مهتاب کرمی، لیلا شکری‌زاده آرانی،
دوره ۹، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۸۸ )
چکیده
مقدمه: مستندسازی پرونده پزشکی یک نیاز مهم قانونی و حرفه‌ای برای کلیه متخصصین در امور بهداشت و درمان، و تضمین کلیه مراقبت‌های حیاتی ارائه شده به بیمار است. هدف این مطالعه، تعیین عوامل مؤثر بر کیفیت مستندسازی از دیدگاه مدیران و پزشکان دانشگاه علوم پزشکی کاشان و ارائه راهکار از دیدگاه آنها است. روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال ۱۳۸۷ به روش سرشماری بر روی کلیه مدیران و پزشکان شاغل در بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی کاشان (۳۰۰ نفر) انجام شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته، شامل سؤالاتی درباره تأثیر عوامل آگاهی و نگرش، رویه‌ها و استانداردها و پیگیری و نظارت بر کیفیت مستندسازی بود که پس از سنجش پایایی و روایی توسط جامعه پژوهش تکمیل گردید. سپس داده‌ها با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی و تحلیلی با کمک نرم‌افزار SPSS تحلیل شد. نتایج: در زمینه عوامل مؤثر بر کیفیت مستندسازی، به ترتیب عوامل آگاهی و نگرش بیشترین میانگین امتیازات (۳/۹۴) و بعد از آن عوامل پیگیری و نظارت (۱/۹۰) و نهایتاً عوامل رویه‌ها و استانداردها امتیاز ۵/۸۸ را گرفت. در زمینه راهکارهای ارائه شده، راهکارهای پیشنهادی در زمینه پیگیری و نظارت، بیشترین تأثیر (۶/۹۰) و راهکارهای مربوط به رویه‌ها و استانداردها، کمترین تأثیر را داشت. تفاوت بین دیدگاه گروه‌های مختلف مورد پژوهش معنادار بود. نتیجه‌گیری: از بین عوامل مؤثر بر کیفیت مستندسازی، عامل آگاهی و نگرش بیشترین تأثیر را بر افزایش کیفیت مستندات دارد، بنابراین، باید اقداماتی در راستای برگزاری دوره‌های آموزشی برای کادر درمانی برای آموزش مستندسازی و تأکید بر عوامل تشویقی و تنبیهی و ارزیابی مستندسازان بر اساس مستنداتشان و مکانیزه نمودن ثبت اطلاعات بهداشتی صورت گیرد.
زهرا جوهری، علیرضا یوسفی، مهسا شکور، اطهر امید، لیلا بذرافکن،
دوره ۱۴، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: یکی از نشانه‌های کلیدی کیفیت در خدمات بهداشتی رضایت بیماران است. این مطالعه با هدف بررسی عوامل مؤثر در رضایت‌مندی بیماران از دیدگاه پزشکان شاغل و دانشجویان پزشکی اجرا گردید.
روش‌ها: در این مطالعه مقطعی پرسشنامه خود ایفا توسط صد نفر از دانشجویان پزشکی علوم پایه و کارورز تکمیل شد. نمونه‌گیری به روش تصادفی ساده از بین دانشجویان پزشکی شاغل به تحصیل دانشگاه شاهد در سال ۱۳۹۰ انجام گرفت. همچنین نگرش۷۰ نفر از پزشکان شاغل مراجعه‌کننده در یکی از دوره‌های برنامه مدون مرکز مطالعات و توسعه آموزش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از طریق سرشماری در سال ۱۳۹۰مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه پژوهشگر ساخته بر اساس نظر متخصصین و مرور بر متون شامل ۲۹ سؤال عمومی و نگرش‌سنجی از طریق پرسشگری جمع‌آوری گردید. بررسی روایی و پایایی پرسشنامه قبل از جمع‌آوری داده‌ها بررسی مورد تایید قرار گرفت. از آزمون ANOVA و T-test برای تحلیل اطلاعات استفاده گردید.
نتایج: ازبین عوامل مؤثر دررضایت‌مندی مطرح شده در این پژوهش مهارت ارتباطی، اخلاق پزشک و گوش دادن فعال به ترتیب با میانگین و انحراف معیار ۸۲/۰±۴۰/۴، ۹۱/۰±۳۸/۴ و ۸۸/۰±۳۲/۴ (از ۵ نمره)به عنوان عواملی بودند که بیش از بقیه مورد نظر پزشکان، دانشجویان پزشکی (اینترن و علوم پایه) قرار داشتند. توجه به شرایط بیماران از نظر هرسه گروه اولین اولویت مورد توجه برای مداخله بود.
نتیجه‌گیری: دانشجویان و پزشکان معتقد هستند توجه به مهارت‌های ارتباطی و شرایط بیمار به عنوان عوامل اساسی و مهم در رضایت بیماران مطرح می‌باشد. بنابراین برنامه‌های آموزشی باید شرایط مناسب را جهت آموزش این مهارت‌ها و ایجاد نگرش مثبت به منظور کاربرد این فنون در بالین فراهم آورد.
