محمد حسن صیف، عباس ثابت مهارلوئی،
دوره ۱۴، شماره ۹ - ( ۹-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: امروزه سازمان‌هایی موفق هستند که دائما افکار و اندیشه‌های جدید را در سازمان کاربردی سازند. در این مطالعه عوامل مؤثر بر خلاقیت دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز مورد بررسی قرار گرفت و تأثیر آن را از طریق خلق مثبت، خود کارآمدی و انگیزش درونی بر فرایند ایجاد و بروز خلاقیت مورد بررسی قرار گرفت.
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی همبستگی داده‌های لازم از طریق پرسشنامه‌ای ترکیبی که توسط یک نمونه ۲۱۴ نفری تکمیل شده است، جمع‌آوری گردید. افراد نمونه از میان ۴۸۱ نفر جامعه آماری از طریق یک روش چند مرحله‌ای نمونه‌گیری (خوشه‌ای، طبقه‌ای و تصادفی) انتخاب شدند. داده‌ها به کمک روش آماری تحلیل مسیر (به وسیله نرم‌افزار لیزرل۵۰/۸) تحلیل شد.
نتایج: یافته‌ها نشان داد که سه عامل ویژگی‌های فردی (خودراهبری، ریسک‌پذیری و پیش‌کنشی) اثر غیرمستقیم و معناداری بر خلاقیت دانشجویان دارند و به وسیله تأثیر بر خلق مثبت، انگیزش درونی و خود کارآمدی بر خلاقیت اثر می‌گذارند. همچنین مقادیر شاخص برازندگی تطبیقی (CFI) برابر با ۰۰/۱، شاخص نکویی برازش (GFI) برابر با ۰۰/۱، شاخص تعدیل شده نکویی برازش (AGFI) برابر با ۹۷/۰ و جذر برآورد واریانس خطای تقریب (RMSEA) برابر با ۰۳۸/۰ بود.
نتیجه‌گیری: در ایجاد و توسعه خلاقیت دانشجویان علوم پزشکی متغیر‌های بسیاری تأثیر گذارند. نتایج تحلیل مسیراین مطالعه نشان داد که خودکارآمدی و انگیزش درونی به ترتیب بیش‌ترین اثر را بر خلاقیت دانشجویان دارد.
