۲ نتیجه برای مشکلات آموزشی
مهدیه ممیزی، سید سعید مظلومی، محمدرضا امینی پور، محمد ممیزی،
دوره ۱۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: نیروی انسانی نخبه از عمده عوامل مهم رشد و توسعه هر کشوری است و طراحی برنامه‌های آموزشی باید مطابق با نیازهای این گروه باشد. مصاحبه با دانشجویان، بصیرتی را در خصوص چالش‌های محیط آموزشی فراهم می‌کند. پژوهش حاضر مشکلات آموزشی دانشگاه را از دیدگاه دانشجویان استعداد درخشان دانشگاه علوم پزشکی یزد بررسی می‌کند.
روش‌ها: این مطالعه کیفی از نوع بحث گروهی است و بر روی دانشجویان استعداد درخشان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد و از کلیه دانشجویان استعداد درخشان دعوت به عمل آمد که از این میان ۵۵ نفر در ۳ جلسه بحث گروهی شرکت و مشکلات خود را بیان نمودند. در پایان هر جلسه، اطلاعات دسته‌بندی و منظم گردید و یافته‌های تحقیق بر حسب تکرار مرتب و جدول‌بندی شد.
نتایج: بیشترین مشکلات، مربوط به حیطه‌های اهداف آموزشی، برنامه‌ریزی و مدیریت آموزشی است. از نظر دانشجویان غیرضروری بودن برخی سرفصل‌ها، کم رنگ بودن نقش پژوهش، غیر واقعی بودن ارزشیابی اساتید و هماهنگ نبودن گروه‌های آموزشی بیشترین اهمیت را دارند.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش بیانگر این است که جز معدودی از مشکلات که باید در سطح کشوری حل شود مانند تغییر سرفصل‌ها، بسیاری از مشکلات که به ظاهر کم اهمیت ولی در واقع در اثر بخشی نتایج آموزشی مؤثرند، با استفاده از اقدامات بسیار ارزان و با همکاری مدیران، اساتید و دانشجویان دانشگاه قابل حل هستند.
عبدالحسین شکورنیا، احمدرضا مهتدی، حسین الهام پور،
دوره ۱۳، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: مراکز مشاوره دانشجویی، در مجموعه معاونت فرهنگی دانشجویی دانشگاه‌ها در راستای ارتقای سلامت جسمی، روانی و اجتماعی دانشجویان ارائه خدمت می‌کنند. این پژوهش با هدف بررسی علل مراجعه دانشجویان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شده است.
روش‌ها: این مطالعه توصیفی همبستگی طی سال تحصیلی ۹۱-۹۰ در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شد. داده‌های مورد نیاز از پرونده‌های مراجعین به مراکز مشاوره (۶۴۷ پرونده) به کمک فرم تدوین شده استخراج و بانک داده‌های این مطالعه را تشکیل دادند. از روش‌های آمار توصیفی (درصد، فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون مجذور کای, آزمون t و ضریب همبستگی پیرسون) برای تجزیه و تحلیل داده‍‌ها استفاده شد.
نتایج: از ۳۲۰۰ دانشجوی شاغل به تحصیل در دانشگاه، تعداد ۶۴۷ نفر(۲۰%) دست کم یک بار به مراکز مشاوره دانشگاه مراجعه نموده‌اند. مراجعه دانشجویان دختر به مراکز مشاوره به‌طور معنادار بیش‌تر از دانشجویان پسربوده است (۱۳/۷۳% در مقابل ۸۷/۲۶%، ۹۲/۱۲=۲χ و ۰۲/۰=p). تعداد ۱۶۴ نفر (۶/۲۵%) از این دانشجویان به دلیل مشکلات آموزشی- تحصیلی، ۱۴۰ نفر (۷/۲۱%) به دلیل مشکلات روانی ـ عاطفی،۱۴۰ نفر (۷/۲۱%) نیز به دلیل مشکلات فردی،۱۳۳ نفر (۶/۲۰%) به دلیل مشکلات ازدواج و ۶۷ نفر (۴/۱۰%) به دلیل مشکلات خانوادگی به مراکز مشاوره دانشگاه مراجعه کرده‌اند. نتایج آزمون مجذور کای نشان داد که بین علل مراجعه دانشجویان دختر و پسر، مجرد و متأهل و بومی و غیر بومی تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰>p).
نتیجه‌گیری: کم‌تر از یک چهارم از دانشجویان به مرکز مشاوره دانشجویی مراجعه کرده‌اند و بیشترین علل مراجعه به این مراکز در بیش‌تر گروه‌ها، مشکلات آموزشی و روانیـ عاطفی بوده است. بنابراین پیشنهاد می‌شود نیازسنجی مداوم در خصوص نیازهای مشاوره‌ای دانشجویان و برگزاری کارگاه‌های آموزشی برای حل شایع‌ترین مشکلات آنها انجام گردد.
