مقدمه: تحقیقات متعدد نشان داده است که شیوع افسردگی در دانشجویان ایران بالا است و بنابراین باید با استفاده از روش‌های مختلف برای کاهش آن تلاش کرد. این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی آموزش سرمایه‌های روان شناختی و درمان فعال‌سازی رفتاری بر افسردگی دانشجویان دختر خوابگاه‌های دانشگاه اصفهان انجامشد
روش‌ها: طرح این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. برای اندازه‌گیری افسردگی از مقیاس افسردگی بک استفاده شد. جامعه آماری شامل دانشجویان دختر خوابگاه‌های دانشگاه اصفهان در نیمسال دوم سال تحصیلی ۹۸-۹۷ بود. حجم نمونه ۴۵ نفر بود که به روش نمونه‌گیری هدف‌مند انتخاب شدند. ابتدا پیش‌آزمون اجرا شد. سپس آنها به طور تصادفی به سه گروه آزمایشی ۱ و ۲ و گواه تقسیم شدند، سپس دو گروه آزمایشی به ترتیب تحت درمان فعال‌سازی رفتاری و آموزش سرمایه‌های روان‌شناختی قرارگرفتند، اما گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات مداخله، برای هر سه گروه پس‌آزمون اجرا شد. دادها با روش تحلیل کواریانس تحلیل شد.
نتایج: نتایج نشان‌دهنده معنادار بودن تفاوت نمرات پس‌آزمون افسردگی مجموع گروه‌ها بود (۰۰۲/۰=, p ۷/۷۳f=). مقایسه زوجی نشان داد که نمرات افسردگی هر دو گروه مداخله آموزش سرمایه‌های روان‌شناختی (۲۸/۲±۴۶/۷) و درمان فعال‌سازی رفتاری (۲۷/۲±۸۲/۷) در مقایسه با گروه گواه (۳۸/۲±۵۰/۱۵) کاهش معنادار یافته است (به ترتیب ۷۸/۷- ,۰۰۲/۰=p و ۱۴/۸, - ۰۰۲/۰=p) اما دو گروه آزمایشی از نظر نمرات افسردگی با یکدیگر تفاوت معنا‌داری نداشتند.
نتیجه‌گیری: هر دو نوع مداخله آموزش سرمایه‌های روان شناختی و درمان فعال‌سازی رفتاری باعث کاهش افسردگی شد. بنابراین می‌توان از هر دو نوع مداخله برای کاهش افسردگی دانشجویان خوابگاهی استفاده کرد.
