مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی

---

مقدمه: آموزش به کمک رایانه بطور وسیع در آموزش پرستاری و علوم پزشکی استفاده می‌شود. هدف از این مطالعه، تعیین مقایسه‌ای تأثیر آموزش به کمک رایانه و نمایش علمی بر یادگیری اندازه‌گیری علایم حیاتی در دانشجویان پرستاری بود. روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، تمامی دانشجویان سال اول پرستاری در دانشکده پرستاری تبریز (۳۰ نفر) در پیش‌آزمون دانش اندازه‌گیری علایم حیاتی شرکت کردند و بر اساس نمرات پیش‌آزمون بطور تصادفی در گروه تجربی (۱۵ نفر) و شاهد (۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی روش اندازه‌گیری علایم حیاتی را در سه جلسه دو ساعته با فاصله یک هفته بین هر دو جلسه به شیوه آموزش به کمک رایانه آموزش دیدند و گروه شاهد همین محتوا را در همان مدت و در شرایط تقریباً مساوی به شیوه نمایش علمی آموزش دیدند. در جلسه چهارم تمامی دانشجویان هر دو گروه در پس‌آزمون دانش که سؤالات آن همان سؤالات پیش‌آزمون بود، شرکت کردند. برای مقایسه نمرات دانش از آزمون‌های ناپارامتریک من ویتنی و ویلکاکسون در نرم‌افزار SPSS استفاده شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای گروه تجربی به ترتیب برابر با ۳/۴±۸/۱۹ و ۰۳/۳±۷۳/۳۴ و برای گروه شاهد برابر با ۸/۵±۲۲ و ۹۷/۴±۷۳/۳۳ بود. هرچند دانشجویان هر دو گروه در نمـرات دانش پس‌آزمون نسبت بـه پیش آزمـون بطـور معنـی‌داری پیشـرفت داشتند، اما در نمرات دانش پس‌آزمون در بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: آموزش به کمک رایانه به عنوان یک روش مستقل آمـوزشـی، موجب پیشرفت یادگیری در حیطه شناختی معادل با شیوه نمایش علمی در دانشجویان پرستاری می‌شود. بنابراین، برای غنی‌تر کردن برنامه‌های آموزش پرستاری می‌توان از آموزش به کمک رایانه استفاده کرد.

---

مقدمه: از آنجا که کاربرد تکنولوژی در آموزش، نقش کلیدی در افزایش کیفیت آموزش ایفا می‌کند، بر یافتن روش‌های آموزشی برتر و بهبود تجهیزات و مواد آموزشی تاکید می شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش آموزشی نمایش توسط مدرس و نمایش فیلم بر میزان یادگیری مهارت‌های عملی دانشجویان پرستاری انجام شده است. روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که بر روی ۴۸ نفر از دانشجویان ترم یک پرستاری (ورودی نیمسال اول و دوم ۹۰-۱۳۸۹) دانشکده پرستاری و مامایی مشهد انجام شد که به روش سرشماری انتخاب شدند. دانشجویان نیمسال اول به صورت غیر تصادفی در گروه نمایش تحت نظر مدرس، و دانشجویان نیمسال دوم در گروه نمایش از طریق فیلم قرار داده شدند. یادگیری دانشجویان از طریق پرسشنامه و چک‌لیست پژوهشگر ساخته و در طی آزمون OSCE ارزیابی شد. جهت مقایسه میزان یادگیری در دو گروه از آزمون تی مستقل و من ویتنی استفاده شد. نتایج: میانگین نمرات گذاشتن و خارج کردن سوند معده، پوشیدن و خارج کردن دستکش به روش غیر جراحی در گروه نمایش با مربی از گروه نمایش با فیلم بیش‌تر بود (۰۲/۰p<). اما در مورد مهارت شستشوی دست‌ها به روش غیر جراحی نتایج نمرات در دو گروه تفاوت معنادار نداشت (۰۷۷/۰p=). نتیجه‌گیری: با توجه به این که یادگیری در روش فیلم کم‌تر از نمایش بود، لذا این پژوهش نیز تأییدی بر اولویت استفاده از مدرس برای آموزش مهارت‌ها است. البته بر اساس یافته‌ها، در مواردی که امکان اجرای نمایش توسط مدرس به دلیل کمبود مدرس و یا تجهیزات امکان‌پذیر نباشد، می‌توان از روش نمایش فیلم به عنوان روش جایگزین و همچنین به عنوان روش تکمیلی برای ارتقای یادگیری دانشجویان و رسیدن آنها به سطح تسلط استفاده کرد.

---