مریم احمد مهرابی، مریم صادقی پور رودسری، کاظم دالایی، مهشید نامداری، محمد بهناز،
دوره ۲۰، شماره ۰ - ( ۲-۱۳۹۹ )
چکیده
مقدمه: ارزشیابی جزء لاینفک برنامه‌های آموزشی محسوب می‌شود و بی‌تردید انجام ارزشیابی مناسب جهت دروس بالینی گروه علوم پزشکی و دندانپزشکی که رسالت تربیت نیروهای متخصص حرفه‌ای را دارند، باعث ارتقای سطح کیفی آموزش می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی نظر دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی درباره شیوه‌های ارزشیابی دروس بالینی دندانپزشکی عمومی درسال ۱۳۹۷ -۱۳۹۶ انجام گرفت.
روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تمام دانشجویان ترم ۱۰ و ۱۱ (در مجموع ۵۰ نفر) دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۶ شرکت نمودند. ابزار گرد آوری داده‌ها، پرسشنامه محقق ساخته بود که پس از تأیید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. براساس مقیاس سه درجه‌ای لیکرت میانگین بین ۰تا ۷/۰ ضعیف، ۷/۰ تا ۴/۱ متوسط و ۴/۱ تا ۲ قوی در نظر گرفته شد. شیوه گرد آوری پرسشنامه‌ها به صورت میدانی انجام گردید. بعد از جمع‌آوری پرسشنامه‌ها، داده‌ها way Anova One و Tukey و آزمون کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: از منظر گروه هدف حیطه ارزشیابی آسکی با میانگین ۶۹/۰وانحراف معیار۴۴/۰ متوسط رو به ضعیف، روش ارزشیابی ریکوارمنت با میانگین۹۹/ وانحراف معیار۵۰/۰متوسط و حیطه کیفیت نحوه ارزشیابی دروس بالینی با میانگین ۲۰/۱ وانحراف معیار۳۲/۰خوب ارزیابی شد. ولی عدم رضایت در چند مورد از جمله فیدبک دهی اساتید، مناسب بودن روش ارزشیابی آسکی برای ارزیابی مهارت‌های بالینی دندانپزشکی و استفاده از معیار‌های یکسان برای نمره‌دهی توسط اساتید از نظر دانشجویان دیده شد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نظر کلی دانشجویان که شیوه‌های ارزشیابی دروس بالینی را درمجموع متوسط ارزیابی کردند، به نظر می‌رسد که روش‌های ارزشیابی دروس بالینی و کیفیت نحوه ارزشیابی آنها در دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی نیاز به بررسی و بازنگری دارد.
