۷ نتیجه برای الحانی
غلام‌حسین محمودی‌راد، فاطمه الحانی، منیره انوشه،
دوره ۸، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۳۸۷ )
چکیده
مقدمه: شرایط مؤثر بر آموزش و یادگیری درس اصول و فنون پرستاری می‌تواند در کسب شایستگی مهارت‌های اولیه بالینی تأثیر داشته باشد. هدف این مطالعه، تبیین تجارب و نظرات دانشجویان و مربیان پیرامون درس فن پرستاری است.
روش‌ها: این پژوهش کیفی از نوع تجزیه و تحلیل درون مایه‌ای (آنالیز تم‌ها) بود. در این مطالعه ۱۵ دانشجوی پرستاری، چهار مربی پرستاری، سرپرستار بخش جراحی و دو پرستار دانش‌آموخته دانشکده محل تحقیق، بر اساس نمونه‌گیری مبنی بر هدف، انتخاب و مورد مصاحبه قرار گرفتند. کلیه مصاحبه‌ها روی کاغذ پیاده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: با استفاده از تحلیل دست‌نوشته‌ها (آنالیز تمی) تعداد قابل توجهی درون‌مایه اولیه و هفت درون‌مایه اصلی که هر یک چند درون‌مایه فرعی داشتند، استخراج شد. درون‌مایه‌های اصلی شامل: عوامل آموزشی، استاندارد نبودن نحوه انجام تکنیک‌ها و فاصله تئوری و بالین، انگیزه، نیروی انسانی، ارتباطات، عوامل مدیریتی، تجهیزات و فضای فیزیکی بود که این درون‌مایه‌های اصلی و فرعی با جملاتی از بیانات نمونه‌های پژوهشی در مطالعه توضیح داده شد.
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش حاکی از نقص ارتباطات در محیط آموزشی و تعامل بین استاد و دانشجو و پایین بودن سطح انگیزه در بین مربیان و دانشجویان پرستاری است که از اصول اساسی برای آموزش و یادگیری صحیح هستند. مسؤولین آموزش پرستاری روی این جنبه از فرایند آموزشی و رفع عوامل ایجادکننده آن توجه بیشتری مبذول بدارند.
فرشته آیین، فاطمه الحانی، منیره انوشه،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۱۰-۱۳۸۸ )
چکیده
مقدمه: اغلب مطالعات انجام گرفته در مورد آموزش بالینی دانشجویان پرستاری به صورت کمی انجام شده است. به منظور بررسی عمیق‌تر آموزش کارآموزی در عرصه دانشجویان پرستاری و درک عمیق‌تر تجربیات آنان، این مطالعه در پی بررسی تجربیات دانشجویان، مربیان و مسؤولین پرستاری بیمارستان از کارآموزی در عرصه دانشجویان پرستاری انجام گرفته است. روش‌ها: در یک مطالعه کیفی، از ۸ دانشجوی پرستاری که در پایان دوره کارآموزی در عرصه قرار داشتند، چهار پرستار کارشناس مسؤول بخش، یک سوپروایزر آموزشی و دو مربی ناظر، مصاحبه نیمه ساختار یافته به عمل آمد و از روش تجزیه و تحلیل کیفی (آنالیز محتوا) استفاده شد. نتایج: شش متغیر اصلی در مطالعه حاضر به دست آمد که شامل ضعف آمادگی دانشجویان برای ورود به کارآموزی در عرصه، نامطلوب بودن نحوه ارزشیابی دانشجو، ضعف ارتباط دانشکده و بیمارستان، برنامه‌ریزی مطلوب شیفت‌های کارآموزی در عرصه، ضعف آموزش بالینی و تأثیرات کارورزی بر روند کاری بیمارستان و بیماران بود. نتیجه‌گیری: با عنایت به یافته‌های پژوهش، لازم است مسؤولین آموزش پرستاری برای رفع مشکلات موجود، بالاخص ضعف ارتباطات دانشکده و بیمارستان، و تبدیل بیمارستان‌های آموزشی به فضاهای مناسب آموزشی به منظور تحقق بیشتر اهداف آموزش بالینی دوره پرستاری تلاش بیشتری به کار بندند.
