دوره 12، شماره 5 - ( 5-1391 )
جلد 12 شماره 5 صفحات 316-308 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Anbari Z, Godarzi D, Siros A, Mahdian F. Design , Implementation & Evaluation of an Educational Program on Improving the Communication Skills with Patient based on WHO in Interns . Iranian Journal of Medical Education 2012; 12 (5) :308-316
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1958-fa.html
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1958-fa.html
عنبری زهره، گودرزی داود، سیروس علی، مهدیان فهیمه. طراحی، اجرا و ارزیابی برنامه آموزش مهارت‌های ارتباطی کارورزان با بیماران بر اساس الگوی سازمان بهداشت جهانی. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1391; 12 (5) :308-316
، zohre_393@yahoo.com
چکیده: (13392 مشاهده)
مقدمه: ارتباط مؤثر پزشک با بیمار نقش به سزایی در اتخاذ تدابیر درمانی اثربخش، کاهش استرس و جلب رضایت‌مندی بیماران دارد. شواهد حاکی از آن است که بسیاری از پزشکان به طور مؤثری با بیمار ارتباط برقرار نمی‌کنند. از این رو پژوهش حاضر با هدف طراحی، اجرا و ارزیابی تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی کارورزان پزشکی با بیماران براساس الگوی سازمان بهداشت جهانی در دانشگاه علوم پزشکی اراک در سال 1389 انجام شد.
روش‌ها: این پژوهش مداخله‌ای در سال 1389روی تمامی کارورزان پزشکی (74 کارورز) در دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام گردید. مهارت ارتباطی کارورزان پزشکی با بیماران بر اساس چک لیست و به روش مشاهده مستقیم، مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس مرحله آموزش برنامه طراحی شده به روش ایفای نقش برای کارورزان در دو نوبت ارائه گردید و مجدداً مهارت آنان بررسی شد. چک‌لیست ارزیابی بر اساس الگوی مهارت‌های ارتباطی پایه پزشک با بیمار که توسط سازمان بهداشت جهانی ارائه شده بود، طراحی گردید. داده‌ها از طریق آزمون‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون تیمورد تجریه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: در این پژوهش میانگین کل نمره مهارت‌های ارتباطی کارورزان قبل از آموزش برابر 47/0±53/2 و پس از آموزش برابر با 34/0±25/3 (بر مبنای 4) بود که از نظر آماری تفاوت معناداری بین آنها وجود داشت (3/10, t= 00/0p=). میانگین نمره مهارت ارتباط بین فردی کارورزان پزشکی با بیماران، قبل از آموزش 47/0±62/2 و بعد از آموزش 37/0±29/3 ،مهارت جمع‌آوری اطلاعات از بیماران قبل و بعد از آموزش به ترتیب 47/0±74/2 و3/0±24/3، مهارت ارائه اطلاعات به بیماران قبل و بعد از آموزش به ترتیب 39/0±42/2 و3/0±24/3، و مهارت آموزش به بیماران، قبل از آموزش52/0±33/2 و بعد از آموزش 38/0±15/3 ارزیابی شد که بیانگر اختلاف معنادار قبل و بعد از آموزش مهارت‌ها بود (00/0 p=t=). در این پژوهش ارتباط معناداری بین این چهار نوع مهارت ارتباطی کارورزان مورد ارزیابی با جنسیت آنان مشاهده نشد (00/0(p=).
نتیجه‌گیری: میانگین نمره کل مهارت ارتباطی کارورزان پس از آموزش ارتقای قابل توجهی یافت. با توجه به نقش مهم مهارت‌های ارتباطی کارورزان با بیماران، بر لزوم تدوین برنامه آموزشی مهارت‌های ارتباطی پزشک با بیمار در کوریکولوم دانشجویان رشته پزشکی تأکید می‌شود و استفاده از تکنیک‌های اثربخش در ارتقای سطح آموزش این نوع مهارت‌ها ضروری شناخته می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
آموزش مهارتهاي ارتباطي
دریافت: 1390/11/3 | پذیرش: 1391/2/23 | انتشار: 1391/5/25 | انتشار الکترونیک: 1391/5/25
دریافت: 1390/11/3 | پذیرش: 1391/2/23 | انتشار: 1391/5/25 | انتشار الکترونیک: 1391/5/25
پرسشنامه مطالعه [DOCX 38 KB] (856 دریافت)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
