۱۰ نتیجه برای اعتباربخشی
مهرنوش پازارگادی، حبیب اله پیروی، یوسف پورخوشبخت، حمید علوی مجد، فریدون عزیزی،
دوره ۱، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۸۰ )
چکیده
مقدمه ارایه الگویی مناسب برای اعتباربخشی دانشگاه‌ها وظیفه‌ای خطیر برای نظام نظارت و ارزیابی دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی جوامع می‌باشد. هدف این مطالعه، ارایه الگویی برای اعتباربخشی دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی علوم پزشکی کشور است. اهداف اختصاصی شامل: تعیین مولفه‌ها (عوامل) و شاخص‌های عملکردی در دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی علوم پزشکی، ارایه الگوی پیشنهادی برای اعتباربخشی دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی علوم پزشکی و تعیین میزان برخورداری الگوی پیشنهادی از مقبولیت ملی است.روش‌ها این مطالعه توصیفی، از نوع پیمایشی و در دو مرحله انجام شده است. در مرحله اول، به منظور تعیین مولفه‌ها و شاخص‌های عملکردی، از یک پرسشنامه شامل ۲۱۶ شاخص عملکردی در قالب ۱۶ مولفه اصلی که بر اساس یک مقیاس متوالی صفر تا هفت درجه‌ای از نظر میزان مطلوبیت هر یک از مؤلفه‌ها و شاخص‌ها استفاده گردید. در مرحله دوم، پس از ارایه الگوی پیشنهادی به منظور تعیین میزان مطلوبیت الگو و برخورداری از مقبولیت ملی از پرسشنامه‌ای ۲۰ سؤالی بر اساس مقیاس لیکرت و ۲ سوال تشریحی استفاده گردید. پرسشنامه‌های جمع‌آوری شده با روش آماری توصیفی تحلیل شد.نتایج در مرحله اول، برخی از مولفه‌ها بطور کلی و اختصاصا برخی از شاخص‌های عملکردی مانند انتشار کتب و وجود پایگاه‌های اطلاعاتی از نظر واحدهای این پژوهش بیش از سایرین در اهمیت و اولویت قرار داشت و در مرحله دوم، بر اساس ۳۰ نمونه مورد بررسی، میزان مطلوبیت الگوی اعتبار بخشی پیشنهادی از نظر صاحبنظران آموزش عالی علوم پزشکی کشور در مقیاس «زیاد» (۲۷/۷۰ درصد) است.بحث بر اساس یافته‌های این پژوهش، الگوی پیشنهادی بر اساس گذر از چهار مرحله اصلی: درخواست اعتبار بخشی توسط موسسه، تعیین مولفه‌ها و شاخص‌های عملکردی، فرایند خودارزیابی و انجام ارزشیابی توسط همتایان، قادر خواهد بود به ارزیابی کیفیت و با اعتباربخشی دانشگاه‌های یاد شده بر اساس معیارها و شاخص‌های کمی و کیفی بپردازد
عظیم میرزازاده، سامان توکلی، کامران یزدانی، مهشید تاج،
دوره ۴، شماره ۲ - ( ۹-۱۳۸۳ )
چکیده
در سال‌های اخیر، بحث‌های بسیاری در مورد مفهوم اعتباربخشی (Accreditation) و چگونگی استقرار ساختارهای اعتباربخشی در کشور در جریان بوده است. اهمیت موضوع زمانی بیشتر می‌شود که در نظر آوریم در موارد متعددی از راهکارهای برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نیز، به امر تقویت فرایند اعتباربخشی در آموزش پزشکی اشاره شده است. بطور خلاصه می‌توان گفت اعتباربخشی عبارت است از اعطای مجوز یا تأیید صلاحیت یک واحد آموزشی که بر اساس قضاوت خبرگان حوزه مربوطه، ضوابط از پیش تعیین شده را رعایت کرده باشد. در شاخه پزشکی، اعتباربخشی دوره‌های آموزشی دانشکده پزشکی مشخص می‌کند که آیا آن دانشکده، استانداردهای ملی در زمینه سازمان، عملکرد و کارآیی دوره آموزشی پزشکی عمومی و یا دوره آموزشی هر یک از رشته‌های تخصصی را رعایت کرده است یا خیر؟ وضعیت آموزش پزشکی کشور ما، مشابه آنچه در طی دو دهه آخر قرن بیستم در جهان شاهد آن بوده‌ایم، با گسترش سریع و بی‌رویه آموزش پزشکی (به ویژه در مقطع پزشکی عمومی) مواجه بوده است. از همین رو، شناخت و بکارگیری روش‌هایی که بتوانند زمینه‌ساز ارتقای کیفیت در آموزش پزشکی کشور باشند، دارای اهمیت ویژه می‌باشد. در این زمینه، استقرار ساختارهای اعتباربخشی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و در برنامه سوم توسعه و ملحقات آن، توجه ویژه‌ای به امر راه‌اندازی و کارآمد نمودن نظام ارزشیابی و اعتباربخشی مؤسسات و دوره‌های آموزشی مشاهده می‌شود. در این مقاله، به بیان مبانی پایه، مراحل استقرار ساختارهای اعتباربخشی و نیز خلاصه‌ای از وضعیت نهادهای اعتباربخشی آموزش پزشکی در نقاط مختلف جهان می‌پردازیم.