فرشید شمسایی، فاطمه الحانی، فاطمه چراغی،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۹ )
چکیده
سیده فاطمه جلالی نیا، فاطمه الحانی،
دوره ۱۱، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: لزوم برنامه‌ریزی‌های ریشه‌ای در زمینه آموزش و مدیریت شرایط اورژانس و بحران، از مسائلی است که دارای اهمیت فراوان است. هدف از این مطالعه تبیین تجارب و نظرات اساتید و دانشجویان پیرامون فرآیند آموزش درس پرستاری بحران، فوریت‌ها و حوادث غیرمترقبه بود. روش‌ها: این پژوهش مطالعه‌ای کیفی به روش تحلیل محتوا است که ۴ عضو هیأت‌علمی، ۲ دانشجوی سال سوم و ۵ دانشجوی سال آخر مقطع کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تهران، بر اساس نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب و مصاحبه شدند. کلیه مصاحبه‌ها روی کاغذ پیاده شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: در تحلیل دست نوشته‌ها، چهار طبقه اصلی شامل مدیریت و هماهنگی، مدیریت و برنامه‌ریزی آموزش نظری، مدیریت و برنامه‌ریزی آموزش بالینی، توانمندی دانشجو و نهایتاً یک تم اصلی تحت عنوان مدیریت استخراج گردید. نتیجه‌گیری: عوامل آسیب‌رسان در فرآیند آموزش درس بحران، فوریت‌ها و حوادث غیرمترقبه معلول مدیریت نامناسب و عدم انجام ارزشیابی مداوم از محصول نهایی این فرآیند است. ارزشیابی از طریق انجام تحقیقات و استفاده از نتایج آنها و گرفتن بازخورد می‌تواند در ایجاد تغییرات لازم و ارتقای توانمندی دانشجویان و پرستاران شاغل مؤثر باشد.
مجیده هروی کریموی، ناهید رژه، منیره انوشه، فاطمه الحانی،
دوره ۱۱، شماره ۵ - ( ۹-۱۳۹۰ )
چکیده
چکیده مقدمه: آموزش بالینی پرستاری بهداشت جامعه یکی از بخش‌های اصلی آموزش پرستاری در ایران محسوب می‌گردد. لیکن تا کنون فرایند ارزشیابی برنامه آموزش بالینی پرستاری بهداشت جامعه کمتر مورد بررسی علمی قرار گرفته است. از این رو این مطالعه به بررسی ادراکات دانشجویان پرستاری از شیوه ارائه کارآموزی در عرصه بهداشت جامعه پرداخته است. روش‌ها: پژوهش حاضر، یک مطالعه کیفی می‌باشد که با مشارکت ۱۹ نفر از دانشجویان کارشناسی پرستاری انجام شد. داده‌ها از طریق مصاحبه باز جمع‌آوری و با استفاده از روش تحلیل محتوا مطابق با رویکرد قراردادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: داده‌های تحقیق در ۲ طبقه جنبه‌های مطلوب یادگیری دانشجو و جنبه‌های بازدارنده یادگیری در کارآموزی در عرصه پرستاری بهداشت جامعه قرار گرفت. مشارکت‌کنندگان شرایط ویژه و منحصر به فرد این کارآموزی را بستری مناسب برای رشد شخصی دانشجو، کاربرد آموخته‌ها در موقعیت‌های زمانی و مکانی دیگر، یادگیری عمیق، یادگیری از منابع انسانی متعدد و مهارت آموزش به مددجو معرفی کردند. ناکارآمدی مربیان بالینی، ناکارآمدی مدیریت اجرای کارآموزی، و گسست تئوری- عمل به عنوان جنبه‌های بازدارنده یادگیری توسط مشارکت‌کنندگان بیان شد. نتیجه‌گیری: آموزش بالینی دانشجویان پرستاری علاوه بر ایجاد یادگیری فعال و رشد فردی و حرفه‌ای دانشجو، باید متناسب با نیاز جامعه باشد. مشارکت‌کنندگان در این مطالعه به مواردی اشاره کردند که برنامه‌ریزان آموزش پرستاری و برنامه‌ریزان کارآموزی در دانشکده و مربیان برای بهبود کیفیت ارائه کارآموزی در عرصه بهداشت جامعه می‌توانند آنها را مورد توجه قرار دهند.
