Asgari H, Kheirmand M, Yarmohmdian M, Rohani M, Ansari Pour S. Training Needs Assessment Of Health Care Providers (Behvarzan) Working In Health Networks In Isfahan Province. Iranian Journal of Medical Education 2011; 10 (5) :668-674
URL:
http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1424-fa.html
عسگری هدایت اله، خیرمند مریم، یارمحمدیان محمدحسین، روحانی محسن، انصاری پور صدیقه. نیاز سنجی آموزشی بهورزان شاغل در خانههای بهداشت شبکههای بهداشت و درمان استان اصفهان. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1389; 10 (5) :668-674
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1424-fa.html
، m_kheirmand@yahoo.com
چکیده: (19795 مشاهده)
مقدمه: بررسی و شناخت نیازهای آموزشی پیشنیاز یک سیستم آموزشی موفق است معمولاً این اقدام اولین گام در برنامهریزی آموزشی و در واقع نخستین عامل ایجاد و تضمین اثربخشی برنامههای آموزش و بهسازی نیروهای ماهر و متخصص است. در نظام بهداشت و درمان کشور اولین رده نیروی انسانی در صف مقدم ارایه مراقبتهای بهداشتی درمانی در روستاها بهورزان هستند، لذا نیاز به تعیین اولویت برای برنامهریزی و اجرای دورهها مورد نیاز آموزشی برای این رده احساس میشد. روشها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی(نیازسنجی) در جمعیت 1621 نفری از بهورزان شاغل در خانههای بهداشت، مدیران و مربیان مراکز آموزش بهورزی شهرستان و کارشناسان ستاد شبکههای بهداشت و درمان شهرستان و استان اصفهان به روش سرشماری است که در آن دادهها با استفاده از الگوها و تکنیکهای توافقسنجی گردآوری شد. ابزار جمعآوری دادهها پرسشنامه با سؤالات باز است که روایی آن از طریق مشورت با متخصصین تأیید و پایایی آن از طریق دو نیمه کردن و محاسبه آلفا کرونباخ 76 درصد به دست آمد. نتایج: بیشترین اولویت نیاز آموزش مورد توافق در شبکهها از دیدگاه گروه هدف به ترتیب مربوط به: آموزش سلامت و مهارتهای زندگی، بیماریهای غیرواگیر، بیماریهای واگیر، تغذیه و دارو، بهداشت محیط، بهداشت حرفهای، بهداشت دهان و دندان بوده است. نتیجهگیری: بین نظرات کارشناسان ستادی، مربیان و بهورزان در مورد نیازهای آموزشی بهورزان توافق زیادی دیده نمیشود، این موضوع میتواند ناشی از ضعف در همکاری درونبخشی و کار تیمی در شبکهها باشد که نتوانسته است دیدگاه مشترکی را در بین این سه گروه ایجاد نماید و ازطرفی ساختار شبکه به گونهای است که نظرات آموزشگیرندگان (بهورزان)، ناظرین (کارشناسان شبکه) و مربیان بهورزی (آموزشدهندگان) در برنامهریزی و آموزش بهورزان لحاظ نمیشود و هرچه شبکه از نظر تعداد واحدها و کارشناسان و مربیان و بهورزان بزرگتر باشد اختلاف نظر بیشتر است.
نوع مطالعه:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ساير موارد دریافت: 1389/11/6 | پذیرش: 1390/5/13 | انتشار: 1389/11/26 | انتشار الکترونیک: 1389/11/26
ارسال پیام به نویسنده مسئول