دوره 14، شماره 10 - ( 10-1393 )                   جلد 14 شماره 10 صفحات 885-876 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Heidarzadeh A, Azizzade forouzi M, kazemi M, Jahani Y. The Effect of Computer Simulation and Mannequin on Nursing Students’ Perception of Self-efficacy in Cardiopulmonary Resuscitation. Iranian Journal of Medical Education 2015; 14 (10) :876-885
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-3218-fa.html
حیدرزاده اعظم، عزیزاده فروزی منصوره، کاظمی مجید، جهانی یونس. تأثیر شبیه‌سازی کامپیوتر و مانکن بر درک دانشجویان پرستاری از خودکارآمدی در احیای قلبی ریوی. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1393; 14 (10) :876-885

URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-3218-fa.html

تأثیر شبیه‌سازی کامپیوتر و مانکن بر درک دانشجویان پرستاری از خودکارآمدی در احیای قلبی ریوی
اعظم حیدرزاده ، منصوره عزیزاده فروزی* ، مجید کاظمی ، یونس جهانی
منصوره عزیزاده فروزی (مربی)، مرکز تحقیقات علوم اعصاب و انستیتو نوروفارماکولوژِی دانشگاه علوم پزشکی کرمان. ایران. m_Forozy@kmu.ac.ir ، M_azzizadeh@kmu.ac.ir
چکیده:   (6572 مشاهده)
مقدمه: خودکارآمدی در احیای قلبی ریوی توصیف چگونگی رویارویی مراقبان به منظور سازمان‌دهی و اجرای اقدامات مناسب در طی فرایند احیای قلبی ریوی است. این باور، عاملی مهم در آموزش مهارت‌های حیاتی پرستاری به ویژه احیای قلبی ریوی است. از این رو این پژوهش با هدف تأثیر شبیه‌سازی مبتنی بر کامپیوتر و شبیه‌سازی مبتنی برمانکن بر درک دانشجویان پرستاری از خودکارآمدی در احیای قلبی ریوی انجام شد. روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که در آن 64 دانشجوی پرستاری شرکت داشته و به طور تصادفی در دو گروه شبیه‌سازی با کامپیوتر و مانکن قرار گرفتند. ابزار گرد‌آوری داده‌ها پرسشنامه دو بخشی شامل، اطلاعات دموگرافیک و درک خودکارآمدی احیای قلبی ریوی بود. اطلاعات قبل و بعد از دو شیوه آموزش جمع‌آوری و با استفاده از شاخص‌های مرکزی و پراکندگی و آزمون‌های من ویتنی، ویلکاکسون مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین و انحراف معیار امتیاز درک دانشجویان از خودکارآمدی قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه از لحاظ آماری تفاوت معناداری داشت، گروه آموزش مبتنی بر مانکن (23/5-, Z=0001/0P<) و گروه آموزش مبتنی بر کامپیوتر (15/4-, Z=0001/0P<))، به طوری که میانگین امتیاز درک دانشجویان از خودکارآمدی بعد از آموزش در هر دو گروه، افزایش داشت. ولی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد (41/0P=). نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این مطالعه هر یک از دو روش شبیه‌سازی باعث افزایش درک خودکارآمدی در زمینه احیای قلبی ریوی شده است؛ بنابراین مراکز آموزشی می‌تواند بسته به شرایط و امکانات خود از هر یک از دو روش در امر آموزش دانشجویان استفاده نمایند و دانشجویان با آمادگی بیش‌تری در خدمت بیماران قرار گیرند.
واژه‌های کلیدی: شبیه‌سازی مبتنی بر کامپیوتر، شیبه‌سازی مبتنی بر مانکن، درک خودکارآمدی، دانشجوی پرستاری
متن کامل [PDF 218 kb]   (2584 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: شيوه هاي آموزش
دریافت: 1393/2/17 | پذیرش: 1393/9/16 | انتشار: 1393/10/13 | انتشار الکترونیک: 1393/10/13
پرسشنامه مطالعه [DOCX 27 KB]  (353 دریافت)
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی می باشد.

© 2025 All Rights Reserved | Iranian Journal of Medical Education