علیرضا یوسفی، محمدحسین یارمحمدیان، میترا دادمان،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۳۸۶ )
چکیده
مقدمه: شاخص‌های کارآیی درونی در آموزش عالی قادر خواهند بود با سنجش تعامل درون دادها، فرایندها و بروندادها، کیفیت‌ها را در قالب کمّی‌ها نشان داده و به عنوان یک نظام ارزشیابی مدون، علمی و نهادینه برای ارزیابی دانشگاه‌های کشور مورد استفاده قرار گیرند. این پژوهش با هدف تدوین شاخص‌های سنجش کارآیی درونی دانشگاه‌های علوم پزشکی انجام گردیده است. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی، ابتدا کلیه شاخص‌های عملکردی براساس بررسی متون استخراج و طبقه‌بندی گردید. سپس براساس مطالعات طراحی آموزشی و با استفاده از مدل تعریف نظری و با نظرخواهی از میزگرد متخصصین، پرسشنامه‌ای به صورت چک‌لیست، شامل ۸ حوزه و ۱۵۲ شاخص تهیه گردید و در اختیار ۵۰ نفر از صاحبنظران آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، که به صورت هدفمند برگزیده شده بودند، قرار گرفت. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS به صورت درصد در جداول توزیع فراوانی محاسبه گردید. نتایج: کلیه ۱۵۲ شاخص در ۸ حوزه تدوین شده از نظر صاحبنظران، که دارای ۴ ملاک اصلی یک شاخص، یعنی، قابلیت برنامه‌ریزی، ارزیابی، اندازه‌گیری و ارتقای کیفیت بودند، در سطح مطلوب ارزیابی شده و برای سنجش کارآیی درونی در دانشگاه‌های علوم پزشکی و اعتباربخشی مناسب تشخیص داده شدند. نتیجه‌گیری: شاخص‌های سنجش کارآیی درونی دانشگاه‌ها، معرفی شده در این مطالعه، مطابق با شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشور می‌تواند به عنوان یک ابزار برای مقایسه وضعیت مطلوب نسبت به وضعیت موجود، علاوه بر ارزشیابی و اعتباربخشی، برنامه‌ریزان را در جهت ارتقای کیفیت آموزشی یاری رساند.
