کورش رضایی، حمیدرضا کوهستانی، محبوبه سجادی، رحمت اله جدیدی،
دوره ۱۲، شماره ۶ - ( ۶-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: تدریس و یادگیری مشارکتی یک رویکرد آموزشی فرایند-گرا و فراگیر- محور است که تأکید آن بر فعالیت‌هایی است که فراگیر انجام می‌دهد. در سال‌های اخیر این رویکرد در آموزش عالی بیشتر مورد توجه و حمایت قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی استفاده اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک از رویکرد مشارکتی و عوامل مرتبط با آن است.
روش‌ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی-همبستگی، است؛ که در سال ۱۳۸۹ در دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام گرفت. به این منظور تمامی ۱۳۶ نفر اعضای هیأت‌علمی دانشگاه که شرایط ورود به مطالعه را داشتند انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، شامل: فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه (اصول یادگیری بالغین) مسیرهای یادگیری بالغین (PALS) بود که قبلاً در مطالعات دیگر استفاده شده بود. نتایج با استفاده از آمار توصیفی و آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: تعداد ۶۸ نفر (۴/۶۹%) از استادان از رویکرد معلم- محور استفاده می‌کردند. میانگین و انحراف معیار نمره کل پرسشنامه ۶/۱۹±۱۲۱ است (نقطه برش ۱۴۵) که نشان‌دهنده رویکرد معلم- محور به عنوان ، رویکرد غالب تدریس در استادان بود. افردی که سابقه شرکت در کارگاه‌های آموزشی روش تدریس را داشتند، به طور معناداری از رویکرد فراگیر- محور استفاده می‌کردند. بین سایر ویژگی‌های دموگرافیک و رویکرد تدریس ارتباط معناداری وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: با توجه به این که رویکرد تدریس غالب، در اعضای هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک، رویکرد معلم- محور است و همچنین با توجه به مرتبط بودن سابقه شرکت در کارگاه‌های روش تدریس بر رویکرد تدریس استادان، برگزاری کارگاه‌های روش تدریس در این دانشگاه توصیه می‌شود.
