فائزه اسلامی پور، کمال حیدری، ایمانه عسگری،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۱۲-۱۳۸۶ )
چکیده
مقدمه: دانش‌آموختگان رشته دندانپزشکی باید در زمینه‌های مختلف دندانپزشکی جامعه‌نگر مانند آموزش سلامت، نیازسنجی و برنامه‌ریزی و سیاستگذاری صحیح برای سلامت توانمند باشند. هدف از این مطالعه، ارزیابی تأثیر برنامه درسی دندانپزشکی جامعه‌نگر دانشکده دندانپزشکی اصفهان در توانمندسازی دانشجویان دندانپزشکی در حیطه‌های جامعه‌نگری از طریق روش خودپایشی بود.
روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی به صورت مقایسه پیش‌آزمون و پس‌آزمون و مقایسه با گروه کنترل صورت گرفته است. روش نمونه‌گیری، سرشماری بود. تعداد ۵۰ نفر دانشجوی گروه آزمایش قبل و بعد از گذراندن دوره دندانپزشکی جامعه‌نگر و ۴۰ دانشجوی گروه مقایسه که دوره دندانپزشکی جامعه‌نگر را نگذرانده بودند، در هنگام دانش‌آموختگی، مورد مطالعه قرار گرفتند. روش جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه‌ای بود که به روش خودایفا توسط دانشجویان تکمیل می‌گردید. پرسشنامه، توانمندی دانشجویان را در شش حیطه تعیین شده در رتبه‌های غیر قابل قبول تا عالی ارزیابی می‌نمود. نتایج توسط آزمون‌های Pair t-test، و t-test درنرم‌افزار SPSS آنالیز گردید.
نتایج: تفاوت بین نمره توانمندی‌های دانشجویان در هر شش حیطه تعیین شده در گروه آزمایش قبل و بعد از گذراندن دوره معنی‌دار بود. با مقایسه نمره گروه آزمایش و گروه شاهد، فقط در حیطه‌ای که مربوط به توانایی در انجام خدمات دندانپزشکی پیشگیری بود، تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد ولی در بقیه حیطه‌ها تفاوت معنی‌دار بود.
نتیجه‌گیری: برنامه درسی دندانپزشکی جامعه‌نگر در توانمندسازی دانشجویان در حیطه‌های جامعه‌نگری موفق بوده است و برای بهینه شدن این نتایج، پیشنهاد می‌گردد زمان و امکانات بیشتری برای مباحث نیازسنجی و برنامه‌ریزی تخصیص داده شود.
فائزه اسلامی پور، فریناز شیربان، پوراندخت رفائی،
دوره ۱۰، شماره ۵ - ( ویژه نامه توسعه آموزش ۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه: آموزش بالینی در نظام آموزش پزشکی از اهمیت شایان توجهی برخوردار است. آگاهی از نظرات دانشجویان دندانپزشکی از وضعیت بخش‌های آموزشی، اساتید و پرستاران، مسؤولان را در ارایه‌ی راه‌کارهای بهبود کیفی و کمی آموزش بالینی یاری می‌کند. هدف از این پژوهش ارزیابی و بررسی دیدگاه و رضایت‌مندی دانشجویان دانشکده دندانپزشکی اصفهان از بخش‌های عملی، جهت آگاهی از نقاط ضعف و قوت این بخش‌ها بود. روش‌ها: در این بررسی مقطعی، دانشجویان دانشکده دندانپزشکی اصفهان درکلیه‌ی مقاطع در سال تحصیلی ۱۳۸۸ پرسشنامه‌ای را که شامل ۱۶ پرسش استاندارد در زمینه رضایت‌مندی دانشجویان از اساتید، پرستاران، امکانات و تجهیزات بخش‌ها و احساس اعتماد به نفس و رضایت از عملکرد خود در بخش عملی بود پر نمودند. پس از تکمیل پرسشنامه‌ها اطلاعات گرد‌آوری شده، به وسیله نرم‌افزار SPSS با استفاده از آزمون‌های توصیفی، آنالیز واریانس برای داده‌های مکرر و آزمون،T زوج واکاوی شد. نتایج: نتایج نشان داد که در میزان رضایت دانشجویان از بخش‌های گوناگون اختلاف معناداری وجود دارد و بیشترین میزان رضایت‌مندی دانشجویان در کلیه موارد، از بخش‌های درمان لثه و ارتودنسی و کمترین این میزان رضایت‌مندی، از بخش‌های درمان ریشه و پروتز بوده است.اگر چه همبستگی منفی میان سطح رضایت‌مندی و معدل دانشجویان وجود دارد اما بین این دو، رابطه معناداری وجود ندارد (۰۵/۰