نیره ناصری، شایسته صالحی، اصغر خلیفه‌زاده، علی رضا یوسفی،
دوره ۱۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه: اعتباربخشی از مهم‌ترین روش‌های تضمین و ارتقای کیفیت در آموزش علوم پزشکی کشور، بالاخص در حیطه آموزش بالینی پرستاری می‌باشد. با این وجود، استانداردهای مدون و مکتوبی وجود ندارد و بکارگیری استانداردهای خارجی نیز غیر اصولی به نظر می‌رسد، بنابراین، پژوهشی با هدف تدوین استانداردهای اعتباربخشی آموزش بالینی پرستاری در ایران با اقتباس از استانداردهای بین‌المللی و نظرات صاحبنظران آموزش پرستاری در ایران صورت گرفته است. روش‌ها: این پژوهش به صورت چند مرحله‌ای طی سال‌های ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۵ انجام گرفته است. با بهره‌گیری از استانداردهای بین‌المللی آموزش پرستاری و نظرات صاحبنظران کشوری (بکارگیری تکنیک دلفی)، استانداردهای اعتباربخشی آموزش پرستاری تنظیم گردید و در قالب پرسشنامه‌ای با کمک روش زمینه‌یابی به نظرسنجی کشوری گذاشته و استانداردهای با اجماع بیش از ۷۰ درصد ارائه شد. در پایان استانداردهای مربوط به حیطه‌های آموزش بالینی بطور مجزا پیشنهاد گردید. نتایج: این مطالعه منتهی به پیشنهاد ۵۵ استاندارد در پنج حیطه هیأت علمی و مدرسین بالینی کمکی، دانشجویان، برنامه آموزشی، تسهیلات بالینی و فعالیت‌های یاددهی- یادگیری برای اعتباربخشی آموزش بالینی پرستاری در ایران گردید. نتیجه‌گیری: استانداردهای پیشنهادی عمدتاً از مطلوبیت ۹۰ درصد به بالا برخوردار است. به نظر می‌رسد عدم مطلوبیت برخی استانداردها از نظر صاحبنظران کشوری مربوط به وضعیت حاکم بر سیستم آموزش پرستاری کشور باشد. این گونه استانداردها بر اساس پیشنهادات صاحبنظران حذف یا اصلاح گردید.
علیرضا یوسفی، طاهره چنگیز، نیکو یمانی، سهیلا احسان‌پور، روشنک حسن زهرایی،
دوره ۱۱، شماره ۹ - ( ۱۲-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: اعتباربخشی فرایند کنترل کیفیت و اطمینان در آموزش عالی است که به منظور حصول از احراز حداقل استانداردهای قابل پذیرش است. در این پژوهش سیستم اعتباربخشی مؤسسه‌ای در دانشگاه‌های علوم پزشکی جمهوری اسلامی بر حسب ضرورت و با تشخیص وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با هدف حفظ و بهبود مستمر کیفیت آموزش و پژوهش و ارائه خدمات طراحی شد.
روش‌ها: تدوین این سیستم طی یک پروژه سه مرحله‌ای که هر مرحله دربرگیرنده چندین گام بود انجام گرفت. در اجرای مرحله اول چند گروه عملیاتی به مرور تاریخچه، روش‌ها و استانداردهای اعتباربخشی در کشورهای مختلف پرداختند. در مرحله دوم استانداردها و شاخص‌ها بر اساس نظریات کارشناسان و استادان و افراد ذینفع در هر حوزه با تشکیل کار گروه تخصصی و به اجماع رسیدن نظرات آنان، تعیین شدند. در مرحله سوم به منظور توافق‌سازی، استانداردهای تدوین شده برای ۱۱۷۱ نفر از اساتید و متخصصین در ۴۰ دانشگاه کشور ارسال گردید..
نتایج: پس از کسب نظر موافق صاحبنظران دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور و با مراعات ارزش‌های مورد قبول اجتماعی – فرهنگی کشور و در تناسب با نظام اجرایی و الزامات قانونی جمهوری اسلامی ایران استانداردهای اعتباربخشی مؤسسه‌ای در قالب ده حوزه، ۹۵ استاندارد و ۵۰۴ شاخص تدوین شد. استانداردهایی که بیشتر از ۷۰ درصد پاسخ‌دهندگان موافق قرار گرفتن آن تحت استانداردهای ضروری بودند، به عنوان استانداردهای ضروری در نظر گرفته شدند. مابقی استانداردها به عنوان استانداردهای ترجیحی قلمداد گردیدند.
نتیجه‌گیری: توجه و پیروی از استانداردهای ملی اعتباربخشی، دانشگاه‌های علوم پزشکی نقش مهمی در ارتقای سیستم بهداشتی درمانی کشور ایفا خواهند نمود. همچنین استقرار سیستم اعتباربخشی در سطح ملی بر اساس نتایج این پروژه می‌تواند موجبات پذیرش بیشتر دانشگاه‌های کشور در مجامع بین‌المللی را فراهم نماید.
