مقدمه: دورۀ کارورزی داروخانه نقش اساسی در کسب دانش و مهارت مورد نیاز برای فعالیت در داروخانه‌های شهری، به عنوان مهم‌ترین عرصه‌ی کار فارغ‌التحصیلان رشته داروسازی در ایران، را دارد. لذا این مطالعه با هدف شناسایی و ارزیابی نظرات دانشجویان داروسازی پیرامون جنبه‌های مختلف برنامه کارورزی داروخانه طراحی گردید.
روش‌ها: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی ۹۰ دانشجوی داروسازی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ انجام گرفت . دانشجویان به صورت سرشماری به گونه ای انتخاب شدند که حداکثر ۱ سال از گذراندن درس کارورزی داروخانه آنها گذشته باشد و در اولین بار اخذ این واحد موفق به گذراندن آن شده باشند. هم چنین در صورت عدم تکمیل پرسشنامه، دانشجویان از مطالعه خارج شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته با استفاده از پرسشنامه مطالعه کاریدو (Carrido) بود که پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. تحلیل آماری اطلاعات با آزمون های t مستقل، t تک نمونه ای، کای اسکوئر، ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن انجام شد.
نتایج: دانشجویان سطح بالای رضایت‌مندی (۵/۹۰ %) را در طی دوره کارورزی داروخانه تجربه نمودند. اگرچه میزان مشارکت در فعالیت‌هایی از جمله تهیه داروهای ساختنی، محاسبه قیمت و پیچیدن موقتی نسخه‌ها، تهیه لیست موجودی داروها و ثبت ورودی‌ها در دفاتر ثبت نسخه‌ها به طور معناداری کم‌تر از حد متوسط بود (۰۰۱/۰ p>). هم چنین آزمون t مستقل نشان داد که میانگین نمرات دانش (۰۰۲/۰=p)، مهارت (۰۲/۰=p) و رضایت از کارورزی (۰۰۱/۰ p=) در دانشجویان آقا به طور معناداری بیش‌تر از دانشجویان خانم بود.
نتیجه‌گیری: اگرچه برنامه کارورزی فعلی به طورکلی از نظر دانشجویان داروسازی مفید و مؤثر بوده است، اما توجه به موانع و محدودیت‌های موجود و یافتن راه حل مناسب و برنامه‌ریزی برای رفع آنها در راستای ارتقای کیفیت این برنامه آموزشی حائز اهمیت است.
