سید محمد علی حسینی، کبری کرمی، لیلا عباسی، حسین زاهدنژاد،
دوره ۱۴، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: یکی از اصلی‌ترین و مهم‌ترین اهداف اولیه آموزش پرستاری توسعه تفکر انتقادی است. تفکر انتقادی جزء مکمل پرستاری شناخته شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیریک روش فعال آموزشی بر میزان تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری انجام شده است.
روش‌ها: این مطالعه مداخله‌ای از نوع نیمه تجربی است. که بر روی ۶۰ نفر از دانشجویان سال آخر پرستاری (در هر گروه ۳۰ نفر) انجام شده است. در شروع مطالعه پرسشنامه تفکر انتقادی کالیفرنیا توسط واحد‌ها تکمیل شد.گروه مداخله تحت آموزش با شیوه‌ای فعال بر پایه طرح سؤالات تفکر انتقادیبه مدت ۹ جلسه در بالین قرار گرفت. پس از پایان آخرین جلسه آموزشی، پرسشنامه توسط آزمودنی‌ها مجدداً تکمیل شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی مستقل و تی زوج انجام شد.
نتایج: دو گروه قبل از مطالعه تفاوت معناداری از نظر متغیرهای زمینه‌ای نداشتند. در آزمون تفکر انتقادی تفاوت معنادار آماری در گروه کنترل قبل و بعد از مداخله دیده نشد، اما در گروه مداخله تفاوت معنادار آماری وجود داشت (۰۰۱/۰>p) و روش فعال آموزشی باعث ارتقای سطح تفکر انتقادی در گروه مداخله شد. این روش فعال آموزشی موجب تقویت تفکر انتقادی در دانشجویان شد و برنامه معمول آموزش بالینی در گروه کنترل نتوانست مهارت‌های تفکر انتقادی دانشجویان را بهبود بخشد.
نتیجه‌گیری: افزایش نمرات دانشجویان در نمره کل مهارت‌های تفکر انتقادی، مهارت‌های تجزیه و تحلیل و استدلال استقرایی بازتاب ارزشمندی از تأثیر روش فعال آموزشی بردانشجویان دارد.
