طاهره خزاعی، غلام‌رضا مخملباف، غلام‌رضا شریف‌زاده،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۱۰-۱۳۸۸ )
چکیده
مقدمه: آموزش بعضی از مهارتهای بالینی به دانشجویان رشته‌های پزشکی و پیراپزشکی برای اولین بار بر روی بیمار، خالی از خطر نیست، بنابراین، بسیاری از مهارت‌ها بر روی مانکن تمرین می‌شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش عملی در مرکز مهارتهای بالینی طراحی گردید. روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی روی ۶۰ نفر از دانشجویان ورودی سال‌های ۸۳-۸۲ انجام شد. گروه تجربی قبل از ورود به عرصه بالین، مهارتهای تهویه، لارنگوسکوپی و لوله‌گذاری را در مرکز مهارتهای بالینی به صورت مدون آموزش دیدند، ولی برای گروه کنترل این برنامه اجرا نشد. عملکرد دانشجویان هر دو گروه در ترم آخر با چک‌لیست مشاهده مستقیم مورد ارزیابی قرار گرفت و با آزمون‌های توصیفی، مجذور کای و فیشر در دو گروه مقایسه شد. میانگین نمره مهارتهای مورد نظر با آزمون t انجام گردید. نتایج: میزان صحت انجام مهارتهای تهویه، لارنگوسکوپی و لوله‌گذاری در دو گروه تجربی و شاهد با آزمون فیشر معنی‌دار بود و مقایسه میانگین مهارت گرفتن لوله تراشه و جاگذاری در نای و چگونگی فیکس کردن و اطمینان از قرارگیری لوله تراشه در دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی‌داری نشان داد. نتیجه‌گیری: آموزش و تمرین عملی مهارتهای مهم روی مانکن قبل از انجام روی بیمار می‌تواند با ارتقای میزان مهارتهای دانشجویان خسارت‌های احتمالی ناشی از ضعف در عملکرد را کاهش دهد.
