مصطفی نجفی، مجید حمیدی، سلیمان خیری، الهام طاووسی، عارفه عرفان،
دوره ۱۰، شماره ۵ - ( ویژه نامه توسعه آموزش ۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه: زبان کلامی جزء اساسی در بیان عقاید، تعامل اجتماعی و درک امور آموزشی است. برقراری رابطه مؤثر نیازمند مهارت‌های زبانی و کلامی است. بالش‌های آموزشی صوتی شاید بتواند تا حدی راه‌گشای کودکان با مشکلات رفتاری باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر بالش‌های آموزشی صوتی در درمان لکنت زبان و اختلال واج شناختی کودکان می‌باشد. روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایه بالینی می‌باشد جامعه آماری مطالعه شامل کودکان پیش دبستان تا پایان دبستان مدارس شهرکرد بود مراجعه کننده به کلینیک روانپزشکی اطفال بودند. گروه مربوط به لکنت زبان ۲۷ نفر بودند، که به صورت تصادفی ۱۳ نفر به گروه گفتار درمانی و ۱۴ نفر به گروه گفتار درمانی و بالش آموزشی صوتی تعلق گرفتند. گروه مربوط به اختلال واج شناختی ۳۳ نفر بودند که ۱۷ نفر به صورت تصادفی به گروه گفتار درمانی و ۱۶ نفر به گروه گفتار درمانی و بالشتک آموزشی صوتی تعلق گرفتند. گروه استفاده کننده از روش گفتار درمانی در هفته دو جلسه، هر جلسه به مدت چهل دقیقه تحت درمان با روش‌های گفتار درمانی قرار گرفتند و گروه استفاده کننده از بالش‌ها صوتی علاوه بر گفتار درمانی مشابه گروه شاهد، تحت درمان بالش‌های آموزشی، هفته ای سه جلسه و هر جلسه به مدت نیم ساعت به مدت یک ماه قرار گرفتند. شدت اختلالات قبل و پس از درمان اندازه‌گیری و توسط آزمونهای رتبه علامتدار ویلکاکسون و من ویتنی با استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: در ابتدای مطالعه شدت لکنت زبان و اختلال واج شناسی در هر دو گروه یکسان بود (۰۵/۰p<). کاهش معناداری در شدت لکنت زبان و اختلال واج شناسی پس از درمان در هر دو در هر دو گروه گفتار درمانی و گفتار درمانی به علاوه بالشتک صوتی دیده شد (۰۵/۰p>). اما اختلافی در شدت لکنت زبان و اختلال واج شناسی بین دو گروه مورد و شاهد پس از مطالعه مشاهده نشد (۰۵/۰p<). به عبارتی اضافه نمودن بالشتک آموزشی تاثیری بر درمان لکنت زبان و اختلال واج شناسی نداشته است. نتیجه‌گیری: اضافه نمودن بالش صوتی به روش معمول درمان (گفتار درمانی) در این مطالعه تاثیر چندانی در درمان لکنت زبان و اختلال واج شناختی نداشته است.
