۵ نتیجه برای یادگیری مشارکتی
کاملیا ترابی‌زاده، اسکندر فتحی‌آذر، آزاد رحمانی،
دوره ۹، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۸۸ )
چکیده
مقدمه: روش‌های آموزش مشارکتی، از جمله روش پازل، می‌توانند نقش مثبتی در ارتقای کیفیت فضای روانی- اجتماعی محیط‌های آموزشی داشته باشند. هدف این مطالعه تعیین ادراک دانشجویان پرستاری از فضای روانی- اجتماعی کلاس‌های درس و بررسی تأثیر دو روش فعال آموزشی، سخنرانی برنامه‌ریزی شده و پازل، در ارتقای ادراک دانشجویان پرستاری از این فضا می‌باشد. روش‌ها: در این مطالعه شبه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون، ۵۰ نفر دانشجوی سال دوم پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز شرکت داده شدند. پس از تعیین ادراک اولیه دانشجویان نسبت به فضای روانی- اجتماعی کلاس‌های درس، دانشجویان در دو گروه به مدت شش جلسه در قالب درس مراقبت‌های پرستاری در بیماری‌های دستگاه گوارش، تحت آموزش قرار گرفتند. آموزش این دانشجویان با دو روش متفاوت آموزشی سخنرانی برنامه‌ریزی شده (۲۴ دانشجو) و پازل (۲۶ دانشجو) انجام گرفت. در انتهای برنامه آموزشی، ادراک دانشجویان پرستاری در مورد فضای روانی- اجتماعی کلاس درس دوباره بررسی شد. برای سنجش این ادراک از «سیاهه محیط آموزش کلاسی» استفاده گردید. داده‌های مطالعه با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و آزمون‌های ویلکاکسون و من- ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: ادراک دانشجویان پرستاری در مورد فضای روانی- اجتماعی کلاس‌های درسی در سطح متوسطی قرار داشت و هر دو روش سخنرانی برنامه‌ریزی شده و پازل توانسته بودند به صورت معنی‌داری این ادراک را ارتقا دهند. بین این دو روش فعال آموزشی از نظر تأثیر بر ادراک دانشجویان پرستاری از فضای روانی- اجتماعی کلاس‌های درسی تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر مناسب دو روش آموزشی فعال، سخنرانی برنامه‌ریزی شده و پازل، توصیه می‌شود که مربیان پرستاری از این روش‌ها بیشتر در آموزش نظری دانشجویان خود استفاده نمایند تا علاقه دانشجویان به مطالب درسی و محیط‌های آموزشی ارتقا یابد.
زهرا جعفری،
دوره ۱۳، شماره ۶ - ( ۶-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: یادگیری مبتنی بر تیم (TBL)، نوعی از یادگیری مشارکتی با ساختار مشخص است که هدف آن افزایش مهارت دانشجویان در دستیابی به سطوح بالاتر یادگیری شناختی با به‌کارگیری دانش فردی در قالب یک تیم است. در مطالعه حاضر، میزان یادگیری دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده توانبخشی در تدریس واحد نورولوژی به دو روش سخنرانی و TBL مقایسه گردید.
روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی روی ۷۰ دانشجوی کارشناسی توانبخشی در محدوده سنی ۱۹ تا ۲۲ سال در دانشکده توانبخشی صورت گرفت. از ۱۶ جلسه تدریس، نیمی از جلسات درس نورولوژی به روش سخنرانی و نیم دیگر به روش TBL تدریس شد. میزان یادگیری دانشجویان از دو دسته مباحث تدریس شده با دو شیوه تدریس سخنرانی و یادگیری مبتنی بر تیم، با استفاده از آزمون چندگزینه‌ای اندازه‌گیری شد و میانگین نمرات آزمون‌ها در دو شیوه تدریس، با آزمون‌های آماری تی مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه مقایسه گردید. همچنین دیدگاه دانشجویان در مورد علاقه به درس نورولوژی، آموزش به روش TBL نیز توسط سه سؤال سنجیده شد.