شهلا علیاری، حسن ملکی، مهرنوش پازارگادی، عباس عباسپور،
دوره ۱۶، شماره ۰ - ( ۱-۱۳۹۵ )
چکیده
مقدمه: امروز دانشگاه‌ها نیاز به شناختی دقیق از وضع موجود مؤسسه و برنامه‌های درسی آن دارند. اعتباربخشی به این نیاز پاسخ می‌دهد. هدف این مطالعه، تدوین و ارائه الگوی اعتباربخشی برنامه درسی دوره کارشناسی پیوسته رشته پرستاری دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور بود.
روش‌ها: این تحقیق، از لحاظ هدف و ماهیت از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی - پیمایشی بودکه در دو مرحله انجام شد. در مرحله اول، به منظور تعیین عوامل، ملاک‌ها و شاخص‌ها، از یک پرسشنامه محقق‌ساخته استفاده شد و در مرحله دوم، پس از ارائه الگوی پیشنهادی، به منظور تعیین مطلوبیت الگوی یاد شده و بومی‌سازی آن از شیوه دلفی دو مرحله‌ای استفاده شد. نمونه آماری این مطالعه در مرحله اول، ۹۳ نفر اعضای هیأت‌علمی گروه‌های پرستاری دانشکده‌های پرستاری و مامایی دانشگاه‌های علوم پزشکی مستقر در شهر تهران بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبتی انتخاب شدند و در مرحله دوم ۳۸ نفر از صاحبنظران و متخصصان برنامه درسی و پرستاری که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. به منظور تعیین وزن عوامل اعتباربخشی برنامه درسی، از میانگین وزنی استفاده شد.
نتایج: در مرحله اول جهت اعتباربخشی برنامه درسی کارشناسی پیوسته رشته پرستاری ۹ عامل، ۳۹ ملاک و ۱۴۳ شاخص تعیین شد. سپس با توجه به تجارب جهانی، ویژگی‌ها و شرایط موجود در کشور الگوی پیشنهادی تدوین و بومی‌سازی شد.
نتیجه‌گیری: الگوی تدوین شده در این مطالعه، دارای ویژگی‌های کاربردی بودن و قابلیت اجرا داشتن، بومی بودن و بهره‌مندی از جنبه‌های مشترک فرآیند اعتباربخشی برنامه آموزش کارشناسی پرستاری در تجارب بین‌المللی است.
مینومیترا چهرزاد، امیرحسین محمودی، کوروش فتحی واجارگاه، عباس خورشیدی، سید مهدی صمیمی اردستانی،
دوره ۱۹، شماره ۰ - ( ۱-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: اعتباربخشی آموزشی مؤسسات و مراکز آموزشی درمانی رویکردی برای تضمین و ارتقای کیفیت آموزش در دانشگاه‌های علوم پزشکی است اما برای استقرار در دانشگاه دارای پیش نیازها و الزاماتی است که پیش از اجرا باید محقق شوند. این مطالعه با هدف آسیب‌شناسی فرآیند آمادگی دانشگاه علوم پزشکی گیلان برای استقرار اعتباربخشی آموزشی مؤسسات و مراکز آموزشی درمانی انجام شد.
روش‌ها: پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوی انجام شد. داده‌ها از طریق انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته با ۳۰ تن از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی گیلان که درگیر اجرای اعتباربخشی آموزشی مؤسسات و مراکز آموزشی درمانی بودند با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند جمع‌آوری شد و تا اشباع نظری یافته‌ها ادامه یافت. از تحلیل محتوای کیفی حهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. برای دستیابی به صحت و پایایی داده‌ها از معیارهای موثق بودن گوبا و لینکولن (Lincoln و Guba) استفاده شد.
نتایج: براساس مصاحبه‌ها، دو درون‌مایه اصلی یعنی بستر فرهنگی دانشگاه با چهار درون مایه فرعی (فرهنگ و جو سازمان، فرهنگ فردی کارکنان، نگرش حاکم و انگیزش) و ساختار دانشگاه با دو درون مایه فرعی (ساختارسازمانی و مدیریت تخصیص منابع) به عنوان آسیب‌های فرآیند آمادگی دانشگاه برای استقرار اعتباربخشی آموزشی مؤسسات و مراکز آموزشی درمانی شناسایی شد.
