مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی

مقدمه: تلفیق در آموزش پزشکی به عنوان یکی از موضوعات جدید در برنامه‌های درسی دانشگاه‌های علوم پزشکی مطرح گردیده است. با توجه به اهمیت تلفیق در ارتقای کیفیت آموزش، این مطالعه با هدف بررسی میزان و ترتیب توجه به گام‌های تلفیق در برنامه‌های درسی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد.

روش‌ها: در این پژوهش توصیفی – پیمایشی، افراد نمونه شامل 177 نفر از اعضای هیأت‌علمی دانشکده پزشکی تبریز در سال 94 بودند که از طریق روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته که روایی و پایایی آن تایید شد، گردآوری شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون فریدمن مورد تحلیل قرار گرفت.

نتایج: از نظر اعضای هیأت‌علمی بین میزان و ترتیب توجه به گام‌های تلفیق از نظر رتبه‌بندی تفاوت معنادار وجود دارد (0001/0=p ،  421/744= . بالاترین میانگین و انحراف استاندارد در بین گام‌های تلفیق به ترتیب گام چهارم لانه‌ای (76/0±03/4)، گام اول جداسازی (71/59±0/3)، گام دوم آگاهی (92/26±0/3)، گام سوم هماهنگ‌سازی (13/1±99/2)، گام نهم چندرشته‌ای (18/98±1/2)، گام هشتم مکمل (00/24±1/2)، گام یازدهم فرارشته‌ای (00/1±23/2)، گام دهم بین رشته‌ای(87/23±0/2)، گام هفتم همبستگی (88/00±0/2)، گام ششم به اشتراک گذاری (91/0±92/1)، گام پنجم هماهنگ‌سازی زمانی (59/0±63/1) بود.

نتیجه‌گیری: بالاترین میانگین متعلق به گام چهارم (لانه‌ای) و پایین‌ترین متعلق به گام پنجم (هماهنگ‌سازی زمانی) است. بنابراین به نظر می‌رسد برای حرکت کردن به گام‌های بالاتر تلفیق لازم است که اساتید (مجریان برنامه درسی) با متخصصان و برنامه‌ریزان درسی (طراحان برنامه درسی) همکاری نزدیک داشته باشند، اختیارات تامی به گروه‌های آموزشی داده شود تا برنامه‌های درسی و دروس را بر اساس اقتضائات زمانی و مکانی تهیه و تدوین نمایند.