مقدمه: ایجاد و ارتقای یادگیری خودراهبر، یکی از اهداف مهم آموزش عالی محسوب میشود چرا که انتظار میرود دانشجویان به سطحی از توانمندیهای فردی برسند که بدون قرار گرفتن در یک نظام آموزشی ویژه، بتوانند نیازهای آموزشی خود را شناسایی کرده و در جهت رفع آن بکوشند و در نهایت یادگیری خود را مورد ارزشیابی قرار دهند.
روشها: این پژوهش یک مطالعه مروری بر برخی از مقالات منتشر شده در زمینه یادگیری خودراهبر از سالهای 1990 تا 2008 میباشد.
نتایج: مرور پیشینه پژوهش نشان میدهد که یادگیری خودراهبر رشدی صعودی داشته و روندی رو به توسعه دارد.
نتیجه گیری: به دلیل مزایای یادگیری خودراهبر، توجه بنیادی به این نوع یادگیری و آموزشهای اساسی برای ارتقای آن، در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است.
Yousefy A, Gordanshekan M. A Review on development of Self-directed learning. Iranian Journal of Medical Education. 2011; 10 (5) :776-783 URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1546-fa.html
یوسفی علیرضا، گردان شکن مریم. مروری بر توسعه یادگیری خودراهبر. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1389; 10 (5) :783-776