نیکو یمانی، ماریا شاطرجلالی،
دوره ۱۱، شماره ۹ - ( ویژه نامه توسعه آموزش ۱۲-۱۳۹۰ ۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: پیشرفت روزافزون و تصاعدی علوم در دنیا و لزوم همگامی علوم پزشکی با این روند، تغییرات برنامه آموزشی دوره پزشکی عمومی به خصوص دوره علوم پایه را از نظر محتوا و چیدمان به صورت ادغام یافته لازم گردانیده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی متون مختلف درباره ادغام برنامه درسی در علوم پزشکی و ارائه مفاهیم، اهمیت، انواع و مراحل ادغام در علوم پزشکی است.
روش‌ها: این مقاله به صورت مروری بوده و با جستجو در پایگاه PubMed و وب سایت گوگل اسکولار (google scholar) و کتب و مجلات معتبر داخلی و خارجی در زمینه برنامه‌ریزی درسی و آموزش پزشکی با کلید واژه‌های integration، ادغام و تلفیق تهیه گردیده است. مقالات منتشر شده در فاصله سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱ جستجو شدند. تعداد مقالات به دست آمده با این روش حدود ۵۰ مقاله بود که پس از مطالعه و بررسی حدود ۳۱ مقاله و کتاب از بین آنها انتخاب و بررسی گردید.
نتایج: این مطالعه منجر به استخراج مفهوم ادغام، انواع ادغام در آموزش پزشکی، مراحل ادغام و اثربخشی ادغام از دید پژوهش‌های مختلف گردید. به طور کلی ادغام به عنوان تشکیل یک کل یا ترکیب سیستم‌های جدا از هم و ایجاد یک سیستم یکپارچه تعریف می‌شود. دو نوع اصلی ادغام در آموزش پزشکی وجود دارد. ادغام افقی و ادغام عمودی، که در دوره‌های بالینی، یادگیری ادغام یافته از طریق محیط یادگیری، بیشتر مورد تأکید قرار گرفته است. هاردن برای رسیدن از یک آموزش مبتنی بر موضوع به یک کوریکولوم ادغام یافته، طی یازده مرحله را پیشنهاد می‌کند.
نتیجه‌گیری: ادغام، یک استراتژی مهم و یک مفهوم پیچیده در آموزش پزشکی است. مناسب‌ترین گام روی نردبان ادغام برای یک دانشکده پزشکی به فاکتورهایی مانند: برنامه موجود، تجربه و نگرش معلمان، دانشکده پزشکی مربوطه و اهداف کلی برنامه بستگی دارد. ادغام علوم پایه و بالینی براساس ارگان‌های بدن منجر به افزایش یادگیری دانشجویان می‌گردد. البته دقت به این نکته که توالی یا تطبیق اطلاعات در دروس و حول یک ارگان، الزاماً معادل ادغام برای فراگیران نبوده و تطبیق محتوای دروس توسط اعضای هیأت‌علمی و دانشجویان متفاوت از هم است ضروری است.