امیر واحدیان عظیمی، فاطمه الحانی، کوثر هدایت،
دوره ۱۱، شماره ۶ - ( ۱۰-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: آموزش به بیمار و به کارگیری مشارکت بیماران در روند درمان در طول بستری به ویژه در زمان ترخیص کاملاً ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تبیین تجارب پرستاران در زمینه موانع و تسهیل‌کننده‌های آموزش به بیمار در سال ۱۳۸۸ در بیمارستان شریعتی تهران انجام شد. روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه تلفیقی با استفاده از رویکرد دلفی است که در ۳ مرحله انجام گردید. نمونه‌ها ۲۵ نفر (شامل ۱ مترون، ۸ سوپروایزر، ۸ سرپرستار و ۸ پرستار) بودند. محیط مطالعه بیمارستان شریعتی تهران بوده، روش جمع‌آوری داده‌ها در مرحله اول مصاحبه بدون ساختار، مرحله دوم توسط پرسشنامه حاصل از مرحله اول و در مرحله سوم گروه‌های متمرکز بود. نتایج: میانگین و انحراف معیار سن و سابقه کار واحدهای مورد پژوهش به ترتیب ۱۴/۶±۲۰/۴۲ و ۲۰/۶±۸۴/۱۴ بود. بر اساس مرحله سوم، مهمترین موانع آموزش بیمار شامل کم بودن دانش و اطلاعات علمی پرستار، کمبود نیروی پرسنلی پرستاری، مشغله زیاد کاری پرستار، ایجاد سیستم نظارت و بازخورد، آموزشی بودن بیمارستان و تحمیل کارهای اضافی به پرستاران، بود. مهمترین تسهیل‌کننده‌ها نیازسنجی از بیمار در هر بخش و ایجاد پروتکل بر اساس آن، ایجاد سیستم نظارت و بازخورد، ارتباطات خوب بین پرستار و بیمار و پزشک، گذاشتن یک پرستار مخصوص آموزش به بیمار به صورت در گردش، برگزاری کلاس‌های آموزشی به عنوان جز ساعت کاری ذکر شد. نتیجه‌گیری: با توجه به چند بعدی بودن موانع و تسهیل‌کننده‌های آموزش به بیمار بر اساس نتایج این مطالعه، انجام اقدامات نظام مند و همه جانبه آموزش به بیمار انجام برای فراهم نمودن امکانات و شرایط طراحی و اجرای برنامه‌های آموزشی و خودمراقبتی بر اساس نیاز مددجویان در بالین توصیه می‌شود.
نسرین الهی، فاطمه الحانی، فضل اله احمدی،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: در نظام‌های آموزشی پیشرفته دنیا، اهداف و فعالیت‌ها را به طور مدام مورد بازنگری قرار می‌دهند تا به آموزش اثربخش دست یابند. دستیابی به آموزش اثربخش در پرستاری موجب کسب و ارتقای صلاحیت دانشجویان جهت ارائه مراقبت بهتر در جهان واقعی می‌شود. هدف از این مطالعه تبیین تجارب و درک دانشجویان پرستاری در مورد ویژگی‌های آموزش (نظری و بالینی) اثربخش می‌باشد.
روش‌ها: این مطالعه کیفی با مشارکت ۲۶ نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه جندی شاپور اهواز با انجام مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته فردی و گروهی صورت گرفت. پس از کسب رضایت‌نامه، داده‌ها جمع‌آوری، ضبط، دست‌نویس و به روش تحلیل محتوا با رویکرد استقرایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت حمایت از صحت و استحکام داده‌ها، معیار مقبولیت، تأیید‌پذیری و انتقال‌پذیری لحاظ گردید.
نتایج: مضامین اصلی پژوهش شامل مهارت حرفه‌ای مدرس، توسعه شایستگی و توانایی دانشجو و ارزشیابی کارآمد است. مطابق با تجارب و درک دانشجویان مشارکت‌کننده، عملکرد حرفه‌ای مدرسان در انجام فعالیت‌های آموزشی، به کارگیری نتایج حاصل از بازخورد مؤثر و اجرای روند ارزشیابی کارآمد، نقش کلیدی داشته و موجب توسعه شایستگی و توانمندی دانشجو در ارائه مراقبت و اثربخشی آموزش می‌شوند.
نتیجه‌گیری: ضعف در کارآمدی روند ارزشیابی و مهارت حرفه‌ای مدرسان موجب شده است دانشجویان، احساس شایستگی و توانمندی کافی برای مراقبت از بیمار نداشته باشند. لذا پیشنهاد می‌گردد برنامه‌ریزان و مدرسان پرستاری جهت اثربخشی هر چه بیشتر برنامه‌های آموزش پرستاری به هنگام بازنگری و اصلاح برنامه‌ها، تجارب دانشجویان را مدنظر قرار دهند.
