مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی

مقدمه: آموزش ترکیبی، مجموعه ای از رویکرد سیستمی و نگرش اقتضایی به یادگیری است، بدان معنا است که ضمن توجه به ارتباط میان تمامی اجزا به ‌عنوان یک کل، به شرایط به‌کارگیری این ابزارها در راستای تحقق بهترین نتیجه، توجه ویژه‌ای می‌شود. مقاله حاضر به بررسی دیدگاه کارکنان شبکه بهداشت و درمان سراب در زمینه‌ی استقرار و پیاده‌سازی آموزش‌های ترکیبی(حضوری و برخط) مبتنی بر الزامات ایزو 10015 پرداخته است.

روش‌ها: درﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ توصیفی‐ پیمایشی، جامعه آماری این تحقیق، کلیه کارکنان شاغل در شبکه بهداشت و درمان سراب در سال1394 بود و حجم نمونه با استناد به جدول مورگان 265 نفر برآورد شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بر اساس الزامات ایزو 10015 در مقیاس لیکرت 5 نمره­ای و شامل 63 گویه جهت بررسی امکان نیازسنجی، طراحی، اجرا و ارزشیابی را در آموزش‌های ترکیبی بود. برای تجزیه‌ وتحلیل ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﺯ آمارهای توصیفی و ﺁﺯﻣﻮﻥ تی ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪ.

نتایج: میانگین محاسبه‌ شده از عوامل نیازسنجی43/.±81/2، طراحی52/.±6/2، اجرا 6/.±5/2 و ارزشیابی7/.±3/2 برای پیاده‌سازی آموزش‌های ترکیبی بود و کم‌تر از میانگین مفروض شده(3) بود و این تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود (001/0> ,p1/4=t).

نتیجه‌گیری: این نتایج می‌تواند مبنای استقرار قرارگرفته و توجه و تقویت عوامل نیازسنجی، طراحی، اجرا و ارزشیابی جهت بسترسازی مناسب برای استقرار نظام آموزش‌های ترکیبی، استفاده از فواید هر دو روش آموزش‌ مجازی و حضوری را ممکن نماید.