پارسا یکتا زهره، قهرمانیان اکرم، حاجی اسکندر علیرضا. ارشدیت، مفهومی گم شده در آموزش پرستاری ایران:مفهوم و کاربرد واژههای پیشرایزنی و رایزنی در آموزش پرستاری. مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی. 1390; 11 (4) :393-397
URL: http://ijme.mui.ac.ir/article-1-1286-fa.html
، ghahramaniana@gmail.com
چکیده: (12418 مشاهده)
در سالهای اخیر برنامههای رایزنی و پیشرایزنی که گاهی تحت عنوان ارشدیت نیز گفته میشود، توانسته است در ارتقای یادگیری فعال یعنی انتقال یادگیری از محیط کلاس درس به محیط بالینی به صورت عملکرد بهتر در مراقبت از بیمار و افزایش مهارتهای شناختی، تصمیمگیری، مشکلگشایی، ارزیابی و ارتباطی دانشجویان پرستاری کمک نماید. مفاهیم رایزنی و پیشرایزنی اولین بار در سال 1987 در حرفه پرستاری برای توصیف مسؤولیتهای پرستاران با تجربه در قبال دانشجویان پرستاری یا پرستاران جدید مطرح شد و برای اولین بار از این مفاهیم در محیط بالینی استفاده شد. با این وجود اظهار میشود که فلورانس نایتینگل اولین مربی یا رایزن پرستاری بوده است(1). بورد ملی انگلستان و دپارتمان سلامت (And Department of Health English National Board) رایزنی و پیشرایزنی را به صورت «نقشهایی که پرستار، ماما یا بازرس بهداشت در قالب آن به بررسی، نظارت، تسهیل یادگیری و ارزیابی دانشجویان درعرصه بالین میپردازد»، تعریف نموده است(2).
نوع مطالعه:
واژه نامه توصیفی |
موضوع مقاله:
آموزش باليني دریافت: 1389/8/14 | پذیرش: 1390/6/23 | انتشار: 1390/8/24 | انتشار الکترونیک: 1390/8/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول