مرضیه معطری، محمدحسین فلاح زاده،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۳۸۶ )
چکیده
مقدمه: ارزشیابی توانمندی‌های دانش‌آموختگان می‌تواند بازتاب مناسبی از عملکرد برنامه آموزش پزشکی را فراهم کند و منجر به بهبود آن شود. هدف از انجام این مطالعه، سنجش توانمندی‌های عمومی دانشجویان سال آخر پزشکی از دیدگاه خودشان بود. روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- ارزشیابی، ۷۱ نفر دانشجوی در حال دانش‌آموختگی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، خود را بر اساس یک فرم ارزشیابی ۱۰۱ موردی، با مقیاس لیکرت، در ۱۷ صلاحیت عمومی پزشکی مورد ارزشیابی قرار دادند. با محاسبه میانگین رتبه‌های داده شده به مجموع موارد مربوط به هر یک از قابلیت‌ها، نمره آنها در هر قابلیت تعیین گردید. نتایج: دانش‌آموختگان پزشکی این دانشگاه در تمامی صلاحیت‌ها از میانگین رتبه‌ای بیش از ۵/۳ برخوردار بودند. بالاترین میانگین رتبه‌ها به صلاحیت‌های معرفی بیمار (۷۵/۰=SD، ۹۴/۴=X)، پروسیجرهای پایه (۴۷/۰=SD، ۸۳/۴=X)، تفسیر آزمایشات (۵۳/۰=SD، ۶۹/۴=X) و تصمیم‌گیری تشخیصی (۶۶/۰=SD، ۶۹/۴=X)، و پایین‌ترین رتبه‌ها به پزشکی سالمندی (۸۶/۰=SD، ۵۶/۳=X)، تغذیه (۸۴/۰=SD، ۵۶/۳=X)، مدیریت مراقبت‌ها (۸۰/۰=SD، ۷۳/۳=X) و پروسیجرهای پیشرفته (۷۵/۰=SD، ۰۲/۴=X) اختصاص داشت. نتیجه‌گیری: تأکید برنامه آموزش پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بر بیمار نسبت به جامعه بیشتر است و بنابراین، تقویت قابلیت‌های پزشکی مورد نیاز جامعه، نظیر پزشکی سالمندی، تغذیه، مدیریت مراقبت‌ها و پروسیجرهای پیشرفته مستلزم توجه بیشتری در طول برنامه تحصیلی و برنامه‌های آموزش مداوم است. تقویت هر یک از قابلیت‌های فوق می‌تواند موجب بهبود کیفیت ارائه خدمات مراقبتی در جامعه شود
