منظور استفاده صحیح از آن به عمل آید.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
تكنولو‍ژي آموزشي
دریافت: 1397/10/27 | پذیرش: 1398/7/9 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
دریافت: 1397/10/27 | پذیرش: 1398/7/9 | انتشار: 1398/1/26 | انتشار الکترونیک: 1398/1/26
پرسشنامه مطالعه [PDF 364 KB] (158 دریافت)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
