محبوبه عبدالرحیمی، نغمه رزاقی، شهرزاد غیاثوندیان، شکوه ورعی،
دوره ۱۴، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: آموزش پرستاران باید به شیوه‌ای باشد که استقلال، تفکر انتقادی، باز بودن ذهن و حساس بودن به دیگران را توسعه دهد. بازاندیشی فرآیند شکل دادن مجدد تجربه به منظور ارتقای یادگیری و عملکرد است. بازاندیشی استراتژی مؤثری برای توسعه چنین قابلیت‌هایی در پرستاری است. مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی روش بازاندیشی در آموزش پرستاری انجام گردید.
روش‌ها: در این مطالعه مروری Narrative با استفاده از کلمات کلیدی مانند reflecting, reflection و nursingreflection، بازاندیشی و بازاندیشی در پرستاری مقالات منتشرشده در بازه زمانی سال‌های۲۰۰۰ تا ۲۰۱۴ و مقالات محدود به زبان انگلیسی و فارسی در پایگاه‌های علمی Elsevier, Wiley Magiran, و PubMed استخراج شد.
نتایج: تعداد ۱۹۳ مطالعه یافت شد. پس از بررسی مرتبط بودن، تعداد ۱۲۰ مقاله به دلیل عدم ارتباط با موضوع کنار گذاشته شد. از میان مقالات مرتبط با مفهوم یا کاربرد بازاندیشی در آموزش پرستاری، ۴۰ مقاله انتخاب شد. پی‌آیندهای بازاندیشی ارتقای قدرت تفکر و ارتقای عملکرد حرفه‌ای است. اصول طراحی بازاندیشی از مراحل تعیین هدف، تبیین ساختار، جو یادگیری، دادن بازخورد و ارزشیابی بازاندیشی تشکیل می‌شود. مهم‌ترین شیوه‌های بازاندیشی شامل روایت‌های شخصی، نمونه کارها، استفاده از امکانات چندرسانه‌ای، نقاشی و عکس است. راه‌کارهای بهبود بازاندیشی در آموزش پرستاری شامل استفاده از مدل‌های بازاندیشی و توجه به اهمیت نقش و جایگاه مربیان در توسعه و به‌کارگیری این شیوهآموزشیاست.
نتیجه‌گیری: از مؤلفه‌های مهم در تحول نظام آموزشی پرستاری ترغیب فراگیرنده به تفکر از طریق استفاده از راهبردهای عملی است. بازاندیشی یکی از شیوه‌های فعال بنیادین آموزشی در حیطه پرستاری است. بنابراین، به منظور به‌کارگیری بازاندیشی، نظام سنتی آموزش پرستاری نیازمند بازنگری در شیوه‌های آموزشی است.
