امیر واحدیان عظیمی، فاطمه الحانی، کوثر هدایت،
دوره ۱۱، شماره ۶ - ( ۱۰-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: آموزش به بیمار و به کارگیری مشارکت بیماران در روند درمان در طول بستری به ویژه در زمان ترخیص کاملاً ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب پرستاران در زمینه موانع و تسهیل‌کننده‌های آموزش به بیمار در سال ۱۳۸۸ در بیمارستان شریعتی تهران انجام شد. روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه تلفیقی با استفاده از رویکرد دلفی است که در ۳ مرحله انجام گردید. نمونه‌ها ۲۵ نفر (شامل ۱ مترون، ۸ سوپروایزر، ۸ سرپرستار و ۸ پرستار) بودند. محیط مطالعه بیمارستان شریعتی تهران بوده، روش جمع‌آوری داده‌ها در مرحله اول مصاحبه بدون ساختار، مرحله دوم توسط پرسشنامه حاصل از مرحله اول و در مرحله سوم گروه‌های متمرکز بود. نتایج: میانگین و انحراف معیار سن و سابقه کار واحدهای مورد پژوهش به ترتیب ۱۴/۶±۲۰/۴۲ و ۲۰/۶±۸۴/۱۴ بود. بر اساس مرحله سوم، مهمترین موانع آموزش بیمار شامل کم بودن دانش و اطلاعات علمی پرستار، کمبود نیروی پرسنلی پرستاری، مشغله زیاد کاری پرستار، ایجاد سیستم نظارت و بازخورد، آموزشی بودن بیمارستان و تحمیل کارهای اضافی به پرستاران، بود. مهمترین تسهیل‌کننده‌ها نیازسنجی از بیمار در هر بخش و ایجاد پروتکل بر اساس آن، ایجاد سیستم نظارت و بازخورد، ارتباطات خوب بین پرستار و بیمار و پزشک، گذاشتن یک پرستار مخصوص آموزش به بیمار به صورت در گردش، برگزاری کلاس‌های آموزشی به عنوان جز ساعت کاری ذکر شد. نتیجه‌گیری: با توجه به چند بعدی بودن موانع و تسهیل‌کننده‌های آموزش به بیمار بر اساس نتایج این مطالعه، انجام اقدامات نظام مند و همه جانبه آموزش به بیمار انجام برای فراهم نمودن امکانات و شرایط طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی و خودمراقبتی بر اساس نیاز مددجویان در بالین توصیه می‌شود.
