، a_alavi@iaushk.ac.ir
چکیده: (9021 مشاهده)
مقدمه: فناوری شبیهسازی امید به آرزوی دیرین بشر را برای جاودانه زیستن تقویت کرده است. امکان شبیهسازی انسانی از چالشهای جدید حوزه آموزش و اخلاق پزشکی است. مقاله حاضر به بررسی دیدگاههای گوناگون عرضه شده در این موضوع میپردازد.
روشها: مقاله حاضر نوعی مطالعه مروری است که با جستجوی کتب و بانکهای اطلاعاتی نظیرSID -Irandoc–Elsevier-pubmed- Magiran با استفاده از کلمات کلیدی «شبیهسازی انسان»، «شبیهسازی درمانی»، «شبیهسازی مولد»، «اخلاق» و «آموزش پزشکی» انجام شده است.
نتایج: بسیاری کاربرد این تکنیک را درباره انسان محکوم میکنند و بر این باورند این تکنیک شأن و کرامت انسانی را خدشهدار میکند و او را تا سطح کالایی بیارزش فرو میکشد. بررسی دیدگاههای متفاوت نشان میدهد که ترس از نقص کرامت انسانی و پیامدهای ناشی از شبیهسازی، مهمترین نکاتی هستند که مخالفان به آن توجه کردهاند.
نتیجهگیری: به نظر میرسد که فنآوریهای شبیهسازی از قوانین بسیار جلوتر است. با توجه به این که در جمهوری اسلامی ایران قوانین پیشرفتهای وجود دارد، دانشگاههای علوم پزشکی ایران میتوانند پیشگام این علم و فنآوری جدید در سطح جهانی و منطقهای باشند.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
ساير موارد دریافت: 1390/12/17 | پذیرش: 1391/1/16 | انتشار: 1390/12/25 | انتشار الکترونیک: 1390/12/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول