محمدرضا یزدانخواه فرد، شهناز پولادی، فرحناز کمالی، نسرین زحمتکشان، کامران میرزایی، شرافت اکابریان،، سیامک یزدانپناه، طیبه جمند، طیبه غریبی، رزیتا خرمرودی،
دوره ۸، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۳۸۷ )
چکیده
مقدمه: آموزش بالینی فرایند پیچیدهای است که تحت تأثیر عوامل و متغیرهای زیادی قرار میگیرد. هدف این پژوهش، تعیین عوامل تنشزای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر بود. روشها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد ۳۳۴ دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه محققساخته بود. پرسشنامه از دو بخش ویژگیهای فردی و ۶۰ سؤال پیرامون عوامل تنشزای آموزش بالینی در پنچ حیطه تشکیل شد. دادهها با نرمافزار SPSS و به صورت توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار و با آزمونهای مجذور کای و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: حیطههای تجارب تحقیرآمیز، محیط آموزشی، تجربیات بالینی، احساسات ناخوشایند، و ارتباط بین فردی به ترتیب از درجه تنشزایی بالایی برخوردار بودند. بیشترین عوامل تنشزا به ترتیب شامل: تذکر استاد در حضور پرسنل و پزشکان، عدم وجود امکانات رفاهی در بخش، مشاهده زجرکشیدن بیماران بدحال، نگرانی از انتقال بیماری واگیردار، و عدم حمایت استاد از دانشجو بود. نتیجهگیری: دانشجویان علوم پزشکی در معرض عوامل تنشزای متعددی قرار دارند. ایجاد یک سیستم حمایتی در طول سال اول تحصیلی و بهبود آن در تمام طول دوره آموزش بالینی برای مهارتهای مقابلهای مؤثر ضروری به نظر میرسد.