لیلا آزادبخت، فهیمه حقیقت دوست، احمد اسماعیل زاده،
دوره ۱۰، شماره ۵ - ( ۱۱-۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه: با توجه به اهمیت یادگیری درس رژیم درمانی ۱ برای دانشجویان رشته تغذیه، روش و چگونگی ارائه این درس اهمیت می‌یابد. لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو روش مختلف تدریس بر روی آگاهی، نگرش و عملکرد دانشجویان در زمینه مباحث درس رژیم درمانی ۱ می‌باشد. روش‌ها: مطالعه نیمه‌تجربی حاضر بر روی ۴۹ نفر از دانشجویان ترم ۵ رشته تغذیه در دو نیمسال مختلف ۸۸-۸۷ در دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد (۲۵ نفر در گروه شاهد و ۲۴ نفر در گروه تجربی). در گروه تجربی پس از ارائه اصول تئوری هر مبحث یک نمونه مطالعه موردی مرتبط با همان مبحث نیز بررسی می‌شد، درحالی‌که در گروه شاهد صرفاً از روش سخنرانی به همراه نمایش اسلاید استفاده شد. میزان آگاهی دانشجویان با استفاده از تست پیش‌آزمون-پس‌آزمون و مهارت عملی دانشجویان با استفاده از مطالعه موردی بررسی گردید و بر این اساس از صفر تا ۲۰ نمره‌دهی شد. تجزیه و تحلیل تمام داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار (SPSS) انجام شد. جهت مقایسه میانگین نمره‌ها در هر دورگروه از آزمون آماری t زوجی استفاده شد. نتایج: میانگین نمره آگاهی در پس‌آزمون در گروه تجربی بیشتر بود (۵/۴±۵/۱۶) در مقابل (۵/۴±۰/۱۳). میانگین نمره مربوط به مهارت عملی دانشجویان در حل مطالعه موردی پس از روش آموزش بر مبنای حل مسأله ۰/۵±۵/۱۳و پس از تدریس به روش صرفاً سخنرانی به همراه اسلاید (۵/۵±۵/۱۷) بود. (۰۴/۰=P). نتیجه‌گیری: تدریس درس رژیم درمانی ۱ به روش آموزش بر مبنای حل مسأله در افزایش نمره کلی آگاهی و مهارت عملی دانشجویان مؤثرتر بود. پیشنهاد می‌شود در ارائه این مبحث مهم از دروس کارشناسی تغذیه حتماً از روش آموزش بر مبنای حل مسأله استفاده شود.
