۴ نتیجه برای صادقی‌فر
هادی پیمان، امینه زریان، جمیل صادقی‌فر، مریم علیزاده، منیره یعقوبی، نیکو یمانی، آزیتا رستمی، علی دل‌پیشه،
دوره ۱۰، شماره ۵ - ( ویژه نامه توسعه آموزش ۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه: شناسایی عوامل تأثیرگذار بر ارزشیابی اساتید به عنوان مهم‌ترین قطب فرآیند یادگیری از دیدگاه قطب دیگر این فرآیند یعنی فراگیران، می‌تواند به طور بالقوه تأثیر بسزایی در ارتقای کیفیت آموزشی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین ویژگی‌های یک استاد توانمند از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایلام می‌باشد. روش‌ها: در این پژوهش توصیفی مقطعی، تعداد ۸۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال تحصیلی۱۳۸۹-۱۳۸۸ با روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای تخصیص یافته وارد مطالعه گردیدند. با استفاده از یک پرسشنامه استاندارد که روایی و پایایی آن قبلاً سنجیده شده بود، داده‌های مورد نظر جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل آماری بر روی آنها صورت گرفت. نتایج: در مجموع ۶۸ درصد نمونه‌ها دختر و ۷/۵۲ درصد در مقاطع کارشناسی/دکترا مشغول به تحصیل بودند. میانگین نمره برای روش تدریس، ارتباطات بین فردی، ویژگی‌های فردی استاد و دانش‌پژوهی استاد به ترتیب ۳/۱۱±۸/۸۳، ۹/۱۳±۷/۸۳، ۲/۱۱±۹/۸۱ و۲/۱۷±۶/۷۱ بود. ارتباط معناداری بین دیدگاه دانشجویان با جنسیت، رشته تحصیلی، مقطع تحصیلی و دانشکده محل تحصیل دانشجویان وجود داشت(۰۵/۰
هادی پیمان، منیره یعقوبی، جمیل صادقی‌فر، کورش سایه میری، مریم علیزاده، نیکو یمانی، منیره محمد حسن نهال، آزیتا رستمی، مسعود یاسمی،
دوره ۱۱، شماره ۹ - ( ویژه نامه توسعه آموزش ۱۲-۱۳۹۰ ۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: یکی از مهم‌ترین عوامل تأثیرگذار بر کیفیت یادگیری دانشجویان، استفاده مناسب اساتید از مهارت‌های ارتباطی است بستر ارتباطی مناسب، زمینه را برای انتقال بهتر مفاهیم و اطلاعات به دانشجویان فراهم می‌کند. این مطالعه با هدف ارزیابی مهارت‌های ارتباطی بین فردی اساتید دانشگاه علوم پزشکی ایلام صورت گرفته است.
روش‌ها: در این پژوهش توصیفی تحلیلی ۶۰ نفر از اساتید دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال ۱۳۸۸، با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد آزمون مهارت‌های ارتباطی بین فردی (Interpersonal Communication skills test) انجام گرفت. پرسشنامه دارای ۳۴ سؤال و مبنای نمره ۱۷۰ است. داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون‌های t و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: میانگین سنی نمونه‌ها ۸۶/۷±۰۳/۳۶ سال بود و۸۰ درصد نمونه‌ها مرد بودند. در مجموع ۱/۲۷ درصد نمونه‌ها استادیار و ۴۵ درصد آنان بیش از ۵ سال سابقه فعالیت آموزشی داشتند. به طور کلی میانگین نمره مهارت‌های ارتباطی اساتید مورد مطالعه ۵۹/۸±۵۳/۱۰۶بود که این شاخص ارتباط معنی داری را با جنسیت آنان نشان داد (۰۴/۰
بهرام دلگشایی، جمیل صادقی‌فر، مهدی رعدآبادی، هادی پیمان، علیرضا میرزایی،
دوره ۱۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: طرح درس یکی از عوامل مؤثر و کلیدی در فرایند آموزش است. هدف اصلی از تدوین طرح درس، تسهیل در یادگیری فراگیران از طریق برقراری یک بستر ارتباطی مناسب است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی طرح درس‌های ارائه شده توسط مدرسین دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال ۱۳۸۸ به انجام رسیده است.
روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- مقطعی، کلیه ۱۰۸ طرح درس ارائه شده توسط مدرسان دانشگاه علوم پزشکی ایلام در نیمسال اول و دوم سال ۱۳۸۸ مورد ارزیابی قرار گرفت. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از یک چک‌لیست که شامل ۱۳ حیطه مؤثر بر طرح درس بود، انجام گرفت. تحلیل داده‌ها به کمک آزمون‌های آماری t مستقل و آنالیز واریانس انجام شد.
نتایج: بیشترین و کمترین طرح درس‌های ارائه شده به ترتیب مربوط به دانشکده‌های بهداشت (۵/۴۳ درصد) و پزشکی (۱۲ درصد) بود. میانگین کل نمره ارزشیابی طرح درس‌های ارائه شده ۵۷/۱۶±۹۴/۶۷ بود. شایع‌ترین اشتباهات مربوط به حیطه آموزشی و طبقه‌بندی اهداف (۴/۴۵ درصد) و روش ارزیابی (۹/۲۵ درصد) بود. همچنین بیشترین نقصان مربوط به حیطه‌های مربوط به مشخص بودن سیاست‌‌‌‌‌ها و قوانین کلاس (۳/۵۸ درصد)، برنامه‌ریزی برای آمادگی دانشجویان قبل از شروع کلاس (۶/۵۵ درصد) و وظایف و تکالیف دانشجویان (۷/۴۰ درصد) بود. حیطه‌های مربوط به اهداف کلی درس (۹/۸۹ درصد)، روش تدریس (۴/۸۲ درصد) و معرفی منابع (۴/۸۲ درصد) واجد بالاترین امتیاز و بهترین وضعیت در نگارش طرح درس‌های مورد بررسی بودند. ارتباط معناداری بین رتبه علمی و نمره ارزشیابی طرح درس وجود داشت (۰۳/۰p=).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، وضعیت محتوایی و نگارشی طرح درس‌های ارائه شده توسط مدرسان دانشگاه علوم پزشکی ایلام در حد قابل قبولی ارزیابی گردید. پیشنهاد می‌شود با برگزاری دوره‌های آموزشی مرتبط و تدوین فرم‌های پیش‌نویس استاندارد، زمینه مناسب برای تدوین هر چه بهتر طرح درس در بین مدرسان فراهم شود.
محمد سلیمی، هادی پیمان، جمیل صادقی‌فر، شیوا طلوعی رخشان، مریم علیزاده، نیکو یمانی،
دوره ۱۲، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: دانشجویان علوم پزشکی به عنوان اعضای اصلی کادر درمان در آینده، نیازمند کسب مهارت‌های ارتباطی به منظور برقراری ارتباط مؤثر و هدف‌مند با بیمار می‌باشند. هدف از پژوهش حاضر تعیین سطح مهارت‌های ارتباط بین فردی دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می‌باشد.
روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و مقطعی، تعداد ۲۱۲ نفر از دانشجویان دانشکده پیراپزشکی با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه استاندارد آزمون مهارت‌های ارتباطی بین فردی (Interpersonal Communication Skills Test) بود که دارای ۳۴ سؤال پنج گزینه‌ای با دامنه نمره ۳۴ تا۱۷۰ می‌باشد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری t و ANOVA صورت گرفت.
نتایج: در مجموع ۱۷۰ پرسشنامه تکمیل و تحلیل شد. ۶/۶۷% نمونه‌ها دانشجوی دختر بودند. میانگین نمره سطح مهارت‌های ارتباطی دانشجویان مورد مطالعه ۹۱/۹ ۸۲/۹۹ بود که ارتباط معناداری با سال تحصیلی دانشجویان داشت (۰۰۹/۰=p، ۹۸۰/۳F=). میانگین نمره دانشجویان پسر و دختر به ترتیب ۱۶/۹۴۴/۱۰۰ و ۲۸/۱۰۵۳/۹۹ بود که آزمون t اختلاف معناداری را بین آنها نشان نداد (۵۸/۰=P).
نتیجه‌گیری: سال‌های سپری شده تحصیلی از عوامل مهم مؤثر بر سطح مهارت‌های ارتباطی بین فردی دانشجویان دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می‌باشد. به نظر می‌رسد که تجربه‌ی آموزشی دانشجویان، عملکرد آنان را در برقراری ارتباط بهبود می‌دهد.
