جلد ۱۸ -
جلد ۱۸ - صفحات ۳۱۸-۳۱۰ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alesaeidi S, Rajaei S, mehrpour S R, Alizadeh M. Learning and Motivational Outcomes of Real Patient versus Written Scenario: Perspective of Medical Students. Iranian Journal of Medical Education 2018; 18 :310-318
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-4530-fa.html
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-4530-fa.html
آل‌سعیدی سمیرا، رجایی سمیرا، مهرپور سعیدرضا، علیزاده مریم. دیدگاه دانشجویان پزشکی در مورد پیامدهای یادگیری و انگیزشی استفاده از بیمار واقعی به‌جای سناریوی کتبی. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. ۱۳۹۷; ۱۸ () :۳۱۰-۳۱۸
دیدگاه دانشجویان پزشکی در مورد پیامدهای یادگیری و انگیزشی استفاده از بیمار واقعی به‌جای سناریوی کتبی
دانشگاه علوم پزشکی تهران ، alizade.aban@gmail.com
چکیده: (۳۹۷۵ مشاهده)
مقدمه: نحوه ارائه سناریو در جلسات یادگیری مبتنی بر مورد و پیامدهای آموزشی آن محل سؤال است. این مطالعه با هدف بررسی دیدگاه دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مورد پیامدهای یادگیری و انگیزشی استفاده از بیمار واقعی در مقایسه با سناریوی کتبی در جلسات یادگیری مبتنی بر مورد در دوره علوم پایه انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه توصیفی در سال 1396 در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران بر روی 85 نفر از دانشجویان پزشکی ورودی 95 رشته پزشکی و با روش نمونه‌گیری در دسترس انجام شد. 74 نفر پرسشنامه را تکمیل نمودند. در سال اول دوره علوم پایه در جلسات یادگیری مبتنی بر مورد از سناریوی کتبی استفاده شد. در جلسه بحث موردی ایمونولوژی در سال دوم، بیماران واقعی دعوت شدند و سپس نظرات دانشجویان با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا بررسی شد. اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: کلیه دانشجویان شرکت کننده در پژوهش معتقد بودند که حضور بیمار جذاب و چالش‌برانگیزتر از سناریوی کتبی بود. 73 نفر (22/98%) حضور بیمار واقعی را بر سناریوی کتبی ترجیح می‌دادند. 69 نفر (86/92%) بیان کردند که حضور بیمار واقعی نسبت به سناریوی کتبی تأثیر بیش‌تری بر یادگیری دارد. 73 نفر (22/98 درصد) معتقد بودند که استفاده از بیماران واقعی در کلاس‌های درس علوم پایه انگیزه بیش‌تری برای حضور در کلاس درس فراهم می‌کند.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که دانشجویان پزشکی استفاده از بیمار واقعی را به‌جای سناریوی کتبی در جلسات یادگیری مبتنی بر مورد ترجیح می‌دهند. از دید دانشجویان بیمار واقعی جالب‌تر و چالش‌برانگیزتر است، بر یادگیری و یادداری مطالب تأثیر بیش‌تری دارد و در درک ارتباط بین علوم پایه و بالین و بر مطالعه علوم پایه مؤثرتر است.
روش‌ها: این مطالعه توصیفی در سال 1396 در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران بر روی 85 نفر از دانشجویان پزشکی ورودی 95 رشته پزشکی و با روش نمونه‌گیری در دسترس انجام شد. 74 نفر پرسشنامه را تکمیل نمودند. در سال اول دوره علوم پایه در جلسات یادگیری مبتنی بر مورد از سناریوی کتبی استفاده شد. در جلسه بحث موردی ایمونولوژی در سال دوم، بیماران واقعی دعوت شدند و سپس نظرات دانشجویان با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا بررسی شد. اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: کلیه دانشجویان شرکت کننده در پژوهش معتقد بودند که حضور بیمار جذاب و چالش‌برانگیزتر از سناریوی کتبی بود. 73 نفر (22/98%) حضور بیمار واقعی را بر سناریوی کتبی ترجیح می‌دادند. 69 نفر (86/92%) بیان کردند که حضور بیمار واقعی نسبت به سناریوی کتبی تأثیر بیش‌تری بر یادگیری دارد. 73 نفر (22/98 درصد) معتقد بودند که استفاده از بیماران واقعی در کلاس‌های درس علوم پایه انگیزه بیش‌تری برای حضور در کلاس درس فراهم می‌کند.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که دانشجویان پزشکی استفاده از بیمار واقعی را به‌جای سناریوی کتبی در جلسات یادگیری مبتنی بر مورد ترجیح می‌دهند. از دید دانشجویان بیمار واقعی جالب‌تر و چالش‌برانگیزتر است، بر یادگیری و یادداری مطالب تأثیر بیش‌تری دارد و در درک ارتباط بین علوم پایه و بالین و بر مطالعه علوم پایه مؤثرتر است.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
شيوه هاي آموزش
دریافت: 1396/6/28 | پذیرش: 1396/8/21 | انتشار: 1397/1/26 | انتشار الکترونیک: 1397/1/26
دریافت: 1396/6/28 | پذیرش: 1396/8/21 | انتشار: 1397/1/26 | انتشار الکترونیک: 1397/1/26
پرسشنامه مطالعه [PDF 61 KB] (384 دریافت)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
