آرزو وسیلی، مهران فرج الهی،
دوره ۱۵، شماره ۰ - ( ۱-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه:در آموزش مباحث مربوط به دروس علوم پزشکی در اغلب کشورها، گرایش رو بهرشدی در ارائه مباحث به سبک الکترونیکی و یادگیری فراگیر محور صورت گرفته است؛ لذا این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر دو روش آموزش مبتنی بر مسأله و شیوه الکترونیک آن بر یادگیری اینترن‌های بخش قلب در سال ۱۳۹۲ صورت گرفت.
روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی، مداخله‌ای و توسط پیش آزمون و پس آزمون بر روی ۶۴ نفر از اینترن‌های بخش قلب بیمارستان شریعتی اصفهان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد در سال تحصیلی ۱۳۹۳- ۱۳۹۲صورت گرفته است. نمونه‌ها به صورت تصادفی به دو گروه ۳۲ نفره که از نظر پیشرفت تحصیلی، سن، جنس و میزان تسلط بر مهارت‌های کامپیوتری همسان شده بودند، تقسیم شدند. برای هر گروه قبل و بعد از مداخله آموزشی پرسشنامه‌های محقق‌ساخته سنجش آگاهی، نگرش و عملکرد تکمیل گردید. آموزش‌ها به دو روش مبتنی بر مساله و مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک برای هر گروه به طور جداگانه ارائه گردید. در نهایت داده‌ها با استفاده از آزمون‌های t مستقل و تی زوج تحلیل گردید.
نتایج:میانگین نمره آگاهی، نگرش و عملکرد با روش مبتنی بر مساله قبل از آموزش به ترتیب برابر با ۳۸/۱۱±۲/۱۲ (از ۴۰ نمره)، ۸/۱±۲/۳ (از ۱۰ نمره) و ۲۵/۴±۱/۸ (از ۲۰ نمره) و پس از مداخله به ترتیب برابر با ۴/۴±۸/۳۱، ۴/۴±۵/۶ و ۴/۱±۷/۱۶ بود. همچنین میانگین نمرات در حیطه‌های فوق با روش مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک قبل از مداخله برابر با ۵/۰±۲۱/۲، ۴/۲±۷۸/۱۱ و ۸۲/۱±۲/۶ بود و پس از مداخله برابر با ۷/۱±۷۴/۳۸، ۷۵/۰±۸۵/۸ و ۲/۱±۲/۱۹ بود.نتایج حاکی از آن است که بین نتایج یادگیری دانشجویان قبل و بعد از مداخله در هر دو روش تفاوت معناداری وجود دارد و این تفاوت در روش آموزش مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک بیش‌تر است(۰۰۱/۰p≤).
نتیجه‌گیری:با توجه به این که بین نمرات گروهی که با روش الکترونیک مبتنی بر مساله آموزش دیده‌اند با گروهی که به سبک مبتنی بر مساله با متد اصلی و حضوری آموزش دیده‌اند اختلاف معناداری وجود دارد؛ همچنین وجود مزیت‌های سبک الکترونیک، لذا استفاده از روش مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک برای ارائه این واحد درسی در دانشجویان گروه پزشکی پیشنهاد می‌گردد.
