مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی

مقدمه: در راستای رشد قابلیت‌های یادگیری مادام‌العمر در بین پرستاران، به ابزاری روا و پایا جهت سنجش فرهنگ یادگیری بالینی سازمانی در بیمارستان‌ها نیاز است. هدف پژوهش حاضر تعیین ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس ارزیابی فرهنگ یادگیری بالینی سازمانی بود.

روش‌ها: در این مطالعه مقطعی – روان‌سنجی، از بین 1690 نفر کادر پرستاری بیمارستان‌های دولتی – آموزشی شهر رشت، 327 نفر به روش تصادفی منظم در سال 1392 انتخاب و مقیاس ارزیابی فرهنگ یادگیری بالینی سازمانی را که دارای 28 گویه و پنج خرده مقیاس بود تکمیل نمودند. پایایی با ضریب آلفای کرونباخ و روایی سازه مقیاس به وسیله نرم‌افزار آماری لیزرل 75/8 (LISREL) و با اجرای آزمون‌های توصیفی و استنباطی، از جمله ضریب همبستگی اسپیرمن- براون و تحلیل عاملی تأییدی انجام شد.

نتایج: تحلیل عاملی تأییدی، مقیاس ارزیابی فرهنگ یادگیری بالینی سازمانی را در پنج عامل به رسمیت شناختن، نارضایتی، تحقق، وابستگی و نفوذ با استناد به شاخص‌های برازندگی از یکدیگر تفکیک کرد (89/0=, GFI 90/0, CFI= 08/0RMSEA=) و پایایی خرده مقیاس‌ها نیز بر حسب ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب به میزان71/0 ،52/0 ،74/0 ،64/0 ،53/0 برآورد گردید.

نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از این است که مقیاس ارزیابی فرهنگ یادگیری بالینی سازمانی هندرسون و همکاران، ابزاری روا و پایا جهت ارزیابی است.