نتایج: نمرات دانشجویان طی ۸ جلسه تدریس TBL در هر دو ارزیابی فردی و گروهی، رشد نشان داد. بین میانگین نمره سخنرانی (۹۹/۱۱)، ارزیابی فردیTBL (۶۶/۱۴) و ارزیابی گروهی TBL (۱۶/۱۶) و میانگین نمره کلی (۰۷/۱۴)، تفاوت معناداری وجود داشت (۰۱۵/۰≥p، ۹۹/۵۴f=). بین علاقه به ارائه دروس ترم‌های بعد به روش TBL با نمره TBL گروهی ارتباط مثبت معناداری وجود داشت (۰۰۱/۰=p، ۳۷۴/۰r=).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها، موفقیت بیشتر روش TBL در امر یادگیری نسبت به روش سخنرانی را نشان داد. یافته‌های این بررسی می‌تواند به تغییر دیدگاه دانشجویان، مدرسین، و مسؤولان آموزشی نسبت به تأثیر انتخاب مناسب روش آموزشی، در انتقال دانش و دستیابی به اهداف آموزشی تعیین شده، کمک کند.
غلامرضا حسن زاده ، فرید ابوالحسنی، عظیم میرزازاده ، مریم علیزاده ،
دوره ۱۳، شماره ۷ - ( ۷-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: بازنگری برنامه‌های درسی در دانشگاه‌های علوم پزشکی و تدوین برنامه‌های ادغام یافته، موجب اصلاح روش‌های آموزشی و افزایش گرایش دانشگاه‌ها به کاربرد روش‌های آموزشی فعال و دانشجو محور، نظیر یادگیری مبتنی بر تیم شده است. این مقاله به توصیف تجربه‌ای از اجرا و نتایج ارزشیابی روش یادگیری مبتنی بر تیم از دیدگاه دانشجویان می‌پردازد.
روش‌ها: این مطالعه اقدام‌پژوهی با روش نمونه‌گیری سرشماری، با همکاری ۱۸۷ دانشجوی پزشکی ورودی ۱۳۹۰ دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۰-۱۳۹۱ در برنامه ادغام یافته علوم پایه (پزشکی ۹۰) اجرا گردید. پس از توجیه دانشجویان و تقسیم آنها به گروه‌های کوچک‌تر، مراحل یادگیری مبتنی بر تیم شامل: آزمون‌های آمادگی، استیناف، تکلیف گروهی و ارزیابی همتایان در ۱۵ درصد از کلاس‌های هر بلوک، اجرا گردید. ابزار جمع‌آوری داده‌ها در این مطالعه فرم ثبت مشاهدات و پرسشنامه محقق‌ساخته بود. تحلیل نتایج پرسشنامه با استفاده از آمار توصیفی انجام گرفت.
نتایج: ۸/۶۳ درصد از دانشجویان یادگیری تیمی را روش مناسبی برای یادگیری عمیق ذکر کرده‌اند. ۲/۴۶ درصد ایشان سؤالات مطرح شده در جلسات را مناسب می‌دانستند، از نظر ۷/۵۱ درصد، تکالیف تیمی باعث تسهیل یادگیری دانشجویان شده است و ۵/۶۰ درصد اعتقاد داشتند که نحوه اداره جلسات مناسب بوده است. یافته‌های حاصل از مشاهده نشان‌داد که دانشجویان برای شرکت در بحث گروهی جای خود را تغییر می‌دادند یا حتی سر پا می‌ایستادند و خوب گوش می‌کردند، از یکدیگر سؤال می‌پرسیده و برای دفاع از پاسخ‌هایشان سریعاً به منابع ارجاع می‌دادند. بعضی به علت افزایش بار مطالعه با این روش مخالفت می‌کنند.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد یادگیری مبتنی بر تیم باعث افزایش یادگیری عمیق و تسهیل یادگیری در بیش از نیمی از دانشجویان شده است. همچنین باعث افزایش مشارکت دانشجویان در کلاس درس شده و شاید به علت تعاملاتی که بین دانشجویان ایجاد می‌کند، بر ارتقای مهارت‌های ارتباطی دانشجویان پزشکی مؤثر باشد. لذا پیشنهاد می‌گردد از روش یادگیری مبتنی بر تیم در کنار سایر روش‌های تدریس، در آموزش رشته‌های علوم پزشکی استفاده گردد.
