محسن پورقاسم، شیما سام،
دوره ۱۱، شماره ۵ - ( ۹-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: امروزه روشهای متفاوتی جهت تسهیل در یادگیری آناتومی مطرح میشود که یکی از این روشها اجرای کلاس درس عملی قبل از نظری میباشد. در این تحقیق تأثیر تدریس عملی درس آناتومی قبل از تدریس نظری در تسهیل یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان داندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل، در مقایسه با روش سنتی بررسی شده است. روشها: تعداد ۳۸ نفر دانشجوی سال اول دندانپزشکی ورودی ۱۳۸۸ دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل در نیمه اول سال تحصیلی، به منظور تدریس درس آناتومی سر وگردن به آنان، به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند، به طوری که برای یک گروه با روش جدید (تعداد ۱۳ نفر) و دو گروه با روش سنتی (تعداد ۱۳ و ۱۲ نفر) تدریس شد. پس از پایان آزمون میان ترم در هر دو گروه، ادامه درس آناتومی به صورت سنتی تدریس شد. سپس میانگین نمرات آزمون میان ترم دانشجویان گروه تجربی با گروههای شاهد مقایسه شد. در پایان ترم پرسشنامهای شامل سؤالات نگرشی به دانشجویان گروه تجربی داده شد تا نگرش آنها در مورد دو روش سنتی و جدید در ایجاد تسهیل در پیشرفت یادگیری آناتومی بررسی شود. اطلاعات با آمار توصیفی و آزمون آماری t زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: اختلاف آماری معناداری بین میانگین نمرات آزمون میان ترم در دو گروه تجربی و شاهد، مشاهده نشد (۰۵/۰P<). بررسی نظرات دانشجویان در مورد دو روش آموزشی، بیانگر این بود که روش آموزش عملی قبل از تئوری باعث ایجاد احساس بهتر (۲/۶۹ درصد) نسبت به درس آناتومی و تسهیل در درک عمیقتر (۳/۹۲ درصد) و یاد گیری بیشتری میشود (۶/۸۴ درصد). نتیجهگیری: بر اساس نتایج مطالعه کنونی به نظر میرسد علیرغم نبودن اختلاف معنادار در میانگین نمرات دانشجویان آموزش داده شده با دو روش مختلف، دانشجویان نگرش بهتری نسبت به روش آموزش آناتومی عملی قبل از آموزش نظری در مقایسه با روش سنتی داشتهاند. بنابراین میتوان پیشنهاد کرد که کلاس عملی آناتومی قبل از کلاس نظری آن ارائه شود.
شیما سام، صدیقه علی نژاد، زهره رستگار، فضیلت تشکری، افشین خانی، محسن پورقاسم،
دوره ۱۲، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: برخی از صاحبنظران فرآیند ادغام را یک راهکار آموزشی مهم تلقی میکنند که به عنوان ابزاری مفید میتواند اساتید رشته پزشکی را در هدفبندی، برنامهریزی، اجرا و ارزشیابی برنامههای آموزشی این رشته یاری دهد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی دیدگاه اساتید علوم پایه دانشگاه علوم پزشکی بابل پیرامون طرح ادغام بوده است.
روشها: این مطالعه مقطعی بر روی تمامی۲۶ استادعلوم پایه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شده است. ابزار پژوهش پرسشنامهای محققساخته شامل اطلاعات دموگرافیک و ۱۷ سؤال چندگزینهای، در زمینه میزان اهمیت این طرح، تأثیرات آن بر آموزش و یادگیری دانشجویان و رضایتمندی دانشجویان بوده است. جهت تجزیه تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند متغییره) در سطح معناداری ٥ درصد استفاده شد
نتایج: نتایج نشان داد که تنها ۹ نفر (۶/۳۴%) از اساتید اجرای طرح ادغام را در دانشگاه در شرایط فعلی ضروری میدانستند. بیشترین میزان موافق بودن آنان با اجرای طرح ادغام مربوط به "تأثیر این روش در بهبود کیفیت آموزش مؤثر بوده است"(۵۰%). اگرچه ۱۴ نفر (۸/۵۳%) بر این باور بودند که پیادهسازی آن به منظور افزایش کیفیت آموزشی دانشجویان زمان بر خواهد بود. تنها ۲ نفر (۷/۷%) بر این عقیده بودند که "اساتید علوم پایه و سایر مسؤولین دانشکده پزشکی هماهنگی لازم برای اجرای طرح ادغام را دارند".
نتیجهگیری: طبق نتایج بدست آمده از این پژوهش درصد قابل توجهی از افراد بر این عقیدهاند که با توجه به نوین بودن ادغام اساتید علوم پایه و سایر مسؤولین دانشکده پزشکی، فاقد هماهنگی لازم برای اجرای طرح ادغام میباشند. لذا اتخاذ تدابیری جهت حل این مشکل ضروری به نظر میرسد.