Tabe Bordbar F, Rastegar A. A Model of Relationships between Personality Traits and Academic Self-Handicapping: The Mediating Role of Achievement Goals. Iranian Journal of Medical Education 2015; 15 :530-542
URL:
http://ijme.mui.ac.ir/article-1-3743-fa.html
دانشگاه پیام نور، تهران ، rastegar_ahmad@yahoo.com
چکیده: (5383 مشاهده)
مقدمه: شناسایی عوامل تأثیرگذار بر خودناتوانسازی تحصیلی به عنوان آسیبی روانشناختی و یک استراتژی جهت توجیه شکست تحصیلی احتمالی در آینده، دارای پیامدهای تحصیلی نامطلوبی است. لذا پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل پیشبینی خودناتوانسازی تحصیلی بر اساس ویژگیهای شخصیت و اهداف پیشرفت انجام شد. روشها: این پژوهش توصیفی- همبستگی در سال 1393 انجام گرفت. نمونه آماری پژوهش شامل 258 نفر از دانشجویان دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شیراز بودند که به روش نمونهگیری طبقهای انتخاب شدند و به پرسشنامهای خودگزارشی شامل خرده مقیاسهای اهداف پیشرفت، ویژگیهای شخصیت و خودناتوانسازی تحصیلی پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل مسیر بوسیله نرمافزار lisrel استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد که اثرات غیر مستقیم برونگرایی، وظیفه مداری، توافقپذیری و گشودگی تجربه بر خود ناتوانسازی تحصیلی بهترتیب برابر با 08/0-، 11/0- و 07/0- و معنادار هستند (01/0> P). اثر غیر مستقیم توافقپذیری بر خودناتوانسازی نیز برابر با 03/0 و معنادار است (05/0> P). همچنین اثر غیر مستقیم ویژگی رواننژندی بر خودناتوانسازی تحصیلی بر خلاف سایر ویژگیهای شخصیت مثبت و برابر با 10/0 و معنادار است(01/0> P). بر اساس نتایج RMSEA برابر با 06/0، CFI برابر با 98/0، GFI برابر با 99/0، AGFI برابر با 94/0 و نسبت X/df2 برابر با 68/2 است که همه بیانگر برازش خوب مدل هستند. نتیجهگیری: بر اساس نتایج با اجرای سنجههای شخصیت در محیطهای تحصیلی و شناخت عمیقتر رگههای درونی شخصیت فراگیران، میتوان آنها را از قرار گرفتن در معرض آسیبهای روانشناختی مانند خود ناتوانسازی تحصیلی دور نگه داشت.
نوع مطالعه:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ساير موارد دریافت: 1394/3/16 | پذیرش: 1394/6/8 | انتشار: 1394/11/14 | انتشار الکترونیک: 1394/11/14
ارسال پیام به نویسنده مسئول