فریده فرخی، ناهید گلمکانی، مهین تفضلی،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه: امتحان جامع مهم‌ترین آزمون دانشجویان مامایی بوده و می‌تواند توانایی‌های حرفه‌ای آنان را ارزیابی نماید از آنجایی که این امتحان از دغدغه‌های عمده دانشجویان در طی دوران تحصیلی‌شان می‌باشد، مطالعه‌ای به منظور تعیین نگرش دانشجویان مقطع کارشناسی در مورد امتحان جامع مامایی در دانشکده پرستاری مامایی مشهد در سال ۱۳۸۷ انجام شد.
روش‌ها: در این پژوهش توصیفی۳۳ نفر از دانشجویان کارشناسی مامایی که در شهریور ماه ۸۷ امتحان پایان دوره خود را گذرانده بودند، به روش نمونه‌گیری در یک مقطع زمانی مورد بررسی قرار گرفتند. جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته صورت گرفت داده‌های به دست آمده با کمک نرم افزار‌آماری SPSS و آمار توصیفی، همبستگی پیرسون، آزمون t و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: نگرش دانشجویان در مورد امتحان جامع با میانگین و انحراف معیار ۱۲/۱۰±۱۵/۸۰ در سطح مطلوب برآورد گردید، که در این رابطه نقش میزان رعایت اصول اخلاقی و حرفه‌ای با میانگین ۶۸/۱۸±۶۶/۸۴ در بالاترین سطح و میزان برخورداری از زمان مناسب جهت اداره مراجع ۶۹/۲۱±۰۲/۷۱ در پایین‌ترین سطح بود. میانگین و انحراف معیار نمره نگرش دانشجویان به امتحان جامع در محیط زایشگاه ۵۱/۱۰±۲۰/۸۲، در درمانگاه زنان ۷۸/۱۱±۳۸/۸۱، درمانگاه مراقبت‌های قبل از تولد ۹۱/۱۳±۸۲/۸۰ و در بهداشت مادر و کودک ۹۲/۱۶±۵۴/۷۵ از کل نمره ۱۰۰ بود. همچنین بین آگاهی دانشجویان از مفاد و فرم‌های ارزشیابی مربوط به امتحان جامع با نگرش آنها نسبت به امتحان در اکثر موضوعات ارتباط معنادار آماری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: نگرش دانشجویان مامایی نسبت به امتحان جامع در سطح مطلوب بود. لازم است علاوه بر تداوم و ارتقاء برنامه‌های موجود، در جهت بهبود شرایط امتحان و آماده‌سازی دانشجویان جهت امتحان جامع از طریق آشنایی آنها با فرآیند ارزشیابی، اقدامات لازم انجام گیرد.
ناهید جهانی شوراب، ناهید گلمکانی، سید رضا مظلوم، کبری میرزاخانی، صدیقه اظهری، افسانه نوائیان،
دوره ۱۱، شماره ۵ - ( ۹-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: عملکرد نامطلوب مراقبین زایمانی یکی از علل مهم مرگ مادران است. فقدان یک ابزار عینی، امکان ارزیابی سیستماتیک و معتبر را در امتحانات بالینی پایان دوره مامایی کاهش می‌دهد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی روایی و پایایی ابزارهای سنجش و ارزیابی در امتحان جامع پایان دوره تحصیلی دانشجویان مامایی انجام شد. روش‌ها: در این مطالعه همبستگی مهارت‌های دانشجویان مامایی در ۴ حیطه امتحانی (زایشگاه، درمانگاه زنان، مراقبت‌های دوران بارداری، و بهداشت مادر و کودک) مطابق ابزارهای ارزشیابی امتحان جامع پایان دوره موجود در دانشکده پرستاری و مامایی مشهد در تیرماه ۸۹ بررسی شد. ۳۱ دانشجو (۲۲ نفر دانشجوی ترم ۸، و ۹ نفر دانشجوی ترم ۶ مامایی) در طی ۵ روز متوالی توسط دو ممتحن ارزیابی گردیدند. روایی محتوی با استفاده از نظرات کارشناسان تعیین شد. جهت بررسی روایی سازه از مقایسه میانگین نمرات کسب شده در هر حیطه امتحانی و میانگین نمره کل دانشجویان در ترم‌های بالا و پایین (ترم‌های ۸ و۶) محاسبه شد. برای اندازه گیری شاخص روایی از فرمول لاوشه استفاده شد. همچنین برای بررسی پایایی، ضریب آلفای کرونباخ تعیین شد. نتایج: وجود تفاوت معنادار آماری بین میانگین نمره کل دانشجویان ترم ۸ با دانشجویان ترم۶ در امتحان جامع پایان دوره تحصیلی به میزان ۲۶ درصد، وجود روایی سازه در فرم‌های ارزشیابی دانشجویان مامایی را بر طبق تعریف کالج سلطنتی زنان و مامایی در این آزمون اثبات می‌کند (۰۱/۰p=). ضرایب آلفای کرونباخ متوسط تا بالا (۵۱/۰-۸۳/۰) در هر حیطه امتحانی بیانگر وجود همسانی درونی در ابزارهای ارزشیابی موجود است. روایی محتوی نیز با شاخص روایی بالا (۸/۰) محاسبه شد. کمترین و بیشترین پایایی ارزیابان به ترتیب ۸۲/۰ و ۵/۷۳ درصد با تعریف معیارهای ارزش هر نمره مطابق تعاریف دانشگاه سین سیناتی تعیین شد. نتیجه‌گیری: ابزارهای ارزشیابی امتحان جامع پایان دوره کارشناسی مامایی در دانشکده پرستاری و مامایی مشهد به عنوان فرم‌های معتبر و پایا برای ارزیابی دانشجویان در زمان دانش‌آموختگی توصیه می‌شوند.
