اشرف خرمی راد، اکرم حیدری، هدی احمری طهران،
دوره ۱۱، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: موفقیت در برنامه‌های مراقبت بیماری‌ها وابسته به مشارکت پزشکان در سیستم گزارش‌دهی است. از آنجا که خودآموزی روشی مناسب برای آموزش مداوم فارغ‌التحصیلان حرفه پزشکی است این مطالعه با هدف مقایسه دو شیوه خودآموزی در آموزش پزشکان عمومی شهر قم در مورد گزارش‌دهی بیماری‌ها انجام شد. روش‌ها: مطالعه از نوع نیمه تجربی بود,۴۰ پزشک عمومی شهر قم به طور تصادفی انتخاب و با استفاده از تخصیص تصادفی به روش بلوک‌های متغیر به دو گروه لوح فشرده (۲۰n=) و کتابچه (۲۰n=) تقسیم شدند.آگاهی و نگرش پزشکان قبل از مداخله و یک ماه پس از مداخله آموزشی اندازه‌گیری و مورد مقایسه آماری قرار گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای در ۴ بخش مشخصات دموگرافیک، سؤالات سنجش آگاهی و نگرش، و ارزیابی شیوه آموزشی بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و به صورت توزیع فراوانی‌ها و میانگین و انحراف معیار متغیرها، انجام آزمون‌های t وkolmogorov–Smirnov test و U Mann-Whithney انجام گرفت. نتایج: پس از مداخله آگاهی و نگرش هر دو گروه نسبت به قبل از مداخله افزایش معناداری یافته بود (۰۵/۰P<). همچنین میانگین افزایش آگاهی در گروه لوح فشرده ۹۷/۳±۵۵/۱۰و در گروه کتابچه ۴۰/۴±۵۵/۷ بود که اختلاف معنادار بود (۰۳/۰P<). افزایش نمره نگرش در دو گروه تفاوت معنادار نشان نداد. در نظرسنجی از شیوه‌های آموزشی اختلاف معناداری بین میانگین نمره کل دو گروه دیده نشد هر چند لوح فشرده در دو مورد (ترجیح دادن این شیوه به سایر شیوه‌های آموزشی و همچنین جذابیت در ارائه مطلب) رضایت بیشتری کسب نمود (۰۰۱/۰P<). نتیجه‌گیری: شیوه‌های خودآموز با استفاده از لوح فشرده و کتابچه می‌تواند در آموزش پزشکان در زمینه سیستم گزارش‌دهی به کار رود و بر اساس نتایج این تحقیق لوح فشرده موثرتر از کتابچه است. توصیه می‌شود در آموزش مداوم پزشکی از این شیوه‌های خودآموز استفاده شود.
میترا خوبی، مجید احمدی هدایت، نورالدین محمدی، سرور پرویزی، حمید حقانی، فاطمه ایزدی بیدانی،
دوره ۱۵، شماره ۰ - ( ۱-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: با توجه به روش‌های گوناگونی جهت ارائه آموزش، انتخاب روش‌های آموزش را می‌توان از جمله فعالیت‌هایی دانست که مدرسان با توجه به شرایط و امکانات برای رسیدن به اهداف آموزشی اتخاذ می‌کنند. این مطالعه با هدف و مقایسه رضایتمندی دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران نسبت به دو روش آموزش از طریق لوح فشرده و آموزش سنتی انجام شد.
روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان پرستاری ورودی مهر ۸۸ که واحد بهداشت جامعه‌ی ۳ را در نیمسال تحصیلی ۹۲-۹۱ می‌گذراندند، بود(۳۸ نفر). شرکت‌کنندگان بر اساس روش تخصیص تصادفی به روش بلوک دوتایی به دو گروه آموزش با روش سنتی و آموزش با لوح فشرده تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده‌ها در این مطالعه پرسشنامه‌ی پژوهشگر ساخته‌ی رضایت سنجی از شیوه آموزشی بود که پس از تایید روایی و پایایی در پایان دوره توسط فراگیران دو گروه تکمیل شد. جهت تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی ( میانگین، انحراف معیار)، آزمون آماری آنالیز کوواریانس، آزمون کای دو و آزمون تی مستقل استفاده شد.
نتایج: میانگین و انحراف معیار رضایتمندی در دو گروه آموزش سنتی و آموزش لوح فشرده نیز به ترتیب ۱۷/۱۵±۷۴/۵۸ و ۳۱/۱۶±۳۷/۷۴ از مجموع ۱۰۰ نمره بود. مقایسه میانگین نمرات رضایتمندی دانشجویان دو گروه نشان داد که نمرات رضایتمندی دانشجویان در دو گروه از نظر آماری تفاوت معنادار (۰۰۶/۰p=) داشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه فوق، رضایتمندی دانشجویان پرستاری از آموزش با لوح فشرده در مقایسه با آموزش سنتی بیش‌تر است و مدرسان و سیاست‌گذاران آموزشی می‌توانند با توجه به نتایج این پژوهش، در آموزش دروس نظری پرستاری از روش آموزش با لوح فشرده و یا ادغام آن با سایر روش‌های آموزشی استفاده نمایند.
