وحید زمانزاده، فرحناز عبداله زاده، مژگان لطفی، احمد آقازاده،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۳۸۶ )
چکیده
مقدمه: ارتقای کیفیت آموزش بالینی مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود عرصه‌های آموزش بالینی، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف است. هدف از این مطالعه، ارزیابی عرصه‌های آموزش بالینی دانشکده پرستاری و مامایی از دیدگاه مدرسان این دانشکده بود. روش‌ها: این بررسی، توصیفی از وضعیت موجود در عرصه‌های آموزش بالینی است که در نیم‌سال دوم سال تحصیلی ۸۴-۸۳ در دانشکده پرستاری و مامایی تبریز انجام گرفت. جامعه پژوهش مدرسان بالینی دانشکده پرستاری بودند که به روش سرشماری در طی ۴ جلسه‌ای که با اعضای گروه‌های مختلف داخلی و جراحی، مامایی، کودکان، بهداشت و روان‌پرستاری گذاشته شد، انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای مشتمل بر دو بخش: مشخصات دموگرافیک مدرسان بالینی، و ویژگی‌های عرصه آموزش بالینی که شامل ۵ قسمت ویژگی‌های برنامه مدون آموزش در عرصه، عرصه‌های یادگیری مناسب، شیوه آموزش، شیوه ارزیابی امتحان و سایر شاخص‌ها بود. نتایج: مدرسان بالینی گروه‌های آموزشی کودکان (۲/۵۴ درصد)، داخلی- جراحی (۸/۴۳ درصد)، گروه مامایی (۶/۶۱ درصد) و گروه بهداشت و روان‌پرستاری (۵/۵۷ درصد) را خوب و عالی ارزیابی کردند. عرصه‌های آموزش بالینی از نظر «برنامه مدون» با ۹/۷۴ درصد خوب و عالی توصیف شد. اهداف درس در اولین روز کار بالینی و آموزش، و ارائه منابع یادگیری مطابق با منابع اعلام شده از طرف وزارت متبوع، از نقاط قوت مربوط به این بعد بودند. جایگاه مناسب دانشجویان و اساتید پرستاری در عرصه و همچنین کم‌رنگ بودن نقش گروه آموزشی در مدیریت عرصه آموزشی از نقاط ضعف مربوط به این بعد بود. نتیجه‌گیری: گرچه برخی از ابعاد عرصه‌های آموزش بالینی خوب و عالی است، اما تقویت جنبه‌های مثبت و اصلاح نقائص می‌تواند گامی مؤثر در راستای ارتقای کیفیت آموزش بالینی باشد و با ارزیابی‌های مکرر عرصه‌های بالینی و مقایسه وضعیت موجود با وضعیت قبل و یا بعد نقاط ضعف و قوت مؤثر در آموزش بالینی شناسایی گردد.
سوسن ولی زاده، حیدرعلی عابدی، وحید زمانزاده، اسکندر فتحی آذر،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۳۸۶ )
چکیده
مقدمه: تحقیقات متعدد تجدید نظر در برنامه آموزشی بر اساس بازخورد و نیازهای یادگیرندگان را مطرح می‌سازد. این مطالعه با هدف کاوش و توصیف معانی چالش‌ها و احساسات تجربه شده دانشجویان پرستاری در دوران تحصیل آنها انجام گرفته است. روش‌ها: این مطالعه کیفی به روش پدیدارشناسی، بر روی ٢٠ نفر از دانشجویان سال آخر دوره کارشناسی پرستاری با نمونه‌گیری هدفمند انجام شد. از مصاحبه عمیق، نیمه ساختاریافته برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با کمک تیم پژوهش با استفاده از تحلیل هرمنوتیکی انجام گرفت. نتایج: یافته‌ها در قالب سه درون مایه اصلی چالش «یک پارچه کردن دانش و عمل»، با درونمایه‌های فرعی تحت عنوان بکارگیری تئوری در عمل، بکارگیری فرایند پرستاری، پیروی از اصول علمی در بالین و «اداره محیط آموزشی» با درونمایه‌های فرعی تحت عنوان تأثیر عوامل محیطی بر آموزش دانشجو، عوامل دلسردی و پرستارگریزی، ارزشیابی سلیقه‌ای، نواقص برنامه‌ریزی آموزشی و عدم رعایت حقوق بیمار و چالش «عدم توجه جامعه به منزلت رشته پرستاری» با درونمایه فرعی شامل شناخت جایگاه رشته پرستاری و لزوم اصلاح آن و نگرش فرد و جامعه نسبت به پرستاری و استقلال محدود پرستاری به دست آمدند. نتیجه‌گیری: مصاحبه با دانشجویان، بصیرتی را در خصوص چالش‌های محیط آموزشی که دانشجویان با آن در دوران تحصیل خود مواجه بودند، فراهم نمود. مدرسان پرستاری با استفاده از نتایج این مطالعه می‌توانند بر اساس تجربیات و نظرات مشارکت‌کنندگان، فضای مثبتی برای یادگیری دانشجویان ایجاد نمایند و سبب شوند تا علاقه دانشجویان به تحصیل تداوم یابد.