حسین کریمی مونقی ، اعظم محمدی ، امیر رضا صالح مقدم ، حسن غلامی ، حسین کارشکی ، نازنین زمانیان ،
دوره ۱۴، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: یادگیری خود تنظیمی‌یک رویکرد مهم آموزشی و پژوهشی است که تحت تأثیر باورهای انگیزشی قرار می‌گیرد. برخی روش‌های آموزشی بر باورهای انگیزشی و خود تنظیمی‌مؤثرتر است. پژوهش حاضر به منظور مقایسه تأثیر آموزش به روش یادگیری مشارکتی و سخنرانی بر باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خود تنظیمی‌در دانشجویان انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی در دانشجویان کارشناسی پرستاری و مامایی ترم ۶ (۵۰ نفر) در درس مدیریت در نیم سال دوم تحصیلی ۸۹- ۱۳۸۸ دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی ۶ جلسه‌ی ۲ ساعته اجرا گردید. دانشجویان بر اساس طرح بلوک تصادفی کامل در گروه‌های آموزشی یادگیری مشارکتی و سخنرانی قرار گرفتند. ابزار سنجش، پرسشنامه‌های روا و پایای باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خود تنظیمی MSLQ پینتریچ و دی گروت (Pintrich & De Groot) و مشخصات دموگرافیک بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی، من ویتنی، کای اسکوئر، آنالیز واریانس، تحلیل کوواریانس صورت گرفت.
نتایج: میانگین خرده آزمون‌های باورهای انگیزشی و راهبردهای خود تنظیمی‌در گروه یادگیری مشارکتی به طور معناداری بیشتر از گروه سخنرانی بود (۰۵/۰>p) و میانگین اضطراب امتحان در گروه یادگیری مشارکتی به طور معناداری کم‌تر از گروه سخنرانی بود (۰۵/۰p<).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه پیشنهاد می‌شود با به‌کارگیری روش‌های آموزشی فعال، باعث مشارکت بیشتر دانشجویان در موضوعات آموزشی شده تا زمینه برای افزایش باورهای انگیزشی و راهبردهای خود تنظیمی‌فراهم گردد.
مریم عرب فیروزجائی، الیاس کارگر ابرقوئی، فرحناز کمالی،
دوره ۲۲، شماره ۰ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: در دوران پاندمی کرونا، آموزش دوره علوم پایه پزشکی معمولاً از طریق آموزش مجازی به همراه ارائه تکالیف از طریق سامانه‌های الکترونیکی انجام می‌شود. یادگیری از طریق مشارکتی، یکی از روش‌های مناسب آموزشی است. این مطالعه با هدف بهبود تدریس در دوران مجازی با استفاده از روش مشارکتیِ طرح تدریس اعضای تیم مجازی (V-TMTD: virtual Team Member Teaching Design) ، انجام شد.
روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه اقدام‌پژوهی بود. جامعه‌ی آماری دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان بودند.
مشارکت کنندگان این مطالعه، کلیه دانشجویان کلاس درس فیزیولوژی اعصاب و حواس ویژه در دوران همه‌گیری کرونا، در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بودند. در نیمسال اول، تدریس درس فیزیولوژی اعصاب و حواس ویژه از طریق آموزش مجازی به همراه ارائه تکالیف فردی انجام شده بود و در نیمسال دیگر در کنار آموزش مجازی از روش V-TMTD استفاده شد. پیشرفت تحصیلی دانشجویان از طریق مقایسه نمرات پایان ترم این دانشجویان با دانشجویان ترم قبل ارزیابی گردید. میـانگین و انحـراف معیار نمرات مربوط به هر دو روش آمـوزش بـا آزمـون t مستقل مقایسه شد.
نتایج: در گروه‌های مورد مقایسه، اثر روش تدریس V-TMTD بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان نشان داده شد. میانگین و انحراف معیار نمرات دانشجویان روش V-TMTD، ۲۱/۰± ۶۴/۱۵ و در گروه آموزش مجازی به همراه تکالیف ۲۴/۰±۹۰/۱۳ از نمره ۲۰ بود.
نتیجه‌گیری: روش آموزش مجازی به همراه V-TMTD نسبت به روش آموزش مجازی به همراه ارائه تکالیف بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان برتری داشت. با استفاده از روش‌های مشارکت محور در آموزش مجازی می‌توان نقطه ضعف این نوع آموزش را پوشش داد.
تازه‌های تحقیق
فرحناز کمالی: Google Scholar ,Pubmed
