مقدمه: عملکرد تحصیلی در هر جامعه نشان‌دهنده موفقیت نظام آموزشی در زمینه هدف‌یابی و توجه به رفع نیازهای فردی است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط بین خودکارآمدی، اهداف پیشرفت و انگیزه پیشرفت با پیشرفت تحصیلی بود.
روش‌ها: در این مطالعه همبستگی تعداد ۴۰۰ نفر دانشجو از دانشگاه علوم پزشکی سمنان در سال تحصیلی ۱۳۹۲، با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب و به پرسشنامه انگیزه پیشرفت، پرسشنامه اهداف پیشرفت الیوت و مک گریگور و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شوارزر و جروسالم پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شد.
نتایج: از بین متغیرهای مورد بررسی، متغیر خودکارآمدی و اهداف پیشرفت تبحرگرا نقش معناداری در تبیین واریانس پیشرفت تحصیلی دارند و مجموعاً ۴۱ درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین می‌کنند. ضریب بتا برای خودکارآمدی (۵۳۳/۰=β و ۰۰۰۱/۰=p) و برای اهداف تبحرگرا (۲۲۳/۰=β و ۰۰۰۱/۰p=) به دست آمد.
نتیجه‌گیری: در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد که متغیرهای خودکارآمدی و اهداف پیشرفت تبحرگرا رابطه معناداری در تبیین پیشرفت تحصیلی دارند و می‌توان از این متغیرها برای پیشرفت‌های آتی دانشجویان بهره برد.