نتیجه‌گیری: با اصلاح فرهنگ و جو سازمان، فرهنگ فردی کارکنان، نگرش حاکم و ایجاد انگیزه در کارکنان و نیز طراحی ساختارسازمانی برای اعتباربخشی آموزشی و تخصیص منابع مناسب در دانشگاه می‌توان به فرآیند ایجاد آمادگی برای استقرار اعتبار بخشی آموزشی مؤسسات و مراکز آموزشی درمانی و درنهایت تضمین و ارتقای کیفیت آموزش دردانشگاه کمک نمود.
شهرزاد شهیدی، محمدرضا صبری، مریم آویژگان،
دوره ۲۰، شماره ۰ - ( ۲-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: گروه آموزشی به عنوان زیرنظام اصلی دانشگاه به حساب می‌آید و بهبود کیفیت دانشگاه وابسته به بهبود کیفیت گروه‌های آموزشی آن است. این مطالعه با هدف تدوین، پیاده‌سازی، پایش و ارزشیابی مؤلفه‌های ارتقای عملکرد گروه‌های آموزشی انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه اقدام پژوهی در ۳۲ گروه آموزشی دانشکده پزشکی، بر مبنای استانداردهای اعتباربخشی مؤسسه‌ای مؤلفه‌های ارتقای گروه‌ها تعیین شد. مؤلفه‌ها از نظر اهمیت، قابلیت اندازه‌گیری و قابلیت اجرا با مقیاس و وزن مناسب توسط صاحبنظران با جلسه گروه متمرکز اولویت‌بندی گردید و ابزاری روا و پایا برای پایش و ارزشیابی میزان تحقق مؤلفه‌ها تدوین و مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج: مؤلفه‌های ارتقای عملکرد گروه‌ها شامل تدوین و اجرای برنامه عملیاتی، وب‌سایت، عرصه‌های آموزشی، دیدگاه اعضای هیأت‌علمی در مورد مدیر گروه، دیدگاه هیأت‌رییسه دانشکده در مورد پاسخ‌گویی گروه به همراه راهنمای اندازه‌گیری این مؤلفه‌ها تعیین شد. میانگین میزان تحقق مؤلفه‌ها ۷۹درصد به دست آمد. کم‌ترین میزان تحقق مربوط به مؤلفه مشارکت اساتید در فعالیت‌های گروه و به موقع ارائه دادن برنامه عملیاتی به میزان ۷۲درصد و بیش‌ترین میزان تحقق مربوط به مؤلفه رعایت استانداردهای عرصه‌های آموزش بالینی به میزان ۹۲درصد بود.
نتیجه‌گیری: ارتقای وب‌سایت، تدوین و اجرای برنامه عملیاتی، بهبود عرصه‌های آموزش، افزایش مشارکت اعضای هیأت‌علمی، افزایش نظم در تشکیل شوراهای گروه و افزایش پاسخ‌گویی گروه از نتایج اصلی این مطالعه بود. به‌کارگیری مدیران توانمند و با تجربه در مسند گروه، نظارت و بررسی بیشتر شورای هیأت‌رییسه دانشکده و شورای مدیران گروه‌های آموزشی دانشکده بر مسایل آموزشی به خصوص تدوین و اجرای برنامه عملیاتی و اصلاح و بازنویسی آیین‌نامه شرح وظایف مدیران گروه‌های آموزشی توصیه می‌گردد.
فریبا جوکار، مریم آویژگان، طاهره چنگیز، نیکو یمانی،
دوره ۲۲، شماره ۰ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: اعتباربخشی یک ابزار قوی تضمین کیفیت است. در نظام آموزش عالی سلامت نیز از سال ۱۳۹۴ موضوع اعتباربخشی در ۴ محور مؤسسه‌ای، برنامه‌ای، بیمارستانی و برنامه‌های آموزش مداوم مورد توجه قرار گرفت. در این راستا مطالعه حاضر با هدف طراحی ساختار و فرایند اعتباربخشی برنامه‌ای نظام آموزش عالی سلامت انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه در قالب طرح توسعه‌ای و در۵ مرحله با رویکرد کیفی انجام گردید. مراحل شامل، تجزیه و تحلیل ساختار و فرایند اعتباربخشی برنامه در سایر کشورها، تجزیه و تحلیل وضعیت تضمین کیفیت برنامه‌های آموزش علوم پزشکی در ایران، تدوین پیش نویس اولیه ساختار و فرایند اعتباربخشی برنامه در ایران، تشکیل پانل متخصصان به منظور بازنگری و نهایی سازی برنامه‌ریزی و اجرا گردید.
