فریبا فرهادیان، مینا توتونچی، طاهره چنگیز، فریبا حقانی، شهرام اویس قرن،
دوره ۷، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۸۶ )
چکیده
مقدمه: شناسایی نیازهای آموزشی و سطح مهارت اساتید در امر تدریس، برای برنامه‌ریزی رشد و تعالی هیأت علمی ضرورت دارد. این مطالعه با هدف تعیین سطح مهارت و نیاز آموزشی اساتید در مورد روش‌های تدریس کارآموزی و کارورزی انجام شد تا بر این اساس محتوی آموزشی کارگاه‌های روش تدریس با نیاز آموزشی اساتید متناسب گردد.
روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی با نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای، ۱۰۸ نفر اعضای هیأت علمی مدرس دروس کارآموزی و کارورزی دانشجویان در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۸۳، پرسشنامه‌ای ۱۶ گزینه‌ای در زمینه سطح مهارت خود و نیاز آموزشی موضوعات مربوط به روش‌های تدریس در کارآموزی و کارورزی بالینی را بطور خودایفا تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده‌ها به صورت میانگین، انحراف معیار ارائه و ارتباط متغیرها با رگرسیون خطی در نرم‌افزار SPSS انجام شد.
نتایج: اساتید در مورد کلیه ۱۶ موضوع مورد بررسی نیاز آموزشی داشتند و سطح مهارت خود را حداقل معادل تسلط در حد اجرا می‌دانستند و در زمینه استفاده از نتایج ارزشیابی برای رفع اشکالات تدریس، ضبط ویدیویی و تهیه فیلم آموزشی پایین دانستند. مهم‌ترین اولویت‌های نیاز آموزشی شامل : منابع اطلاع‌رسانی و مجموعه مجلات الکترونیکی، روش‌های ارزشیابی مهارت‌های بالینی، استفاده از نتایج ارزشیابی برای شناسایی اشکالات تدریس بود. بین سطح مهارت و نیاز آموزشی اساتید و مشخصات دموگرافیک رابطه معنی‌داری وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: با اینکه اساتید در اکثر موارد مهارت خود را نسبتاً در حد تسلط ارزیابی نمودند ولی نیازمند آموزش بیشتر بودند. کارگاه‌های روش تدریس و ارزیابی دانشجو نیاز به اصلاح و بازنگری دارد و محتوی و مباحث کارگاه باید متناسب با نیاز آموزشی اساتید طراحی گردد و از روش‌های مختلف آموزشی مانند: کارگاه‌های آموزشی، کتب و جزوات، خودآموز و فیلم آموزشی استفاده شود.
