جلد 18 -
جلد 18 - صفحات 11-10 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Akbari E. A Serious Challenge In Innovation Program Of Medical Education: Need Assessment Of Medical Sciences Disciplines In Iran. Iranian Journal of Medical Education 2018; 18 :10-11
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-4575-fa.html
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-4575-fa.html
اکبری اسماعیل. یک چالش جدی برنامه تحول و نوآوری در آموزش علوم پزشکی؛ نیاز سنجی رشته مقاطع علوم پزشکی در کشور. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1397; 18 () :10-11
دانشگاه علوم پزشکی مازندران ، akbari_esmaeil@yahoo.com
چکیده: (5332 مشاهده)
سردبیر محترم مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی
در سال 1394 برنامه تحول و نوآوری در آموزش عالی سلامت، بر مبنای سیاست کلی تدوین گردید و به دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور که در قالب کلان مناطق سازمان‌دهی شده بودند، ابلاغ شد. مطالعات زیادی از جنبه‌های مختلف این برنامه را بعد از اجرا مورد بررسی قرار داده‌اند(1و2). اگر چه این برنامه کلان در حوزه آموزش عالی سلامت مزیت‌هایی دارد، اما نقص‌هایی نیز در برنامه به چشم می‌خورد که یکی از این موارد در این نامه مورد توجه قرار گرفته است.
تربیت نیروهای انسانی متخصص توسط دانشگاه‌ها نه تنها باعث اتلاف منابع مالی و انسانی می‌شود، در درازمدت باعث شکل‌گیری ارائه خدمات کاذب در جامعه می‌شود. این معضل در مورد رشته‌های علوم پزشکی که دوره‌های طولانی و هزینه‌بری دارند، دو چندان است. به این ترتیب «نیازسنجی رشته/مقاطع علوم پزشکی» باید قبل از ابلاغ برنامه، با یک رویه علمی انجام می‌شد. فرایند اجرای برنامه تحول و نوآوری آموزش، در قالب تفاهم‌نامه بین معاونت آموزشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با دبیرخانه کلان مناطق اجرایی شد و در هر تفاهم‌نامه تعدادی مأموریت به کلان مناطق و دانشگاه‌های علوم پزشکی مستقر در کلان مناطق سپرده شد. از جمله این مأموریت‌ها می‌توان موارد زیر را برشمرد: الف. توسعه راهبردی، هدف‌مند و مأموریتگرای برنامه‌های آموزش عالی سلامت؛ ب. آمایش سرزمینی، مأموریتگرایی، تمرکززدایی و توانمندسازی دانشگاه‌ها؛ ج. بینالمللیسازی آموزش علوم پزشکی؛ د. توسعه آموزش مجازی در علوم پزشکی؛ ه. توسعه و ارتقای زیرساختهای آموزش علوم پزشکی؛ و. توسعه دانش پزشکی خانواده. برای حرکت در جهت اجرای مأموریت‌های فوق، پیش نیاز اصلی، دسترسی به نتایج «نیازسنجی رشته/مقاطع» علوم پزشکی است. به دلیل عدم دسترسی به نتایج این نیازسنجی دانشگاه‌های کلان مناطق هر کدام با روشی (البته نه چندان علمی و دقیق) اقدام به نیازسنجی کردند و هیچ یک عملاً موفق به این امر نشدند و بخش زیادی از انرژی و زمان خود را در این مسیر هدر دادند.
در سال 1394 برنامه تحول و نوآوری در آموزش عالی سلامت، بر مبنای سیاست کلی تدوین گردید و به دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور که در قالب کلان مناطق سازمان‌دهی شده بودند، ابلاغ شد. مطالعات زیادی از جنبه‌های مختلف این برنامه را بعد از اجرا مورد بررسی قرار داده‌اند(1و2). اگر چه این برنامه کلان در حوزه آموزش عالی سلامت مزیت‌هایی دارد، اما نقص‌هایی نیز در برنامه به چشم می‌خورد که یکی از این موارد در این نامه مورد توجه قرار گرفته است.
تربیت نیروهای انسانی متخصص توسط دانشگاه‌ها نه تنها باعث اتلاف منابع مالی و انسانی می‌شود، در درازمدت باعث شکل‌گیری ارائه خدمات کاذب در جامعه می‌شود. این معضل در مورد رشته‌های علوم پزشکی که دوره‌های طولانی و هزینه‌بری دارند، دو چندان است. به این ترتیب «نیازسنجی رشته/مقاطع علوم پزشکی» باید قبل از ابلاغ برنامه، با یک رویه علمی انجام می‌شد. فرایند اجرای برنامه تحول و نوآوری آموزش، در قالب تفاهم‌نامه بین معاونت آموزشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با دبیرخانه کلان مناطق اجرایی شد و در هر تفاهم‌نامه تعدادی مأموریت به کلان مناطق و دانشگاه‌های علوم پزشکی مستقر در کلان مناطق سپرده شد. از جمله این مأموریت‌ها می‌توان موارد زیر را برشمرد: الف. توسعه راهبردی، هدف‌مند و مأموریتگرای برنامه‌های آموزش عالی سلامت؛ ب. آمایش سرزمینی، مأموریتگرایی، تمرکززدایی و توانمندسازی دانشگاه‌ها؛ ج. بینالمللیسازی آموزش علوم پزشکی؛ د. توسعه آموزش مجازی در علوم پزشکی؛ ه. توسعه و ارتقای زیرساختهای آموزش علوم پزشکی؛ و. توسعه دانش پزشکی خانواده. برای حرکت در جهت اجرای مأموریت‌های فوق، پیش نیاز اصلی، دسترسی به نتایج «نیازسنجی رشته/مقاطع» علوم پزشکی است. به دلیل عدم دسترسی به نتایج این نیازسنجی دانشگاه‌های کلان مناطق هر کدام با روشی (البته نه چندان علمی و دقیق) اقدام به نیازسنجی کردند و هیچ یک عملاً موفق به این امر نشدند و بخش زیادی از انرژی و زمان خود را در این مسیر هدر دادند.
* نویسنده مسؤول: دکتر اسماعیل اکبری (دانشیار)، گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران. akbari_esmaeil@yahoo.com
تاریخ دریافت مقاله: 11/9/96، تاریخ پذیرش: 26/9/96
تاریخ دریافت مقاله: 11/9/96، تاریخ پذیرش: 26/9/96
نوع مطالعه: نامه به سردبیر |
موضوع مقاله:
ساير موارد
دریافت: 1396/9/10 | پذیرش: 1397/3/2 | انتشار: 1397/3/2 | انتشار الکترونیک: 1397/3/2
دریافت: 1396/9/10 | پذیرش: 1397/3/2 | انتشار: 1397/3/2 | انتشار الکترونیک: 1397/3/2
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