نتایج: نتایج مرحله بررسی ساختار و فرآیند اعتباربخشی برنامه در کشورهای منتخب و مقایسه آن با ساختار و فرآیندهای موجود در وزارت بهداشت و درمان و آموزش عالی، نشان دهنده نبود استاندارد و مراحل مشخص و مدون است. نتایج مراحل بعدی درقالب آیین نامه، ساختار، راهنمای خودارزیابی، ارزیابی بیرونی، تدوین استاندارد و راهنمای اخلاقی اعتباربخشی برنامه‌ای شکل گرفت.
نتیجه‌گیری: حاصل این طرح می‌تواند به دبیرخانه‌های آموزشی وزارت بهداشت کمک کند که براساس مستندات تدوین شده و با توجه به ساختار و فرایندهای موجود در هر دبیرخانه، فرایند و ساختار اعتباربخشی مناسب رشته‌های هر دبیرخانه را تدوین و عملیاتی نمایند.
تازه‌های تحقیق
نیکو یمانی: Google Scholar, Pubmed
علی عسکری، فخرالدین فیضی، زهره وفادار، محسن ملاهادی،
دوره ۲۳، شماره ۰ - ( ۱-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: پرستاران نقش به‌سزایی در بهبود عملکرد بیمارستان و در نتیجه ارتقای سطح سلامت جامعه دارند. نگرانی در مورد وضعیت آمادگی پرستاران جدیدالورود به‌علت ناکافی بودن آموزش‌های کارشناسی پرستاری مورد توجه قرار گرفته است. لذا مطالعه حاضر با هدف طراحی بسته آموزشی برای آشنایی، یادآوری و توانمندسازی پرستاران جدیدالورود در بیمارستان بقیه‌ا... (عج) انجام شد.
روش‌ها: مطالعه حاضر براساس مدل،ADDIE ، در سال ۱۴۰۱ و براساس پنج مرحله: تجزیه و تحلیل، طراحی، توسعه، اجرا و ارزشیابی انجام شد. در مرحله تجزیه و تحلیل ابتدا نیازسنجی به‌منظور تأیید ضرورت تدوین بسته آموزشی پرستاران جدیدالورود در چندین جلسه مشورتی با افراد خبره جمع‌آوری و جمع‌بندی گردید. در مرحله طراحی جهت تعیین عناوین بسته آموزشی و نظرخواهی از افراد خبره از روش دلفی استفاده شد. در مرحله توسعه محتوا در مورد عناوین پیشنهادی از منابع مختلف اعتباربخشی در بسته آموزشی استفاده شد. در نهایت و بعد از جمع‌بندی مراحل مطالعه، بسته آموزشی پرستاران جدیدالورود نهایی شد.
نتایج: از ۵۹ عنوان پیشنهادی براساس نظر خبرگان ۳۹ عنوان وارد بسته آموزشی نهایی شدند. از مهم‌ترین موارد می‌توان به استاندارد تحویل بیمار (ISBAR)، تلفیق دارویی، فرآیند هموویژولانس، دستورالعمل ترخیص ایمن، رعایت بهداشت دست، شناسایی صحیح و فعال بیماران، مراقبت و پیشگیری از سقوط، زخم بستر و ترومبوآمبولی در بیماران، دارودهی صحیح، پیشگیری و دستورالعمل مواجهه شغلی، احتیاطات استاندارد و ایزولاسیون و نظام سندرمیک نام برد.
نتیجه‌گیری: بسته آموزشی طراحی شده برای پرستاران جدیدالورود که مبتنی بر نیازهای واقعی و درک شده پرستاران و همچنین مبتنی بر اجماع نظر پرستاران و خبرگان است، می‌تواند در ارتقاء توانمندی حرفه‌ای پرستاران جدیدالورود نقش موثری داشته باشد.
